Sexting

Τι κάνω;

Τιν τιν
Κοιτάω την ώρα. 1 η ώρα. Ιδέα μου θα ταν.
...
Τιν τιν τιν
Ποιος διάολος; Σηκώνομαι από το κρεβάτι, κατεβαίνω κάτω και ανοίγω την πόρτα.
- Εμπρός; Χελοου;
Καλέ κανένας δεν είναι.
...
Αααα
...
Αααα. Το κινητό σου ήταν μωρή ηλίθια. Κοιμάμαι όρθια. Ανοίγω το κινητό και γκαβώνομαι απίστευτα από την υπερβολική φωτεινότητα. Άγγελε εσύ είσαι; Θα πάω τελικά στον παράδεισο; Κοιτάω τις εφαρμογές μου και βλέπω μια ειδοποίηση από σναπτσατ. Πόσο καιρό έχω να μπω σναπτσατ; Πατάω πάνω και βλέπω νέο μήνυμα από...
ΦΕΛΙΠΕ; Αμααααν. Πού μας θυμήθηκε ρε. Και 1 η ώρα το βράδυ. Ούτε κουκουβάγια. Φαίνεται είναι βραδινός τύπος. Ανοίγω τα μηνύματα.
- Hey babygirl. No time no see.
- Yeah I was happy before you texted me.
- No you missed me.
- Nah you forgot about me.
- No I didn't. I was just really busy with this girl. But she's hard to get so.
- So what? I'm your side chick? Hell nah.
- You're not.
- Yeah right. Anyways I was sleeping, what do u want?
- I'm actually horny right now.
- Bro I couldn't care less.
- I'm not your bro, I'm your daddy.
- Ewwww.
- Why not baby?
Καιιι μόλις μου έστειλε ντικ πικ. Μμμ σηκωμένο να μην είναι 17 18 εκατοστά. Ντάξει κομπλε, για Ισπανός κομπλε κομπλε.
- My eyes are bleeding.
- Yeah cuz you like what you saw.
- No I didn't.
- Yea you did.
- Good night Felipe. And make sure to solve your problem.
- Only with you baby😘
Έλεος. Καλά μιλάμε τον είχα ξεχάσει τελείως αυτόν. Και βρήκε να στείλει όταν ονειρευόμουν ότι ήμουν στην Barbieland. Ο Άλαν ήμουν προφανώς. Μπεστ καρακτερ.
...
- Αχχ δε μπορώ να το πιστέψω. Το πάρτι είναι αύριο.
- Σιγά μωρή κάνεις λες και παντρεύεσαι.
- Δε καταλαβαίνεις. Αύριο είναι η τέλεια ευκαιρία να μου ζητήσει ο Μαξ να τα φτιάξουμε.
- Αα ναι είναι κι αυτό, πώς μου διέφυγε.
- Εε ναι θα πάμε κάπου οι δυο μας και...
- Θα σε ζητήσει νύφη.
- Ναι... εε όχι. Θα είμαστε ζευγάρι.
- Να ζήσετε.
- Όλο ειρωνείες.
- Εγώ πιο πολύ «ανυπομονώ» για το διαγώνισμα στην έκθεση που γράφουμε την άλλη εβδομάδα. Θυμάσαι πουλάκι μου ή σκέφτεσαι μόνο τον γκόμενο;
- Όχου μωρέ φυσικά και ξέρω. Γράφουμε εε τ...
- Το Σάββατο.
- Α να γεια σου.
- Ε ναι αφού είναι γνωστό ότι τα Σάββατα έχουμε σχολείο.
- Καλέ μπερδεύτηκα, Παρασκευή εννοούσα.
- Τετάρτη ρε ζώον.
- Ααα
- Ααα. Κακομοίρα μου. Πάμε για μάθημα τώρα;
- Τι έχετε;
- Χημεία.
- Λατινικά.
- Ιου.
- Ιου.
  Μπαίνω στη τάξη και το μάτι μου πέφτει πάνω στον Φίλιππο. Το χέρι του είναι στον γύψο. Τι στο καλό, το έσπασε;
- Τι γίνεται Φίλιππε; Από το πολύ το τικα τακα το έπαθες αυτό;
- Θα θελες ηλίθια. Έπεσα από τις σκάλες.
- Περίεργο που δεν έσπασες κανά πόδι. Εγώ θα βασιστώ στη θεωρία μου.
- Και εσύ γαμιεσαι με τόσους αλλά δεν είδα να φοράς γάζα στον κώλο.
- Τι είπες;
- Αυτό που ακου...
Του τραβάω ένα γερό χαστούκι. Πώς μπόρεσε να με αποκαλέσει έτσι. Με βλέπει σαν καμία πουτάνα. Αυτό είμαι για εκείνον. Τίποτα παραπάνω.
- Άντε μου στο διάολο.
- Μάρω δεν...
