Aşkta ve savaşta hiçbir şey adil değildir..
ᒪOᐯᗴ ᗩᑎᗪ ᗯᗩᖇ ☯
Hayat savaşı mı?
Bu savaşın içinde yeşeren aşk mı?
Hayatından sevdiği için vazgeçecek yüreğe sözde herkes sahiptir. Peki ya işler ciddiye bindiğinde ve hayatınızın zaten bu seçimden ibaret...
Hepimiz Yağız'ın kararını beklerken Çağan'ın gözüme artık çok daha korkutucu gelmeye başladığını inkar edemezdim. Yüzü uzamaya ve burnu değişmeye başlamıştı ten rengi gittikçe siyaha dönerken tüylerle kaplanıyordu. "Yağız, götür onu burdan!"
Beni kastederek konuştuğunda sesi sert ve emir veren tonda çıkmıştı, Yağız ise sanki bunu yapmak zorundaymış gibi direkt olarak bana yönelmiş Zeynep ile beraber beni oradan çıkarmıştı. "Nereye gidiyoruz?"
"Rüya hocaya durumu söyleyip Leya'yı Çağan'ın bulamayacağı bir yere götürüyoruz, sonrasında form değiştirerek Çağan'ın güçleri etkisini yitirene kadar onu oyalıyoruz" Zeynep ve Yağız kendi aralarında konuşurken bir tek Çağan mevzusunu anlamıştım ama bunu Rüya hocaya nasıl açıklayacaktık veya Çağanı nasıl engelleyeceklerdi hiç fikir bulamıyordu-m.. Yoksa onlarda mı?...
Merdivenlere yönelirkrn yanından geçtiğimiz sırada sınıfımızın kapısının açılması ile hepimiz kalakalırken ne olduğunu bile bilmediğim sözde 'hocamız' kapıyı açıp sert ama alaycı bakışlarını bizim üzerimize dikmişti. "Geçin içeri! Sahtekarlar sizi"
Zeynep ile aynı anda Yağız'a döndüğümüzde adam bu sefer daha yüksek sesle tekrar etmiş biz ise Yağız'ın baş hareketiyle istemeye istemeye sınıfa girmiştik. Kapı kapandığında ise hoca bizi tahtaya dizmişti, bütün sınıf dikkatle bizi izlerken ne o adama ne de Zeynep ve Yağız'a yaklaşabiliyordum. Ortada kalakalmıştım..
"O Çağan ve Kendini nöbetçi diye tanıtan velet nerde?" "İşleri var"
"Ne işleri var?" "Rüya hoca görev verdi hocam işleri var işte!" Zeynep'in ani çıkışlarıyla birlikte Yağız'ın dirseğiyle boşluğuna vurup onu susması için uyarması aynı anda gerçekleşirken, az önce Çağan'ı bıraktığımız taraftan bu zamana kadar duyduğum en yüksek ve korkunç kurt ulumasını duyarak korkuyla irkilerek kapı tarafından uzaklaştım. Yağız ve Zeynep aynı anda başlarını yere eğerken sınıf arkadaşlarımın hepsi korkuyla hocaya bakmaya başladı ama benim o adamın gözlerinde gördüğüm ifade tüylerimi diken diken etmeye yetmişti.
