Znalazłam idealną ofertę (spełniałam wszystkie warunki), którą była praca jako...nauczycielka matematyki w prywatnym liceum (Y/n była bardzo dobra z matematyki). Zaczynałam w poniedziałek, fakt miałam tylko 20 lat, a uczniowie byli nie wiele młodsi ode mnie.
*Y/n na początku książki miała 19 lat, ale 29 grudnia skończyła 20🙌🏼
Poszłam do Willa, powiadomić go o pracy. Zapukałam do drzwi jego pokoju. -Proszę? -odezwał się zza drzwi. -To ja, Y/n. -powiedziałam. -Wchodź. -Chciałam Cię powiadomić, że od poniedziałku, będę pracowała w prywatnym liceum. -Jako? -Jako nauczycielka matematyki. -Ciesz się, że bliźniaki się już tam nie uczą. -Oni się tam uczyli?! -Tak. W sumie wszyscy z nas tam chodzili. -Dobrze, że uczniowie ani pracownicy nie wiedzą, iż u was mieszkam. -Faktycznie. A jak masz zamiar tam dojeżdżać? -Motorem. -Chyba się coś boli. Nie będziesz jeździła motorem do szkoły! A już na pewno nie sama. -To z kim mam jeździć? Ty i Vince ciągle w pracy, Dylan i Martina już pojechali, tak jak Maya, Monty i Flinn. Shane całe dni spędza z Ashley, a Hailie ze mną nie puścicie. -Zostaje tylko Tony. Jesteście przyjaciółmi, więc na pewno Cię podwiezie. -Dobra, pa. -Dowidzenia. 😄
Wyszłam z pokoju i skierowałam się do kuchni, przekąsić coś. Eugenie zaproponowała, że mi coś przygotuje. Po 20 minutach, zawołała mnie na pyszne pancakes 🥞. Zjadłam je szybciutko i poszłam do swojej sypialni, przygotować ubranie na jutro do pracy.
Wybrałam taki outfit:
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Położyłam się spać, by wstać o 5.00.
~5.30 po śniadaniu~ Nałożyłam ciuszek, który wybrałam poprzedniego dnia. Zrobiłam delikatny makijaż i tak minęło kolejne 30 min.
Czekałam tylko na Tonego. O 6.30 wyjechaliśmy jego motorem z posesji. Zaproponował, że mnie odprowadzi. Gdy wjechaliśmy pod budynek szkoły, uczniów jeszcze nie było. -Chodź, zaprowadzę Cię do sekretariatu. -Dzięki, Tonuś. -Nie ma sprawy. Weszłam do sekretariatu, po czym chłopak zrobił to samo. -Y/n Blossom? -spytała dyrektorka placówki. -Tak, to ja. -A kogóż my tu mamy? Tony monet? -Tak to Tony. Przywiózł mnie tylko. -Rozumiem. Sala 206, uczy pani ostatniej klasy. -Dziękuje, dowodzenia. -Dowidzenia. Wyszłam z pokoju. -Pomożesz mi znaleźć salę 206? -Tak. -Tony uśmiechnął się podejrzanie. Wszyscy uczniowie i nauczyciele, będący już w szkole dziwnie na mnie patrzyli. W każdym razie gdy weszłam do sali i zaczęłam lekcje uczniowie zaczęli pytać, czy Tony to mój chłopak, bo podobno był tu bardzo znany. Prowadziłam lekcje nie odpowiadając na te pytania. Tak minęły 2 tygodnie, aż nastał dzień ślubu Dylana.
Dziś krótszy rozdział, ponieważ nie miałam czasu na pisanie i trochę źle się czułam😢 Mam nadzieje, że i tak się spodoba🫶🏼
