Tumitila, Tumutula

Mga alaala sa ulan

Sa ulan ng pag-iyak, ako'y naglalakbay,
Naglulunoy sa alaala ng ating pagmamahalan,
Mga sandaling kay tamis, ngunit ngayon, sumpa,
Ang mga alaala'y naghihintay sa dilim ng ulan.

Sa mga patak na tila luha ng langit,
Naaalala ko ang tamis ng iyong mga ngiti,
Ngunit ang init ng pag-ibig, ngayo'y lamig,
Sa bawat patak ng ulan, ako'y nalulunod sa pighati.

Sa mga alaala sa ulan, ako'y nahuhumaling,
Sa bawat tuyong dahon, ako'y nagdurusa,
Bawat pintig ng puso'y naghihikahos sa dilim,
Ang pagsinta nating dalawa'y nalunod na sa kawalan.

Ang mga kuwento ng pag-ibig, walang hanggan,
Ngunit ang ating samahan, ngayon ay nawasak,
Sa mga alaala sa ulan, ako'y nagmamahal pa rin,
Ngunit ikaw, sa puso ko, wala nang bakas.

Sa bawat patak ng ulan, ako'y nalulunod sa pighati,
Ang mga alaala natin, tila bula na lang sa hangin,
Naglalaho't naglalaho, na parang isang panaginip,
Ang pag-ibig nating matamis, ngayo'y nabahiran ng hinagpis.

Mga alaala sa ulan, sa iyo'y aking isusuko,
Ang sakit na dulot nito, hindi na kayang lunasan,
Ngunit sa puso ko'y mananatiling nakatatak,
Ang pag-ibig na minsan nating pinangarap at pinanghawakan.

Sa bawat patak ng ulan, ako'y nalulunod sa pighati,
Nag-iisa't nagdurusa, sa mundo ng kalungkutan,
Ngunit hinding-hindi malilimutan, mga alaala natin,
Mga sandaling kay tamis, na sa puso ko'y panghabang-buhay mananatili.