ASİ /GERÇEK AİLEM (1.Kitap)

(ASİ) 11 . BÖLÜM

Şehir haberi verileli 1 ay olmuştu burda ki köy halkının durumu çok köttüydü hastaneye günde 100 den fazla insan geliyordu yaşama koşuları bizide çok etkiliyordu

1 ay daha burda kalıp Türkiye ye geri dönecegiz timden şuanlık kaybımız yoktu

1 Ay sonra

Geri dönüş vakti gelmişti hazırlıklarımızı yapmıştık Ankara'ya iniş yapacaktık ordan da biyolojik ailemin yanına gidicektim beni istemeseler de ölmediğimi bilmeleri lazımdı

Helikoptere bindik 5 saatlik bir yolumuz vardı yorgundum en son nöbet bendeydi uyuyacaktım

Gözlerimi kapatık arkama yaslandım

" Komutanım "

Bir süre bekledim binbası cevap vermeyince gözümü açtım

" Bana mı dedin teğmen "

" Evet komutanım kaç aydır beraberiz ama sizi tam tanımıyoruz sizin için sorun yoksa soru sora bilirmiyim"

" Sor teğmen"

" Evlimisiniz değilseniz nisanlınız varmı aileniz nerde aslen nereli siniz"

Teğmenin arka arka ya sorduğu sorularla şaşırmıştım

" Evli değilim nişanlım da yok ailem İstanbul'da memleketim neresi bilmiyorum "

" Neden bilmiyorsunuz ki komutanım"

" Ben yetimhanede büyüdüm ailemi yeni buldum sayılır yani bilmiyorum merakın gitti mi teğmen"

" Estağfurullah komutanım sadece merak etim"

Kafamla onaylayıp uyku pozisyonuna geri döndüm

Helikopter Ankara'ya inmişti sabah 07. 00 di karargahta biraz dinlenip ihtiyaç için AVM ye gittim

Giyicem kıyafet alıp AVM den cıktım uçak biletimi almıstım 1 saat sonra kalkacaktı yoldayken karnımı doyurdum

Sonunda İstanbul'a inmiştim taksiye binip evin adresini verdim biraz sitresliydim

Taksiden inip bahçeye girdim kapıya doğru yürüyordum ki gülüşme sesleriyle durdum

Arka bahçeye doğru yürüdüm büyük bir massada tanımadıgım bir çok insan vardı gülüşerek konuşuyorlardı

Mutlular dı bensiz huzurlulardı arkamı dönüp gidiyordu ki

Beni gören kerem oturduğu yerden hızla kalktı

" Asiii "

Hancı Ailesi

Bugün aile yemeği düzenlemişlerdi Murat Bey'in ailesi Mardin den gelmişti Asya hanımın ailesi ise Karadeniz den gelmişti

Çiçeğin evi terk ettiğini halla kimse bilmiyordu ailede söylememisti zaten ne de olsa çiçek evinde güvendeydi

Asi şehit olalı daha 1 ay olmuştu çabuk unutulmuştu tek hatırlayan kerem di hala Asinin öldüğünü inanmıyordu hergün araştırma yapıyordu

Ayaz la çiçek eski samimiyet yoktu Asinin şehit haberinde beri pişmanlı boynuna urgan misali dolanmıştı

Keremin bağırmasıyla herkesin odak noktası Asi olmuştu kerem koşarak Asiye sarıldı

" Kardeşim biliyordum ölmediğini "

Asi şokla kala kalmıştı keremden böyle bir hareket beklemiyordu çok fazla zaman geçmeden oda kereme sarıldı

Kerem geri çekilip Asiye baktı yaralı mı değil mi diğe ev halkı bir okadar daha şaşkındı kimse böyle bir şey beklemiyordu

Asi