Engaged to Exo LUHAN

Chapter 68

Ang hirap ng sitwasyon ko halos wala na akong tulog. Sa umaga kasi binabantayan ko si Jin tapos pag gabi naman dinadalaw ko si Luhan. Dumating nga yung point na pinapapili ako ni Luhan kung sino bang mas importante saakin kung siya daw ba o si Jin. Hindi ko yun masagot dahil naguguluhan ako. Pareho silang importante sa buhay ko, pareho ko silang mahal. Hindi ko na alm kung sinong mas matimbang.. Hindi ko na alam.

"Besh, okay ka lang ba?" Nandito kami sa garden ng hospital kasama ko si Kaila. Oo alam na ni Kailan, kumalat kasi yung video ko habang sinasakay sila Luhan sa ambulansya kaya yun.

"Okay lang ako besh." Sagot ko.

"Alam mo wag kanang magsinungaling saakin. Kilala kita e simula bata palang tayo. Alam komnahihirapan kana." Hinawakan niya yung kamay ko. Nakatingin lang ako sa baba.

Tama naman si Kaila eh, nahihirapan na talaga ako.

"Besh, hindi ko na alam yung gagawin ko.." Napaluha na ako.

Nagsigh siya. "Oi wag ka namang umiyak oh?" Napaluha na din siya.

"Nahihirapan nako Kaila.. Hindi ko alam kung sinong tutulungan ko.. Si Jin, malaki yung utang na loob ko sakaniya kahit na nagawa niyang magsinungaling saakin utang ko parin ang pagkaligtas ko dun sa aksidente nuon sakaniya." *cries* pinat naman ni Kaila yung likod ko.

"Eh si Luhan.. Ano ba siya sa puso mo?" Napahinto ako dun sa sabi niya.

"Si Luhan... Siya .. Siya yung.." Hindi ko maituloy tuloy yung sasabihin ko kasi walang lumalabas na boses..

"Hay nako besh. Wag mo ng sagutin gets ko na." Sabi naman ni Kaila.napatingin ako sakaniya at niyakap siya.

Minsan pagkailangam mo talaga ng break sa mga magulong pangyayari kailan mo ng yakap ng isang taong pinagkakatiwalaan mo. Hayy.
---
LUHAN POV

Nakatitig lang ako sa orasan, eight thirty na bakit wala pa si Charisse? Dati eight palang andito na siya. Inabot ko yung orasan at inalog alog ito. Baka naman sira tong orasan? Aish! Naibato ko nalang iyon. Pero saktong pagbato ko bumukas yung pinto.

"Luhan, bakit mo binato to?" Pinulot niya naman iyon. Inayos ko naman yung sarili ko.

"Ang tagal tagal mo kasi. Kanina pa kita hinihintay eh." Sabi ko pagkalagay niya uli ng orasan sa gilid ng kama ko tapos umupo siya sa gilid ng bed.

"Ikaw talaga.. Minsan matuto kang maghintay." Hinaplos haplos niya yung buhok ko. Dinama ko naman iyon. Hindi ko napansin na napatigtig na ako sakaniya.

"Charisse.."

"Hmm.." Nagulat siya nung makita niyang titig na titig ako skaniya. Linapit ko yung mukha ko tapos hinalikan ko siya.

Nagulat siya nung una pero sumagot din naman siya sa halik ko.

"Saranghae.." Sambit ko habang magkadikit yung noo namin. May tumulo lang na luha sa mga mata niya pero wala akong narinig na salita.
---
JIN POV

Sabay kami ni Luhan ng pag-alis sa Hospital. Masasabi kong maswerte ako dahil hindi ako malakad kaya ako ang sinamahan ni Charisse. Tanghalian na ng makarating kami sa bahay.

"Kumain ka ng marami para lumakas ka agad at maumpisahan mo na yung therapy mo." Tumngo lang ako.

Sinusubuan niya ako. Napapangiti nalang ako, kasi ang sweet sweet niya. Sana malumpo nalang talaga ako. Sana malumpo nalang ako para alagaan niya ako araw araw ng tulad nito. Sana malumpo nalang ako para hindi na niya talaga ako iwan. Kasi natatakot ako na baka pag nakalakad na ako uli e iwan na niya ako. Wag sana..

