farklı dünyalar | altay bayındır

y i r m i y e d i

3 ay sonra.

Derin nefes.

3

2

1

Düdük sesi.

ŞAMPİYON FENERBAHÇE'M NE İSTERSEN İSTE BENDEN!

Şampiyonduk. Biz 9 yıl sonra şampiyonduk. Çıktığımız şampiyonluk maçında rakibi 2-1 mağlup ederek şampiyon olmuştuk.

Statta yaşanan coşkuyu ve mutluluğu tarif edecek kelime bulamıyordum, gözlerim dolmuştu. Boynuma atlayan Gözde ile kendime geldim.

Takım, Altay'ın liderliğinde tribünlere yaklaşmıştı. Beraber tezahürat yapacaklardı.

Altay takıma dönüp en önde ki Arda'yı kolundan tutarak ileri itmişti.

Bütün stat aynı anda sessizliğe büründüğünde Arda tezahürata başladı.

"Dilimde şarkıların gündüz, gece."

"Deli gibi âşığız Fenerbahçe."

Arda'ya tribünler eşlik etmişti.

"Bu dünyayı yakarız senin için.."

"Şampiyonluk gelince."

Bütün takım ve taraftarlar aynı anda zıplamaya başladı.

Fenerbahçe mutluydu, biz mutluyduk.

Takımı içeri alıp, bizim sahaya inmemize izin vermişlerdi.

Kupa töreni yapılacaktı.

Üzerimde ki çubuklu formamı düzelttim. Arkamda sevdiğim adamın adını taşıyordum. 1 Numara, Altay.

Kupa töreni için sahne kurulmuş, kupa sahaya gelmişti. Takım, anonslar ile çağırılmaya başladığında öncelik teknik kadronundu ardından teknik direktör anons edilmişti.

"O bir panter. Sağa yattı, sola yattı ama gole izin vermedi. Penaltı kurtardı, asist yaptı. Takımın lideri, takımın kaptanı. Taraftarın göz bebeği. 1 numaralı formasıyla kaptan Altay Bayındır."

Altay açılan kapıdan çıkmıştı. Kucağında ki Aybars ve omuzlarında ki Fenerbahçe bayrağı ile.

Çıkış müziği olarak 100. yıl marşını seçmişti.

Bir yandan marşı söyleyip bir yandan zıplayarak sahneye yaklaşıyordu, bulunduğum tarafa dönüp öpücük atmıştı. Bunu artık kimseden gizlemeden yapabiliyordu, çünkü ilişkimizi gizlemiyorduk artık.

Altay'dan sonra bütün takım tek tek anons edilerek çağırılmıştı.

Tff başkanı olduğunu düşündüğüm adam kupayı standın üzerinden almıştı. Altay, takım kaptanı olduğu için en önde duruyordu.

Kupa, Altay'ın önüne geldiğinde Altay kupayı almak yerine arkasına dönüp Arda'yı yanına çağırdı.

Kupa'nın bir ucundan Altay, bir ucundan da Arda tuttuğunda bütün tribünler geri sayıma başlamıştı.

3-2-1!

Ve kupa havadaydı. 9 yıl aradan sonra kupa Altay ve Arda'nın ellerinde havaya yükselmişti.

Kupa'nın kaç kere yükseldiğini sayamamıştım bile, elden ele herkes kaldırmıştı. Kupaya sarılıp, öpen bile vardı mesela İrfan Can Kahveci.

Futbolcu aileleri de sahneye çağırılmıştı.

Altay, elinde tuttuğu kupayı bana sallayarak bana gel işareti yaptı.