Tumitila, Tumutula

Kahawak kamay lang kita kahapon

Kahawak-kamay lang kita kahapon,
Ngunit ngayo'y wala ka na sa piling ko.
Sa init ng yakap, sa tamis ng halik,
Naglalakbay tayo sa mundo ng pag-ibig.

Ngunit ang tadhana ay naging mapaglaro,
Isang pag-ibig na 'di na natupad, nasira ang tayo.
Sa bawat sandaling kasama ka'y naglaho,
Ang pusong sawi'y nag-isa at nagdusa ako.

Sa mga alaala, masasayang sandali,
Doon sa mga yakap, walang hanggan ang pagkakati.
Ngunit ang pag-ibig ay tila isang panaginip,
Natapos din ang himala, di na muling binigyan ng liyag.

Ngunit sa puso kong sugatan at nasaktan,
Tinatanggap ko ang katotohanan.
Ang pag-ibig ay hindi laging magtatagal,
Ngunit umaasa ako sa panibagong simula.

Sa mga tagpong ating pinagsaluhan,
Sa mga pangako't pangarap na 'yong binuo,
Babangon ako, magdarasal at lalaban,
Darating ang pag-asa, ang bukas na may pag-ibig pa rin.

Kahawak-kamay lang kita kahapon,
Ngunit sa puso't isip, mananatili ang alaala mo.
Nais kong magmahal muli, magtiwala sa puso,
At sa tamang panahon, makakasama ko rin ang tunay na ako.