"မ ကျနော် ဒီပစ္စည်းတွေ တမင် ကိုင်တာ မဟုတ်ပါဘူး ကျနော်တက်လာတော့ ပွနေတာတွေ့တာနဲ့ ရှင်းပေးရင်း....
''ကျစ် တော်စမ်းချေ မနက်မသွားခင်ကတည်းက ငါသေချာစီထားခဲ့ပြီးသား ဒီလောက်ပြန့်ကျဲနေရအောင် မင်းရှာဖွေထားတာ ဒီစာရှိမှန်း မင်းဘယ်လို သိလဲ ဟမ်! "
"ဟင့်အင်း ကျနော် တမင် လုပ်တာ မဟုတ်ရပါဘူး ယုံပါနော် "
"မင်း မလိမ်နဲ့ ပြော ဒီစာရှိနေတာကို မင်းဘယ်လို သိတာလဲ ဟမ်!"
"ကျနော် မသိပါဘူး မရယ် ဒေါသမထွက်ပါနဲ့နော် မကို ကျနော်ကြောက်လို့ပါ "
"ဟ ကြောက်ရင် ဒီလို လုပ်နေမလား ဟမ် ငါကမင်းကို မပြည့်မစုံထားနေလို့လား စိတ်မချမ်းသာအောင်ရော ငါထားထားလား ဖြေလေ"
"မထားထားပါဘူး မ "
"မင်းကို အကန့်အသတ်နဲ့ လွတ်လပ်ခွင့်ဆိုတာ ပေးထားတာပဲ"
"ဟုတ် ချေမှားသွား ပါတယ် နော် "
"မင်းက အဲ့လောက်တောင် မမေ့နိုင်ပဲ တန်းတန်းစွဲ ဖြစ်နေတာလား "
"ဟင့်အင်း ကျနော် သခင့်ကို သတိမရအောင် နေနေပါတယ် ကျနော်သခင့်ကို သတိရလို့မရဘူး ဆိုတာလည်း ကျနော်သိပါတယ် မ"
"နေနေတယ် ဟုတ္လား မင်းက သတိရချင်သေးတယ်ပေါ့ အေး နောက်ပြီး ဒီသောက်ပေါက်လေးက ငါမဟုတ်တဲ့သူကို သခင်လို့ မခေါ်နဲ့ "
"အ့ ဟုတ် တောင်းပန်ပါတယ် မ "
" အပြစ်ပေးခန်းထဲ သွား"
"ဟင့်အင်း ကျနော််မှားသွားပါတယ် ကျနော် ပြင်ပါ့မယ်နော်မ ဒီတစ်ခါလေးပဲ ခွင့်လွှတ်ပေးပါ မရယ် "
"ငါပြောနေတုန်း သွားလိုက်ချေ ငါဒီထက်ပိုပြီး ဒေါသထွက်လာရင် black သေလိမ့်မယ် "
"ဟမ် မ "
"ရွေး ဒီခွေးသေတာမြင်ချင်လား မင်းသွားမလား "
"သွားမယ် ကျနော်သွားပါ့မယ် မ black ကို ဘာမှ မလုပ်ပါနဲ့နော် မ "
"ok အခန်းထဲမှာ အဝတ်ဝတ်ခွင့်မရှိ့တာ ငါထပ်ပြောဖို့ လိုမယ်မထင်ဘူး ဒူးထောက်ပြီး ဘယ်လိုပြန်ပေးဆက်ရမလဲ တွေးထား "
