Kırmızı Kamelya [Tamamlandı]

4 Bölüm: "Özgürlük"

Merhaba herkese 🤍

Bilgilendirme

Arkadaşlar, büyük ihtimalle yazdıklarım kafanızda bazı sorular oluşturacak. O yüzden size önceden bir açıklama yapmak istiyorum.

Şizofreni - kişide, gerçeklerle olan ilişkilerin büyük ölçüde azalması, düşünce, duygu ve davranışlarda önemli bozulmaların ortaya çıkması gibi belirtiler gösteren bir ruh hastalığıdır.

Şizofrenide yaygın şekilde görülen gerçekte olmayan şeyleri görme veya duyma gibi durumlar halüsinasyon olarak nitelendirilir. Bunlar şizofreni hastaları tarafından tamamen gerçek olarak hissedilir ve normal bir deneyimin gücüne eşdeğerdir.

Halüsinasyonlar, kişinin sadece kendisinin duyabildiği, görebildiği, dokunabildiği ve koklayabildiği, gerçek olmayan duyuların algılanmasına verilen isimdir.

Bir dakikalık da olsa zaman ayırdığınız için teşekkürler. Umarım yukarıdakiler sizin için yararlı olmuştur.

* * *

"Özgürlük"

Bu dünyada hangi akıllı aklını kaçırmadan yaşayabilir ki?

Ursula K. Le Guin

Kamelya'dan

Sessiz ama sert olan adımlarla hastanenin koridorlarında ilerliyorduk. Önde Middlemist, arkada ben olmak üzere Mutbık hastanesinin koridorlarından çok rahat bir şekilde geçiyorduk. Hastalara özel dikilmiş kıyafetlerin içinde, hastaneden kaçmaya hazırlanmıyormuşuz gibi koridorlarda geziniyorduk.

Kendim bizzat bu anı yaşamasaydım iki hastanın bu koridorlarda rahat hareketlerle ilerleyebileceğine asla inanmazdım.

Gizemli adamın güvenç verici havası ve kendinden emin sözleri bana bu cesareti vermişti. Benim bu kadar rahat olma nedenim, O'ydu.

Az önce odamdayken bana yaptığı beklenmedik tekliften sonra işte buradaydık. Kızıl'ı almaya gidiyorduk. Hiç bir plan olmadan. Belkide kaçamayacak, bahçeye çıkar çıkmaz korumalara yakalanacaktık. Kurtulsak da, kurtulamasak da benim için güzel bir an olacaktı. Hiç bir şeyi düşünmeden yaptığım bir anı olarak hafızama kazınacaktı.

Koridoru döndükten sonra, ben öne geçerek gözüme kestirdiğim kapıya ilerledim. Bir çok kez bahçeye ve tedaviye giderken Kızıl'ı bu odadan çıkarttıklarını görmüştüm.

Kapıya yaklaşarak küçük pencereden odayı inceledim. Dizayn olarak benimkinin aynısı olan odayı, bende olmayan sadelik farklı kılıyordu. Ve böyle daha iyiydi. Göz yoran kamelya fidanları ve odanın seramik döşemesini kaplayan dökülen yapraklar yoktu. Bu da odaya ferahlık katıyordu.

Pencereden sızan ay ışığı ve koridorun kapı penceresinden sızan loş ışık hiç değilse odayı biraz aydınlatıyordu. Bakışlarım yatağa kaydı. Cenin pozisyonunda uyuyan kızın yüzünü ışık yetersizliğinden ayırt edemiyordum.

"Şşt" çıkarttığım sesle uyuyup uyumadığını kontrol ettim.
Uzandığı pozisyonda bir değişiklik göremeyince, adıyla seslendim.

"Kızıl"

 
Tepkisizce uyuyan kız, bir kaç defa daha adıyla seslendikten ve cevap alamadıktan sonra çaresizce Middlemist'e döndüm. Bir kaç saniye bakışlarını yüzümde gezdirip kapıya yaklaştı. Pencereden odaya bakarak biraz sert bir sesle, uyuyan arkadaşıma seslendi.