The Richest Don's Young Wife (Fallen Temptation Series Two)

Chapter 17 (Picture)

Chapter 17

"I don't need that. I'm not blind. Kung ayaw mo talagang mag-aral, bahala ka."

Sabay na kumirot at nagdikit ang mga labi at kilay ko sa pagkakariin sa isa't isa.

Bakit hindi niya magawang aminin na tama ako?

He walked away. I watched him as he went up the stairs. And even though he climbed all the way to the room without any missteps, I still couldn't believe that he could see.

"Ngayon na hinayaan na niya akong magdesisyon para sa sarili ko, ngayon ko gusto'ng manghinayang sa privilege na binibigay niya... Gusto ko naman talaga'ng mag-aral, pero paano naman siya?"

Sometimes when I act, it's as if you'd think I'm bulletproof and can make my body into five. Pero ang totoo, wala rin naman talaga akong magagawa kumpara sa mga tauhan niya.

Dinala ko ang tungkod nang umakyat ako at iniwan ito sa harapan ng pinto niya.

"Iiwan ko 'tong tungkod dito, Don Safeirio!" sinabi kong malakas. "Gamitin mo na lang kapag wala ako... Yeah... Sige... Mag-aaral na ako..." maluwag sa loob kong dagdag. "Mag-iingat ka sana rito sa isla habang wala ako... Sorry kung nagsinungaling ako... O-Oo... Hindi ko binigay ang folder na pinabibigay mo..."

Inamin ko lahat ng mga nangyari nang araw na iyon.

"At panghuli... hindi ko binigay ang contact number mo sa kanila... Baka kasi... m-makahanap ka ng ka-text mate, eh..." Gumagaralgal sa hiya ang boses ko. "Eh, h-hindi ba, mahirap iyon? Baka ma-scam ka pa o ano riyan... Ayusin mo ulit ang ginawa kong problema... Mag-aaral na talaga ako... Sorry ulit..."

Katatapos kong kumain nang kausapin ako ni Manong Ramcy. He just reported that tomorrow, he will personally take care of everything I need for the university. All I have to do soon is to attend. Pumayag ako at nagpasalamat na rin sa kaniya.

Pinaghandaan ko ang araw ng pasukan. Ibinilin ko ang mga responsibilidad ko rito sa isla kina Manang Wendy at Sir Ramcy. They did say that even if I haven't instructed them yet, that's what they will do when I'm studying. Dahil sa pangako nilang tulong, nakampante ako sa nalalapit na pagiging school girl.

Sumapit ang unang araw ng pasukan ko. May sakit si Sheepy. Ayaw kong iwan ito pero hindi pumayag si Manang Wendy. Pumasok daw ako at siya na ang bahala rito. Napilitan akong pumayag na lang at pumasok ngayong araw sa school. Pero habang nasa klase ay natutulala lang ako at hindi nakakapag-focus sa pag-aaral.

As usual, kahit nang magpaalam ako sa tapat ng kuwarto ni Don Safeirio kanina na aalis na ako at papasok ay hindi na naman ito lumabas.

Saging na may asukal na natusok sa stick ang baon ko. Nakalimutan kong itanong kay Manang kung ano ang pangalan. Basta brown ang kulay. I don't have any pocket money, seriously! Sir Ramcy said when he handed me my bag earlier, everything I needed was already inside. There are snacks and prepared meals.

First day of school ko ngayon sa bagong University, pero pakiramdam ko, walang bago. Nainis pa nga ako dahil sa ilang mga lalake kong kaklase na kinukulit at nilalapit-lapitan ako. Wala akong pakialam sa mga mukha nila— si Don Safeirio lang ang nag-iisang lalaki na laman ng isip ko, gustuhin ko man o hindi. Hindi pa lumalapat ang puwet ko sa upuan ko kanina ay gusto ko nang umuwi sa isla.

"Racances!" tawag ulit sa akin ng lalaking feeling guwapo sa likuran. Leader siya ng isang grupo ng mga lalaki rito sa klase naming ito.

Palibhasa ay kalalabas lang ng Professor namin dahil nag-bell na kaya malakas na naman ang loob na imbiyernahin ako.

I just found out earlier that 'Racances Calojeras' is my new name. Don Safeirio changed my name. Later, that's the problem I'll immediately bring up with him when I get back to the island.