Bizim hikayemiz akıl hastanesi koridorunda kesişen iki deli bakışla başlamıştı.
Mavinin farklı tonlarında olan iki deli bakış, birleşen kaderlerimizin ilk çizimleriydi.
Acıyla harmanlanmış hayatlarımızı birleştiren iki deli bakış, bizim başlangıcımı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Kuru özür"
Rusya, Sochi, 8 Haziran 2009
İnsanlar şarkı eşliğinde dans ediyordu. Beyazın ve kırmızının hakim olduğu keten elbiseler vücutları sarmıştı. Bu elbiselerin verdiği hava ruslar için çok önemliydi.
Kamelya içinse basit palyaço kıyafetlerinden farksızdı. Buraya ne kadar isteksizce getirilse de kabullenemediği bir şekilde ortamı beğenmişti. İnsanlar güler yüzleri, şen kahkahaları ve gür, neşeli konuşmalarıyla çok samimi görünüyorlardı. Kamelya'nın ilk başlarda hiç sevmediği bu ortam, şimdi daha da ilgisini çekiyordu.
Etrafı nar ve armut ağaçlarıyla sarılmış büyük bahçe bir sürü insanla dolup, taşıyordu. Herkes çok heyecanlı ve mutluydu.
Geleneksel yiyeceklerin bulunduğu masalarda boş yer bulmak neredeyse imkansızdı. Votkayla dolu olan bardakların çarpışma sesleri ve sarhoş kahkahalar göklere yükseliyordu. Hep bir ağızdan çıkan "Kalinka" şarkı sözleri insanları daha bir neşelendiriyordu.
"Калинка, калинка, калинка моя! В саду ягода малинка, малинка моя! Ах, под сосною, под зеленою, Спать положите вы меня! Ай-люли, люли, ай-люли, Спать положите вы меня."
Her kes Alexander Sokolov Vasilevich'in doğum günü için buradaydı. Halk tarafından sevilen bu adam, çoğu gönlü feth etmeye hala da devam ediyordu.
Rus camiasının önde gidenlerinden olan Alexander Vasilevich, halkın gözünde birkaç şampanya fabrikası sahibi, cömert ve yaşlı Saşa olarak tanınırken, karanlık tarafını ailesinden bile saklıyordu. Halkın sevimlisi olan bu adamın bu gün doğum günüydü. Ve sevenleri onun için büyük bir eğlence düzenlemişti. İnsanlar, neşe ve samimiyetle süslenen bu gecenin sonunu bilmeden eğleniyorlardı.
Kamelya da her ne kadar istemeyerek gelse de, dedesinin doğum günü eğlencesini çok sevmişti.
Şimdi inadı yüzünden annesine söylemese de, ileride kendi doğum günü eğlencesinin böyle olmasını isterdi.
"Внученка моя, почему же ты не кушаешь? Тебе что бабушкины оладушки не понравились?" 'Torunum benim, neden yemek yemiyorsun? Yoksa anneannenin oladilerini mi sevmedin?'
Kamelya bakışlarını dans eden çiftlerden alarak anneannesine çevirdi. Sabahdan beri odak noktası olan dansçı çiftler, onu dünyadan soğutmuştu. Etrafında olan bitenden habersizce dans edenleri izlemiş, ve inadına yediremediği bir şekilde onları beğenmişti. Şimdi kendisi de onlar gibi dans etmek, şarkı söylemek istiyordu. Ama annesine inat sessizce oturmalıydı.
"Нет, бабуль. Они мне очень даже понравились. Только мне не нравится что мама меня суда с силой притащила!" 'Hayır anneanne. Onları gerçekten de beğendim. Benim hoşuma gitmeyen şey annemin beni buraya zorla getirmesi!'
![Kırmızı Kamelya [Tamamlandı]](https://img.wattpad.com/cover/344639583-64-k516851.jpg)