Betty

28

bölümün şarkısı Azee - Fahrenheit, medyada da mevcut isterseniz spotify'da pov: you're betty adlı çalma listemde de var önerim şarkı ile okuyup tutkuyu hissetmeniz öpüldünüz

Oy sınırı +90

Bir haftadır okula gitmiyordum. İkinci haftaya girmiştim hatta.

Bay Malik'in yaptığı şeyi unutamıyordum. Onu görmemek, sesini duymamak için okula gitmiyordum ama o, ona dair hiçbir şeyin benden uzak olmasına izin vermiyordu.

İki gün önce gece bana mesaj atmıştı Salı günü yapacağı kısa sınava çağırmak için. Mesajını açmayınca da aramıştı iki kez de ama telefonunu da açmamıştım. Proje grubunu da en sonunda sessize almıştım. Bildirim için bile adının ekranda olmasını istemiyordum. Adını bile görmek, duymak istemiyordum.

Günlerdir kendimi derse verdiğim için dönem sonuna kadar olan konulara gelmiştim nereyse birkaç derste. Ama okula gitmediğim için devamsızlık hakkım ve girmediğim kısa sınavlar bana dönem sonunda süpriz yapabilirdi.

Ona, böyle bir şey yapmaya cesaret ettiği için duyduğum öfkenin iki katını ona böyle bir şey yapma cesaretini verdiğim için de kendime duyuyordum.

Gerçekten ne düşünüyordum onunla aramızdaki samimiyeti bu kadar ilerletirken, bilmiyordum. Onu okuldaki diğer öğretmenlerimden farklı kılan ne olmuştu da dışarıda asla öğretmenlerimle vakit geçirmezken ve hatta okulda bile onlarla konuşmaya gerilirken Bay Malik'le bu kadar çok vakit geçirmiştim? İşlerin bu raddeye gelmesinde benim payım büyüktü.

Beni Shakespeare'in bahçesine götürmek istediğinde ona 'hayır' demeliydim. Eğer o gün onunla gitmeseydim Bay Malik de şu an okulda sadece derslerle ilgili bir sorum olduğunda konuştuğum ve yanımdan geçerken selam bile vermedim hocalarımdan biri olacaktı.

Ama aptal gibi Shakespeare'in bahçesinden dönerci gecelerine kadar bitmek bilmeyen buluşma zinciriyle bağlanmıştık bu süreçte birbirimize. Öğretmenimle dışarda buluşuyordum...ben ne kadar aptaldım.

Bay Malik diğerleri gibi sıradan, basit öğretmen kategorisinde değildi ne yazık ki. Bay Malik gençti; adam otuz yaşındaydı ben yirmi üç. Diğer öğretmenlerimle aramdaki on beş-yirmi yaş Bay Malik'te yarıya düşüyordu. Diğerleri gibi okuldan eve, evden okula bir hayat yaşayıp, evde muhtemelen televizyon karşısında uyuyup kalan ve iş arkadaşlarına karısıyla olan cinsel hayatının azlığından ve çocuklarının gürültüsünden şikayet eden bir öğretmen değildi. Adam publarda takılıyor, gece hayatı yaşıyor, neyi olduğu bilinmeyen bir kızla ve hatta muhtemelen daha fazlalarıyla takılıp gönül eğlendiriyordu. Çok tuhaftır ki bu adam edebiyat öğretmeniydi.

Edebiyat öğretmeni kimliğine uyan kısıtlı şeyler vardı hayatında. Kedileri ve evindeki devasa kitaplığı...Gözlük takıyor ve soğuk havalarda genellikle örgü hırka giyiyordu. Bu kadardı. Edebiyat öğretmenimiz edebiyat öğretmeni gibi görünüyor ama üniversite öğrencisi gibi hayat yaşıyordu.

Edebiyat öğretmeni görünüşüne zıt düşen şey ise dövmeleriydi. Ellerinin üstünde, kollarında ve evinde yemek yaptığımız zaman bir kısmının gövdesine kadar yayıldığını gördüğüm dövme detayı vardı bir de. Çok dövmesi vardı. İki kolu da ellerinden omuzlarına kadar dövme kaplıydı.

Bunları düşünürken hakkında ne kadar çok detay bildiğimi fark ettim. Ve adım gibi emindim ki o da benim hakkımda çok fazla detay biliyordu.

Taylor Swift hayranı olduğumu bilip bana doğum günümde albümün plağını alacak kadar tanıyordu beni.

Şimdi de yatağımda uzanırken parmaklarımın arasında bana aldığı bu plağı döndürüyor ve gecenin bir yarısı sokak ortasında beni öptüğü andan hakkında bildiklerime, detaylara kadar onu düşünüyordum.