Ağlamak istiyorum bu içimdeki acı gitsin istiyorum göz yaşlarımla unutmak istiyorum ben güçlü olmaktan yoruldum omuzlarımda ki görünmez yükler ağırlaştı da ağırlaştı
Sandım ki uzaklaşırsam umursamam yanıldım bu içimdeki çoçuk Asi çoktan alışmıştı onların varlığına
Ölüm bir çözümse ölmeye razıyım sanki ölünce bile bu kimsesizlik hissi bırakmayacaktı beni
Odamdan dışarıyı izliyordum Keremle karşılaştığımız günün üstünde 1 hafta geçmişti ne o geldi yanıma ne de ben gittim
Yanıma gelsede konuşak birşey kalmamıştı beni o hastane odasında bir başıma bırakıp gittiklerinde anlamıştım
Ben istesem de onlarla aile olamazdım bir insana zorla birşey yaptıramadığın gibi Hançılarıda zorla ailem yapamazdım
Onlardan vazgeçtim eski hayatıma dönmek için onlardan kaçmıştım ama hayat yine hayal kırıklığına uğrattı
Kapımın çalmasıyla arkamı döndüm
"Gir"
Odaya erlerden biri girmişti
"Enes kahraman İstanbul emret komutanım"
"Rahat asker"
"Komutanım sizi Akada Binbaşı çağırıyor bahçede"
"Tamam asker çıka bilirsin "
Masadaki beremi takıp odadan çıktım bahçeye çıktığımda büttün tim burdaydı selamımı verip dıranın başına geçtim
"Bugün eğitiminiz iki katı olacak ne kadar dayanaklı olup olmadığınızı ölçüçeğim şimdi ikili sıra halinde koşmaya başla"
İki saatir eğittim görüyorduk benim için sıkıntı yoktu ama timin diğer üyeleri için aynı şeyi söyleyemem ne kadar yorulsalarda kendilerinden pesetmiyordular olması gereken de buydu
Üç saatlik anteramandan sonra tekrar tek sıra halinde Akada binbaşının önüne dizildik
Her birerimizi süzdükten sonra gözlrini bana dikti alayala sırıtıp dibime kadar girdi
"Yoruldunmu asker "
"Hayır komutanım "
"Eminmisi sanki birazdan yorgunluktan bayılacak gibisin "
"Size öyle gelmiş komutanım "
"Öyle olsun yüzbaşı"
"Yarın göreve çıkacağız herkes ailesiyle vedalaşsın dinlenin görev baya yorucu olucak "
"EMREDERSİNİZ KOMUTANIM"
Odama geçip duşumu aldım yatağıma uzandüm yorgunluktan kemiklerim ağrıyordu kapım aniden açılınca gelene baktım Simgeydi
"Simge noldu "
"Göreve gidiyormuşsunuz"
"Evet yarın gidiceğiz"
"Görev çok riskliymiş "
"Birşey farketmiyor benim için Simge "
"Dikat et kendine Asi "
"Neden dikat edeyim Simge ölürsem senden başka arkamdan ağlayanımı var benim "
"Ölmen için bu bir bahane değil Asi ne istiyorsun ölünce nedeğişecek hiç ôldüğünle kalacaksın bir kez şu hayatı yaşa ölü gibisin hiçmi birisini sevmek istemedin bir aile kurmak hiçmi istemedin Asi "
"Simge ne sevmesi ne aile kurması ben yaşamak için bu zamana kadar kendimi gözden çıkartım sırf sokakakta sürünmiyeyim diye beni koruyup kolayacak kimim var Simge kimim
Ben tacize uğradaım Simge kimse inanmadı bana o siktiğimin koruyucu ailesi beni hırsızlıkla süçlayıp yetimhaneye geri bıraktılar kaç kere taçize uğradığımı müdüriye söyledim inanmadı bana ben bunları yaşamı Ken kime güvenip seveyim kimle aile kuaryım BENİ KENİDİ ÖZ AİLEM KANIM CANIM İSTEMİYOR BENİ VATAN HAİNİ OLAN ÜVEY KIZLARINA TERCİH EDİYORLAR ben ogün ölüyordum hastaneye biraz daha geç gelseydin ölebilirdim ama onlar beni hastane odasında bırakıp gitti ne için biricık üvey kızları için şimdi söyle Simge ben bu haldeyken bu piskolojideyken bir aile kurmam doğrumu sence ben dünyaya bir çoçuk getirsem bu piskolojide bir annesinin olması o çoçuk için kötü olmazmı"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ASİ /GERÇEK AİLEM (1.Kitap)
AcciónBen Asi kaya yüzbaşıyım 28 yaşındayım 18 yaşıma kadar yetimanede kaldım benim hikayemde mutluluk yok açı var kırgınlık var istenilmeyen var Benim hikayem gittiğim görevi tamamlayıp görev yerime geri dönmekle başladı tek kişilik yaşadığım hayatım...
