Korku |SunKi|

|6|Japonya|

Herkes bir ağızdan,

"JAPONYA Mİ?"

Diye bağırdı.

(Az once yayinladigim duyuruyu gordunuz mu bilmiyorum. Ama eger buraya bir şey olursa bana bt.aistk hesabindan ulasabilirsiniz Instagramdan. Arkadaşlar lütfen. Yedek hesabiniz falan varsa bana verebilirsiniz eger isterseniz. Buraya bir şey olursa neler yaparim bilmiyorum. Benim yedegim yok orasi yedek olur benim icin. Bunu benim icin yaparsanix çok teşekkür ederim)

Jungwon gülümsedi.

"EVEEEET JAPONYA. Hadi gidin ailenize haber verin bavullarinizi hazirlayin aksama yola çıkıyoruz."

İlk defa seul ve busan disinda baska bir yere gidecektim. Hatta baska bir ülkeye. O kadar mutlu oldum ki.

Telefonumu alıp annemi aradım hemen, o sırada ise bizim eve geçmiştim zaten.

"Alo annecim. Simdi siz babamla akşama geleceksiniz değil mi? Bir şey söyleyeceğim sana ama şok olma tamam mi?"

"Tamam annecim soyle bebegim."

"Anne ben siz yokken iki günde çok güzel arkadaşlar edindim. Şimdi onlar bir plan yaptılar bende içindeyim. Biz hepimiz toplanıp Japonya ya gideceğiz."

"NE OGLUM NASİL GUVENİRSİN İKİ GÜNLÜK İNSANLARA KİMDİR NECİLER NE YAPARLAR GİDEMEZSİN."

Annem bir nebze de olsa haklıydı ama ben onları bu iki günlük süreçte çok iyi tanıdım. O yüzden sıkıntı etmiyorum.

"Anne bunlar benim ilk arkadaşlarım biliyorsun. Normalde güven sorunlarim var kimseyle doğru dürüst arkadaşlık edemiyorum. İlk defa arkadaşlarım ile bir şey yapacağım. Lütfen engel olma. Endişeni anlıyorum. Hani sen demiştin ya yandaki üniversite öğrencisi çok iyi çocuk diye. O ve onun arkadaşları ile gideceğiz japonya,ya. Pasaport çıkardım kullanayım bari değil mi? Hem ben bu kişilere çok güveniyorum. Beni hiç yadirgamadan içlerine aldılar iki günde. Sevdiler beni kendilerinden saydılar. Lütfen engel olma."

"Ama bebeğim sen hiç uçağa binmedin ki daha önce ya korkarsa türbülansta falan?"

"Anne yanımda Riki olduğu sürece, üniversite öğrencisi, ben hiçbir şeyden korkmam merak etme. Bu iki üç günlük süreçte nasol geçirdim saniyorsu sen? Bu kadar gök gürültüsü varken."

"Peki senin kararlarına saygı duyuyorum. Sonuçta sen yetişkin bir bireysin kararlarini kendin verirsin. Fakat anne yüreği işte yavrum öyle hah deyince olmuyor bu işler."

"Anne anlıyorum seni ama gözün arkada kalmasın yanımda Riki var benim. Şimdi kapatıyorum valizimi hazirlicam. Bir hafta sonra görüşürüz."

"Görüşürüz yavrum."

Telefonu kapatıp bavulumu hazırlamaya başladım. Soğuk olur diye kalın eşyalar koydum. Mont kazak, bot. Ayriyetten terlik ve spor ayakkabida koydum. Önce birkaç bir şey aldım. Gerisi hep kalın eşyalardı.

Bere ve saç tokası da aldım. Süslenmem gerekebilir yaneh.

---

Akşam olmuştu. Uçakla gideceğimizi biliyordum. Ama nasıl gidecektim işte sorun orada. Havaalanına geldiğimizde Jay konuşmaya başladı.

"Eveeet arkadaşlar kontroller yapıldı. Yola çıkmamızda bir sorun olmadı. O yüzden size şimdi küçük bir bebek tanıtacağım."

İlerledi ve ilerideki lüks uçağı gösterdi.

"Adi Milena bu bebek bizi Japonya ya goturcek."

Dediğinde herkes alkışladı. Ama ben hâlâ şok olmuş bir şekilde ona bakıyordum.