Aşkta ve savaşta hiçbir şey adil değildir..
ᒪOᐯᗴ ᗩᑎᗪ ᗯᗩᖇ ☯
Hayat savaşı mı?
Bu savaşın içinde yeşeren aşk mı?
Hayatından sevdiği için vazgeçecek yüreğe sözde herkes sahiptir. Peki ya işler ciddiye bindiğinde ve hayatınızın zaten bu seçimden ibaret...
"şaka yapıyorsun!?" Zeynep ve Yağız arkada gülücez diye garip garip sesler çıkarırken omzumun üstümden Mete'ye 'sen niye geldin ki' bakışları atıp sırıtan yüzünden dolayı önüme dönmüştüm, en azından Berat şuan burda değildi. Zeynep ve Yağız'ı boşverin alay etme konusunda başı çeken eleman oydu ve en azından şuan için burda olmadığına minnettar Mete'ye ise aşırı sinirliydim.
Zeynep gülerken dengesi bozulduğu için yürüyememiş düşerken Yağız'ı ve Mete'yi de beraberinde sürüklemişti, ben ise hiç oralı olmayarak yürümeye devam ediyordum. Banane "lan kalkın üstümden! Herkes bize bakıyor! Ayakta gülün. Çağan! Nereye gidiyon gel yardım et! Çağan!"
"Sen kimsin kardeşim?" "çağan delirtme beni gel şuraya yardım et!"
Üzgünüm Mete'cim ama beni hiç bağlamaz şuan ne yaptığınız. Dün kendimi kontrol altına alma kısmını Salih hocayla beraber konuşurken bizimkiler orda olmadığı için mutluydum çünkü Salih hoca başka birşeylere takılmak yerine bunu nasıl yaptığımı düşünmüş sonrasında ise bunun Leya'nın etkisi ile olduğunu söylemişti nasıl olduğunu anlamazken konu Salih hocanın okulda sakin kalabilmem için bana verdiği haplara kaymış öylece kapanmıştı. Bende bu yüzden rahattım ama malesef bir noktayı atlamıştım; Mete!
Dün olanları dinlediği yetmezmiş gibi görmüştü ve bu sabah ise uyumamış, yememiş, içmemiş Yağız ve Zeynep'e ötmüştü.
dün bizimkiler kayıt işlerini hallettikleri için bana yapılacak tek şey okula gelmek ve bu kız her kimse bulmak olacaktı, çantamdan Salih hocanın verdiği haplardan 3 tane atmıştım ağzıma o sırada. Benim yerden kalkmayı nihayet beceren arkadaşlarım kendilerini toparlayıp yanıma gelebilmişti. "bunu Berat'a anlatmak için sabırsızlanıyorum"
