ASİ SES

YENİDEN

Can odamdan çıktıktan sonra koltuğuma yığıldım. Onu burada görmek beni gerçekten umutlandırmışken neler olmuştu. Bildiğim tek bir doğru vardı o da Ege hakkında söylediklerim. Onun kim olduğunu hatırlayamıyordum bile ama o hakkımda her şeyi biliyordu. Onu merak ediyordum ve kendime engel olamıyordum. Söylediği her cümle sanki hafızama kazınıyordu ve yavaş yavaş derinliklerime işliyordu.
Önceden Can için atan kalbim şimdi kendini Ege'ye mi adıyordu yoksa bana büyük bir oyun mu oynuyordu hala anlamamıştım. Eğer bu oyunun sonunda birileri yara alacak olursa ki bu Ege olurdu onu üzemezdim. Acaba yeni bir başlangıç olabilirmiydi benim için?? Hayatımı Ege'ye adayabilirmiydim?? Her şeyi geride bırakıp yoluma Ege ile devam edebilirmiydim???
Beynimde nöron savaşları son hız devam ederken kapının çalınmasıyla yerimden sıçradım. Gelen annemin yardımcılarından biriydi.

-"Ayçin Hanım bir sorunumuz var efendim."

-"Ne oluyor?"

-"Kendiniz görseniz daha iyi sanırım."

Odamdan çıktıktan sonra karşılaştığım manzara ile olduğum yere çakılıp kalmıştım. Ellerindeki dosyalardan ve hallerinden anladığım kadarıyla karşımda duran insanlar bankacıydı ve şirketi haczetmeye hazırlanıyorlardı.

-" Bir problem mi var beyler. Neler oluyor burada?"

-" Ayçin Yılmaz?"

-"Evet benim ve şirketim de ne yaptığınızı merakla açıklamanızı bekliyorum."

-" Anneniz bankamızdan kredi aldı ancak şirketiniz tarafından ödeme yapılmadı ve size verilen ek sürede dolmuş durumda. Bu nedenle haciz işlemlerine başladık zorluk çıkarmayın lütfen."

-" Durun bir dakika!! Bugün bu şirketten tek bir kalem bile dışarı çıkarılmayacak. Bankanızla bizzat ben görüşeceğim şimdi durdurun şu adamları lütfen!!"

-"Bakın Ayçin Hanım..."

-"Durdurun dedim!!!"

Ne yapacağımı bilmez halde kendimi odama kapatmıştım. Annemin emeklerinin bir hiçe dönüşmasine izin veremezdim. Daha da önemlisi bir çok insan benim beceriksizliğim yüzünden işsiz kalacaktı. Koltuğa oturmuş boş boş tavanı izlerken odaya Ege gelmişti ve ben bunu yeni fark etmiştim.

-"İyimisin?"

-"İyimiyim??"

-"Soruma soruyla karşılık verdiğine göre kendini güçsüz hissediyorusun."

-" Beni nereden tanıyorsun??"

-"Bence şuan sorun bu değil."

-" Sanırım bu sefer cidden iflas ettik."

-" Bu kadar çabuk pes eden biri olmadığını biliyoruz Ayçin. Kendine gel artık. Bir yerden başlamalısın. Bankayla senin yerine konuştum. Önünde 2 haftan var ya beraber batarız ya beraber çıkarız. Ne olursa olsun yanındayım ama her şey senin elinde."

Ege haklıydı. Bir çözüm bulmalıydım. 2 haftam vardı. Acaba yeni bir koleksiyon hazırlayabilirmiydim?? Hazırlasam bile bir defilenin üstesinden gelebilirmiydim?? Annem kadar güzel çizebilirmiydim? Onun gibi sıfırdan başlayıp yeniden ayağa kalkabilirmiydim??

Okuyan okurlarım kaldı mı bilmiyorum ama yazdım işte. Yorumlarınız çok önemli benim için lütfen yorumlarınızı ve votelerinizi eksik etmeyin. Sizi seviyorum.