Call İt What You Want(stiles stilinski fanfic)

9.bölüm

Stiles ve Scott yüzerken, Allison ve ben şezlonglarımıza oturmuş erkek kesiyorduk.Yani benim için.Allison bir kaç erkek göstermişti ama daha sonra ikimiz de beğenmediğimiz için vazgeçmiştik.Sonunda pes etmemizle yanımızda getirdiğimiz içecekleri ve atıştırmalıkları açıp piknik örtüsüne kurulduk.

Telefondan yaz playlistimi açmış bir yandan ona eşlik ediyor bir yandan da içeceklerin hepsini karıştırıp yaptığımız kokteyli içiyorduk.
Bu sırada yanımızda beliren iki çocuktan kumral olanın konuşmasıyla dikkatimizi onlara verdik.

"Merhaba şey tanışmak ister misiniz?"

"Benim sevgilim var."

Allison'ın söylediğiyle çocuğun söylediğinden pişman olduğu belli oluyordu yine de en azından ben kabul ederim diye bana döndü.

"Ben-"

"Onun da sevgilisi var."

Ne ara geldiklerini anlamadığım Scott ve Stiles çocukların yanına dikilirken Stiles konuşmuştu.

"Çok üzgünüm dostum bilmiyordum.
Hadi Ryan daha fazla rahatsızlık vermeyelim."

Çocukların gitmesiyle kaşlarımı çatarak stiles'a döndüm.

"Niye öyle bir şey dedin şimdi?Demeden önce benim fikrimi hiç mi düşünmedin?Belki ben kabul edecektim."

Stiles'tan önce Scott lafa atıldı.

"Stiles en iyisini yaptı Mel.O çocuğun kim olduğunu bilmiyoruz.
Yabancılarla muhattap olmamalısın"

"Ben de bundan bahsediyorum.Kim olduğunu bilmiyoruz yani belki gayet iyi anlaşacaktık.Ayrıca yabancılarla tanışmayarak muhabbet etmeyerek nasıl sevgilim olabilir acaba?Sanki sen Allison'ı çok mu tanıyordun?Aynı okulda olmanız onun iyi biri ya da kötü biri olduğunu göstermez.Sen de bunu biliyordun ve gördüğün üzere Allison gayet iyi biri çıktı.O çocuğun ne suçu vardı?"

"Bu kadar abartma Mel.Alt tarafı bir çocuk.Tamam özür dilerim yaptığım şey için bir daha kaçırmam senin potansiyel sevgililerini tamam mı?"

Stiles'ın söylediği ile daha da sinirlenmiştim fakat şuan konuşmamamın en iyisi olduğuna karar verdim.Yoksa kalbini kıracaktım onun benimkini kırdığı gibi.

Beni neden anlamak istememişlerdi.
Tabiki de tanımadığım bir çocuk çok da önemli değildi.Zaten bu yüzden kızgın değildim.Sadece konuştuğum herkese karışacaklarsa benim birileriyle tanışmam çok zor olacaktı.

Derin bir nefes aldım ve kendimi sakinleştirmeye çalışarak ayağa kalktım.

"Ben denize giriyorum geliyor musun Allison?"

"Ben biraz daha oturayım olur mu katılırım az sonra sana?"

Tamam anlamında başımı salladım ve başka hiç bir şey söylemeden denize yöneldim.

Neden bir gün bile benim istediğim dilediğim gibi gitmiyordu ki?Hani bugün çok güzel bir gün olacaktı.
Şuan ise denizin ortasında sinir krizi geçirmek üzereydim.Hızlı bir şekilde yüzerken derinlere gitmekte olduğumu fark etmemiştim.Bir elin kolumu kavramasıyla hemen kolumu kurtarıp arkamı döndüm.

"Beni korkuttun aptal!Ne yapmayı planlıyorsun?"

Bana üzgün bir şekilde bakan Stiles'a bakmaya başladım.Gerçekten onun başka biri olduğunu zannetmiştim.
Ayrıca denizin bu kısmında kimse yoktu.Baya bir derinlere gitmiştim.
Bağırsaydım da kimsenin duymayacağı bir yerdeyken kolumun tutulması tabiki de beni korkutmuştu.

"Ben özür dilerim Mel,seni korkutmak istememiştim.Ayrıca az önce olan şey için de özür dilerim.Tabiki de senin adına konuşmamam gerekirdi ve tabiki de birileriyle konuşarak tanışacak arkadaş olacaksın belki de ötesi."

Cümlesine devam etmeden önce derin bir nefes aldı gerçekten de pişman duruyordu.

"Ama bizi de anla lütfen.Bu kasabada bir sürü insan gördük ve kime güvenip kime güvenemeyeceğini kesinlikle bilemiyorsun.Çok fazla güvendiğimiz insan oldu bizi kandıran.1 yıldır böyle şeylerin olmaması tekrar olmayacağı anlamına gelmiyor.Bu yüzden seni korumaya çalışıyoruz.Kendimi koruyabilirim falan deme lütfen.
Bu kasabada kimse kendi kendini koruyamaz.Birbirimizi korumamız kollamamız lazım.Biz bu şekilde hayattayız.Bundan sonra bir şey olursa da bu şekilde hayatta kalacağız.
Umarım anlatabilmişimdir."

Stiles'a hiç bir şey demeden sadece kafamı salladım.

"Şimdi karaya kadar yarışmak ister misin?"

Duyduğum soruyla kafamı kaldırıp hınzırca gülümsedim.İşte benim görmek istediğim stiles buydu.