Seninle

0.6

Medya " Emircan İğrek - Müzik Kutusu

***

Dolabımdaki elbiseler, etekler ve bluzlarla bakışırken hangisini giymem gerektiği konusunda fazlasıyla kararsız kalmıştım.

Kapımın tıklanmasının ardından birkaç saniye içinde yanıma gelen annem bir süre kıyafetlerime baktı. Sonrasında eline aldığı siyah kısa elbisemle gülümsedim.

Elbisemde kollarımı kaplayan siyah tüller vardı. Bel kısmı ince yapılmıştı ve arkadan bağlanıyordu. Etek kısmı pileliydi ve kalçamı tam olarak sarmıyordu. Göğüs dekoltesi çok fazla yoktu ve içinde rahatsız hissedeceğim türden bir seçim olmamıştı.

Hızla üzerimdekileri çıkarıp elbisemi giydiğimde boy aynamın karşısına geçtim. Fazlasıyla hoşuma giden bu görüntüm annemin de hoşuna gitmiş olacak ki yanıma gelip yanağıma bir öpücük kondurdu.

"Seninle gurur duyuyorum." dedi gülümseyerek.

Kollarımı boynuna doladığımda huzuru sonuna kadar hissettim. Annemin kolları her zaman benim sığınağım olmuştu.

Saçlarımı özenle tarayıp şekil verdikten sonra hafif bir makyaj yapıp saate baktım. Evden çıkmam gerektiğini fark edip annemin yanağına bir öpücük kondurdum.

Topuklu ayakkabılarımı giyerken "Dikkatli ol." dediğini duydum arkamdan. Çantama telefonumu atıp evden çıktığımda yaklaşık yarım saatlik yürüme mesafesinde olduğu için taksiye binme gereği duymamıştım.

Etrafa bakarak ilerlerken bakışlarımın kesiştiği villanın önünde gözüme ilişen bedenle duraksadım. Kumral saçları her zamanki gibi dağınıktı. Üzerindeki siyah pantolon ve beyaz gömlekle ise nefes kesici görünüyordu.

Yanında, buradan bakınca çok da genç görünmeyen ve hafif kısa boylu bir kadının Koray'ın yakalarını düzelttiğini görebiliyordum.

Bakışları benim olduğum tarafa dönüp beni fark ettiğinde duraksadı. Kadına bir şeyler anlatırken hareket eden dudakları şimdi tamamen kapalı bir şekilde bana bakıyordu.

Kadın sessizliğini fark etmiş olacak ki benim bulunduğum yöne bakıp gülümsedi. Ben gözlerimi Koray'dan ayıramazken yapmam gerekenin bu olduğunun farkındaydım.

Ama lanet olsun o kadar iyi görünüyordu ki bakışlarımı onun üzerinden ayırırsam ona bakmadığım her saniye için pişmanlık duyacağımı biliyordum.

Adımları benim olduğum yere doğru ilerlemeye başladığında kalbimin ağzımda attığını hissettim. Bakışları yüzümü esir almışken tam karşımda durdu.

İkimiz de ne diyeceğimizi bilmez bir şekilde birbirimize bakarken belirli olan adem elmasının hareketiyle yutkunduğunu anladım.

"Çok," dedi ve boğazını temizledi. "Çok güzel olmuşsun."

Kan anında yanaklarıma doğru ilerlerken gözlerimi kaçırdım.

"Sen-" dediğim gibi sözümü böldü.

"Boşver benim hakkımda diyeceğin her şeyi. Bak ne diyeceğim, gitmesek mi acaba?" diye sordu ciddiyetle. Kaşlarım hafif çatıldı.

"Neden ki?" Kehribar rengi gözleri koyulaşırken hayran olduğum sesi kulaklarımı doldurdu.

"O kadar güzelsin ki şu an seni sadece kendime saklamak istiyorum."

Dediğiyle yanaklarım daha da kızarırken buna bir son vermesi gerektiğini fark ettim.

"Koray..." dedim devam etmemesi için.

Uyarımı almış olacak ki sessizliğe gömüldü. Sessiz kalması daha çok canımı yakarken tekrar konuştu.