ASİ SES

HEPİNİZDEN NEFRET EDİYORUM

Can yerde hareketsiz yatarken kendimi biraz toparlamaya çalışıp sürünerek yanına gittim. Benim yüzümden bu haldeydi. Hepsi beni durdurabilmek içindi.

-"Can!!! Ahh bileğim!! Can aç gözlerini lütfen Can!!

-"Ayçin"

-"Can iyimisin?"

" Ayçin beni dinle ! Bunları söylemek için başka fırsatım olmayabilir."

-" Ne saçmalıyorsun sen tabiki ölmeyeceksin!"

-" Susta beni dinle! Sana söylediklerim için affet beni.. Ben..ahhh. Ben seni üzmek istemedim seni. Sinirle söyledim onları. Affet beni Ayçin. Ben seni..."

Can sözlerini tamamlayamadan mavi gözleri kapanmıştı kucağımda. Birşeyler yapmalıydım. Onu sırtıma alabilirdim ya da kucağıma tabi bileğim sakat olmasaydı. Telefonumu neden Güneş'e vermiştim ki sanki ! Bu yoldan neden kimse geçmiyordu. Başka çarem yoktu. Tüm gücümü toplayıp ayağa kalktım. Bu bilekle ne kadar gidebileceğimden emin değildim ama yapmak zorundaydım. Can'ı sarsmamaya çalışarak tabi ne kadar başarabildiysem sırtıma aldım. Zorla da olsa yarışa başladığımız noktaya yaklaşmıştım. Yolda birkaç kez düşmüştüm ve umarım bu düşmeler Can'a zarar vermemiştir diye içimden dua ediyordum. Başlagıç noktasına geldiğimde daha fazla dayamamadım ve Canla birlikte yere yığıldım.
Gözlerimi açmaya çalıştığımda burnuma yine iğrenç hastane kokusu dolmuştu. Gözlerimi açtığımda başımda dikilen bir Güneşle karşılaştım.

-"Güneş , Can!!"

-" şiiii... dinlenmen gerek iyi olacak merak etme."

-"Onu görmeliyim"

Yataktan kalkmaya çalışmamla başımın dönmesi bir oldu ve ben tekrar yatakla buluştum.

-"Güneş bakma öyle! Can'nın yanına gitmeliyim yardım et!!"

-" Hayır Ayçin! Hiçbir yere gitmiyorsum. Can'nin hayatı senin için önemli olabilir ama senin hayatında bizim için önemli sen ne kadar önemsemesende."

Güneş haklıydı her ne kadar ona hak vermek istemesemde. Hem ne kadar tepinirsem tepineyim bu odadan çıkamayacaktım zaten. Bu oda da birşey eksikti sanki. Evet... evet Öykü!! Öykü yoktu. O beni bu halde bırakıp gitmezdi. Birşey olmuş olmalıydı.

-"Güneş"

-"Seni Can'nın yanına götürmeyeceğim Ayçin sus yat şurada!!!"

-"Ben onu demiyecektim. Beni götürmeyeceğini biliyorum zaten. Öykü'yü soracaktım. Öyküm nerede?"

"Öykü... şeyyyy... Öykü şeyde..."

Güneş karşımda kekelerken odanın kapısı açıldı ve içeri daha önce hiç karşılaşmadığım suratı kireç gibi olmuş bir Öykü girdi. İşte sanırım şimdi korkmalıydım.

-"Güneş, Akın'ı getirdiler şimdi durumu...AYÇİN!!"

-"Güneş Akın' nereye getirdiler?? Ne durumu??? Çabuk anlatın ne oluyor burda ahhh!!!"

-" Tamam kalkma yerinden tamam. Anlatıcam dur!"

-" Anlatman için bir dakikan var yoksa bu hastanede yer yerinden oynayacak sayemde."

-"Ayçin , Akın kaza yapmış. İşte biz seni hastaneye getirdiğimizi haber verince o da paniklemiş direksiyon hakimiyetini kaybedip direğe çarpmış."

-"Benim... benim yüzümden. Bu da benim yüzümden. Can'nın o hale gelmeside benim yüzümden. Akın nerede görmem lazım onu çekilin!!"

-"Ayçin kalkma dur!!"