YÜREKTEN HAYRAN

Bölüm 7: Yengem

Sezerle Buse'yi yapmayı düşünüyorum, sizde fikirlerinizi belirtirseniz çok mutlu olurum 🤗

Medya; Sare Melek Atıcı

Medya; Cem Özkan• Olmayacak Bir Hayal
↪️Bu şarki benden Aral'a gelsin.

İyi okumalar dilerim...

Buse

İskelede kendi başıma ağlıyorken yanıma oturan bedenle ona dönmüştüm. Bu Sare'nin arkadaşının yanındaki çocuklardan birisiydi. Oturduğu anda konuşmaya başladı.

"Merhaba, umarım rahatsız etmiyorumdur. Şey ben şurdan geçerken gördümde seni, iyi misin diye bakmaya geldim, şey iyi misin?" ilk defa Sare'den ve Karan'dan başka birisi bana iyi olup olmadığımı soruyordu, kimi kandırıyorum Sare ve Karanla'da bu yüzden arkadaş olmamış mıydım?

"İyiyim, teşekkür ederim ve hayır, rahatsız etmedin yani." dediğimde gülümsedi, bende ufak bir tebessümle karşılık verdim.

"Bir şeye canın sıkkınsa anlatabilirsin, yani hayatını bilmiyorum, ki bence böylesi daha iyidir. Hayatını bilmeyen birine bir şey anlattığında seni tanımadığı için 'ay söyleyecek, ay böyle olcak!' falan gibi dertlerinde olmaz."

"Yani çok saçma bir neden, boş ver bence."

"Canını sıktıysa hiçte boş bir neden değildir, yani canını sıkan her şey senin hayatın için sana biraz daha yük, boşver ben dinlerim. Yine de boş bir neden diyorsan o güzel gözlerini kızartmana gerek yok, ağlama böyle." dediğinde bu kadar ilgiye alışık değildim. Uzanıp onu yanağından öptüm, ne olduğunu bile anlamamışken yaptığım şeyin farkına vardığımda koşarak evin yolunu tuttum. İlk defa bu kadar ilgi görüyordum, ağır gelmişti, çok ağır...

Sare...

Su böreğini hazırlamış, Buseye de bir çok mesaj atmıştım ama ne cevap gelmiş ne de görmüştü. Tam aramaya çıkmak için hazırlanmış bahçeye çıkmıştım ki bahçe kapısından girenle içime su serpilmişti. Gidip sıkıca sarıldım ve geri çekilip bir sille çakıp yeniden sarılmama devam ettim.

"Nerdesin kızım sen, deli mi ediceksin beni-"

"Sare ben onu öptüm..."

"Kimi?"

"Bilmiyorum..."

"Salak, bilmediğin insanı ne diye öpüyors- Bir dakika neresinden öptün?"

"Burnundan. Üff Sare saçmalama be yanağından ö-öptüm..." tam tekrar kimi diye soracakken bahçeye açılan kapıda beliren annem seslendi.

"Sare, hadi kahvaltı edelim sonrada Aralları çağırmaya gidin, böreği onlarla yiyelim. Hem belki Karan'a iyi gelir." dediğinde kafamı salladım ve içeriye girip kahvaltı hazırlamaya başladık. Buseyle konuşmaya fırsatım yoktu.

Kahvaltıyı bitirmişken annemin komutuyla telefonu alıp parmaklarımı klavyede oynatmaya başladım.

Peri kızı 🧚‍♀️: Aral, benim Sare. Şey ben şu böreği yaptım, Karan biraz depresyonda da çok sever kendisi. Annem hem sizde yiyin hemde Karan'ın biraz kafası dağılsın diye sizide çağırıyor. Gelir misiniz?

Aral: Olur geliriz, ben Derinlerle birlikte geliyorum o zaman.

Peri kızı 🧚‍♀️: Bekliyoruz o zaman :)