BOŞLUK

2.Bölüm: Ev

11.10.2025 (-Aren uyandıktan 3 gün sonrası-)

Bir uçurumun kenarındaydım. Bileklerimden akan kan parmak uçlarımdan toprağa damlıyordu. Damlayan her kan damlası büyük bir gürültü çıkartıyordu ve sanki damlaların biriktiği o nemli toprak bir bataklık olup beni içine çekiyordu. İki seçenek vardı önümde ya kendimi uçurumdan aşağıya bırakacaktım ya da kendi kanımın beni toprağın altına çekmesine izin verecektim. İki türlü de son istediğim son olacaktı, ölecektim.

Sırtımda bir el hissettiğimde ilk önce bu kişinin beni kurtaracağını düşünmüştüm. Yavaşça arkamı dönmeye çalışıyordum. Arkamdaki kişinin yüzü yoktu. Sadece yüzünde silik bir gülümseme ile karşımda duruyordu. Sırtımdaki eller artık köprücük kemiklerimin üzerindeydi. Sert bir rüzgar esti ve ben kanımın bataklığında biraz daha batmaya başladım ama karşımdaki kişiye hiçbir şey olmuyordu. Hiçbir şeyden etkilenmiyordu. Gözleri ve burnu yoktu, sadece bir gülümsemeden ibaretti. Çok geçmeden elleri ile beni geriye doğru itti.

Gördüğüm kabus aklımdan bir türlü çıkmıyordu. Hala kim olduğumu bilmiyordum. Kendim hakkında bir bilgiye dahi sahip değildim. Kaç yaşındaydım? Ailem var mıydı? Varsa neredeydiler? Ve en önemlisi de beni kim neden öldürmeye çalışmıştı? Psikoloğum ve doktorum sürekli beni kontrol ediyordu fakat istediğim cevapları bana veremiyorlardı. İki tane polis memuru kapımda bekliyordu, odadan tek başıma çıkamıyordum bile. Yavaşça yataktan kalkmaya çalıştım, uyutulduğum için ayaklarımı ilk üç gün hissedememiştim, yürüyemiyordum bile. Ayaklarımı yataktan indirdim ve betonun soğukluğunu hissettim. Bileklerimdeki sargıyı hala açmamışlardı, oysa iyileşmiş olması gerekiyordu. Psikoloğum "Bu seni daha kötü etkiyeleyebileceği için sargıda tutuyoruz." demişti. Yataktan destek alarak ayağa kalktım ve ayakucumda duran hasta dosyama doğru yavaşça adım atmaya başladım. Sanki yeni doğan bir bebek gibiydim, destek alarak yürüyordum ve her an yere düşebilirdim. Acınası bir haldeydim. Ve kimsem yoktu.

Dosyayı elime aldım ve incelemeye başladım:

İsim: Aren

Soyisim: Kara

Doğum Tarihi: 02/01/2000

Anne adı: Y.S

Baba adı: O.B

25 yaşındaydım. Annemin ve babamın isimleri açık açığa yazılmamıştı ama benim soyadım ile onların soyadları farklıydı. Muhtemelen boşanmışlardı fakat benim soyadım neden farklıydı ki? Acaba beni ailem mi öldürmeye çalışmıştı? Bu düşünceme kahkaha attım. Bir anne baba neden evladını öldürmek istesin ki?

Yatış Tarihi: 16/07/2025

Yatış nedeni: İntihar?

Dosyanın her yeri kocaman adli vaka kaşesi ile doluydu. Geriye kalan kısımlarda rutinlerimi not etmişlerdi. Herhangi bir bilgi yazmıyordu. Bu yeterli değildi bana. Bir şeyler öğrenmem gerekiyordu.

Dosya elimdeyken psikoloğum odaya girdi. Yüzünde yine o gülümseme vardı. Kadın hayatta olmama benden daha çok seviniyordu resmen.

"Bugün nasıl hissediyorsun Aren?"

"Her zamanki gibi hiçbir şey hissetmiyorum çünkü hiçbir şey bilmiyorum. Siz benim yerimde olsaydınız kendinizi nasıl hissederdiniz?"

Yine gülümsedi. Gülümsemesi beni çıldırtmak üzereydi.

"Bunlar beklediğimiz şeyler Aren her şey yavaş yavaş oturacak yerine. Elindeki dosyada maalesef aradığın cevaplar yok."

"Bana ne zaman sorularımın cevabını vermeyi düşünüyorsunuz? Birisi beni öldürmeye çalışmış, hafızamın büyük bir kısmı yok." Acı içinde güldüm.