"Jin.. Jin.." Bumalik naman ako sa katinuan ng ikaway kaway ni Charisse yung kamay niya sa mukha ko.

"Sorry." Sabi ko nalang. Sinubuan niya nalang uli ako.

Pagkatapos naming kumain ay iniakyat niya ako sa kwarto satulong ng guard at binantayan hanggang makatulog.
---
LUHAN POV

"Luhan hyung.. Magpalakas ka kaya muna?" Nasa harap kami ng hapag kainan.

"Wala akong gama Xiumin." Nakatitig lang ako sa pagkain habang sila masiglang kumakain.

"Luhan, hindi naman pwede na hindi ka kumain. Ano bang gusto mo?" Tanong ni Suho. Hindi na ako nag-isip pa at sumagot ng..

"Si Charisse.. Gusto ko nandito siya para asikasuhin ako." Napatigil silang lahat sa pagkain.

"Hyung.. Alam mo kasi imposible yun lalo na at mas kailangan siya ni Jin." Lay.

Naibato ko naman yung kutchara.

"So ano?! Kailangan ko din bang malumpo para alagaan niya din ako?!" Napasabunot ako sa ulo ko. "You know what guys. Never mind! Hindi kasi ako naiintindihan!" Nagwalk out nalang ako.

Nagkulong nalang ako sa kwarto.

*knock 3 times*

"Ayokong maistorbo!" Sigaw ko.

"Ganun ba.. Sige babalik nalang ako." Napabalikwas ako agad sa pagkakahiga at mabilis na binuksan yung pinto.

"Saan ka pupunta?" Hinawakan ko agad yung kamay niya at hinila sa loob ng kwarto.

"Sabi mo ayaw mo ng istorbo?" Nagpout siya. Niyakap ko nalanh siya.

"Ano ka ba, alam mo namang pag ikaw ayos lang kahit istorbohin mo pa ako araw araw." Sabi ko.

Nilocked ko yung pinto, mahirap na yung mga mokong na yun baka kung ano ang isipin.

Umupo siya sa bed namin dati.

"Wala parin palang nagbabago dito no?" Nilibot niya yung mga mata niya. Ako naman nakatitig lang sakaniya.

"Paano naman magbabago eh pati dito hindi parin nagbabago." Inilagay ko yung kamay niya sa dibdib ko. Namula siya kaya nag iwas siya ng tingin.

"Seryoso ako Charisse,mahal na mahal pa din kita hanggang nagyon." Iniharap ko yung mukha niya saakin.

"Mahal mo parin naman ako diba?"

"Luhan kasi.." Gusto kong takpan yung tainga ko at ayoko sanang marinig yung sasabihin niya kasi ramdam ko.. Masasaktan ako sa bibitawan niyang salita.

"Si Jin.. Mahalaga siya sa buhay ko.." Napabitiw ako sa kamay niya at tumitig sakaniya.

"Eh ako? Hindi ba ako importante sayo?"

"Sagutin mo hindi ba ako importante sa buhay mo ha?!" Nakayuko lang siya at hindi sumasagot.

"Umalis kana." Napatingin siya saakin bigla.

"Umalis kana Charisse! Kung importange talaga si Jin para sayo bumalik kana sakaniya! Kahit masakit kakayanin ko maging masaya kalang! Sige na umalis kana!" Napaiyak siya sa sigaw ko.

Tumayo naman ito at umalis na nga.

Siguro kailangan ko na talagang magparaya. Hindi na siguro talaga siya magiging masaya saakin.. Ang sakit kasi pinagtabuyan ko yung babaeng mahal ko! Tae! MAHAL NA MAHAL KITA KAYA KAHIT MASAKIT DUN KA SA KUNG SAAN KA SASAYA.<//3

----
Okay lame. Sorry. :(( pero kawawa si Luhan.
JinRisse naba? Haha. Okay. Last chapter na niyan! Wooo awooo!
VOTE & COMMENT :))

Try to read 👉 FINDING PETERPAN AND THREE SECONDS SEDUCER :))