Aşkta ve savaşta hiçbir şey adil değildir..
ᒪOᐯᗴ ᗩᑎᗪ ᗯᗩᖇ ☯
Hayat savaşı mı?
Bu savaşın içinde yeşeren aşk mı?
Hayatından sevdiği için vazgeçecek yüreğe sözde herkes sahiptir. Peki ya işler ciddiye bindiğinde ve hayatınızın zaten bu seçimden ibaret...
Saat sabahın beşine gelirken izlediğim dizinin ilk 3 sezonunu geride bırakmıştım sıkılmamak için açmıştım ama pek eğlendiğimde söylenemezdi, güneş ise Bi 15 - 20 dk ya ilk ışıklarını gösterecekti. Battaniyenin altından çıkıp sürahiyi dolaptan çıkardıktan sonra alıp içeri döndüm, üçüncü bardağımın sonuna gelmiştim ki kapı birden şiddetle çalmaya başladı. Korkuyla irkildiğimde istemsizce gözüm tekrar pencereye ilişti, havanın karanlık olduğu bu saatlerde kim gelir ki?
Sağ elimdeki pençeleri çıkarıp kapıya yaklaştım kapıyı açtığımda karşımda Leya'nın kuzeni Beril, Barlas ve Bi kadın gördüğümde şaşkınlıktan ilk başta kaldım öylece, pençelerim geri çekilirken karşımda ki kadın içeriye bakarak umutla konuştu; "Evladım Leya burda mı?"
İlk başta kadının konuştuğu herşey yabancı gelirken sonrasında idrak ettiğim sözler ile duraksadım. Ne demek Leya burda mı? Evde değil mi? "burda benden başka kimse olduğunu zannetmiyorum, kimse de benim evime benden habersiz girecek kadar deli değil heralde"
Zaten ağlayan kadın daha çok ağlamaya başladığında Beril ile beraber yere çökerken Barlas yanıma gelmişti direkt
"Leya'nın annesi Alçin Teyze hemşire sabah Bi hasta gelince acilen çağırmışlar o da Leya'ya haber vermeden gitmek istememiş ama odasına gittiğinde pencereyi açık odayı boş bulmuş, her yere baktık Bi ihtimal dedim belki senin yanına gelmiştir. Ama yok!"
Etrafa Bi göz attıktan sonra içeri girip botlarımı giydim ardından hemen montumu alıp dışarı çıktım tekrar "Barlas yanında Leya'nın kokusunun üzerine sindiği herhangi bişey var mı?" "kokuyu napıcaksın köpeğin mi var?"