Και εκείνη την ώρα, μπαίνει η καθηγήτρια. Έκανε και κάτι καλό μια φορά. Αλλιώς θα του είχα σπάσει τα μούτρα επιτόπου. Εγώ δεν τον έβρισα, εκείνος γιατί με είπε πουτάνα; Δεν είμαι σαν αυτές που βγαίνει κάθε βράδυ. Κι ούτε θα γίνω. Ούτε πουτάνα, ούτε δικιά του. Τέλος. Φίλιππος τέλος.
...
  Το σωτήριο κουδούνι επιτέλους χτύπησε για σχόλασμα. Μάζευα τη τσάντα μου όταν με πλησίασε ο Φίλιππος.
- Μη τολμήσεις, μη σου σπάσω και το άλλο χέρι.
- Ρε Μάρω...
- Τράβα πηδήξου.
Του είπα και έβαλα τη τσάντα μου στον ώμο. Εκείνος έφυγε. Διέσχιζα τον διάδρομο όταν άκουσα μια πόρτα να ανοίγει και  ένιωσα ένα χέρι να με τραβάει. Σε δευτερόλεπτα βρέθηκα στην αποθήκη του σχολείου.
- Τι νομίζεις ότι κάνεις; Άσε με να φύγω. Έχω να πάω να γαμηθώ με τρεις μαύρους. Το ξέχασες;
- Ρε γαμώτο άκουσέ με...
- Έννοια σου και μια χαρά κατάλαβα ότι...
Ένιωσα το χέρι του να μου κλείνει το στόμα.
- Επιτέλους ησυχία. Λοιπόν... Δε το εννοούσα.
Με τα χίλια ζόρια κατάφερα να διώξω το χέρι του.
- Τι;
- Κουφή.
- Ζητάς συγγνώμη δηλαδή;
- Περίπου;
- Περίπου, τι περίπου;
- Ωραία συγγνώμη.
- Γονατιστός θα έπρεπε.
- Δε θα με χαλούσε.
- Καμία ιδιαίτερη προτίμηση;
- Ναι.
Είπε και με πλησίασε περισσότερο. Έσκυψε και το κεφάλι του ήταν ακριβώς μπροστά από τα μπούτια μου.
- Ανάμεσα στα πόδια σου.
- Άσε τις βλακείες και σήκω πάνω.
- Δε νομίζω.
Είπε και σε δευτερόλεπτα με έπιασε από τους γλουτούς και με κόλλησε στον τοίχο. Με χούφτωνε ασταμάτητα με το δεξί του χέρι, το μόνο σε λειτουργία.
- Κάτω το κουλό σου από τον κώλο μου παλιοανώμαλε.
- Πάντως αν ήθελα να χτυπήσω και το δεξί μου χέρι, σίγουρα θα ήθελα να μου πιαστεί από το πόσο πολύ τσιμπάω το κωλαράκι σου. Αφού είναι σαν ζελέ. Ειδικά με το κολάν που φοράς σήμερα... Κόλαση.
- Να καείς κιόλας. Δε σου έδωσα την άδεια επίσης.
- Δε χρειάζομαι άδεια.
- Φάπες χρειάζεσαι.
- Για τόλμα.
Έκανα να σηκώσω το χέρι και το έφερε από πίσω μου. Φακ.
- Τώρα δεν έχεις να πας πουθενά.
Τον ένιωσα να κολλάει περισσότερο πάνω μου. Η απόσταση ανάμεσα στα χείλη μας φάνταζε χιλιοστά και το στήθος μου ανεβοκατέβαινε καθώς η ανάσα μου γινόταν όλο και πιο κοφτή.
- Φίλιππε...
- Ναι;
- Τι; Έκαναν εμετό στο κυλικείο; Κάτσε φέρνω την σφουγγαρίστρα τώρα.
- Η καθαρίστρια!
- Πίσω από την πόρτα. Γρήγορα.
Μετά από ένα λεπτό ένιωσα την πόρτα να ανοίγει και την κυρία Τασία να μπαίνει μέσα. Πάλι καλά έκανε σύντομα και προλάβαμε να βγούμε.
- Καλή φάση η αποθηκούλα.
- Ας μην έμπαινε η καθαρίστρια και θα σου έριχνα τον κουβά στο κεφάλι.
- Άλλα σε έβλεπα να ετοιμάζεσαι να κάνεις όμως...
- Ιδέα σου.
- Δε πέφτω ποτέ έξω.
- Αντίο Φίλιππε. Αρκετά με κούρασες.
- Αυτό ήταν απλή προθέρμανση.
- Τα παμε.
  Είπα και ξεκίνησα για το σπίτι. Δε μπορώ να καταλάβω τι μου συμβαίνει. Πριν λίγο είχα πει Φίλιππος τέλος και τελικά βρέθηκα με εκείνον στην αποθήκη έτοιμο να φασωθούμε. Αλλά ζήτησε συγγνώμη. Κάτι θα κάπνισε μεσημεριάτικα. Ο Φίλιππος δε ζητάει ποτέ συγγνώμη.
  Γυρνάω σπίτι και ζεσταίνω μια κατεψυγμένη πίτσα. Η μάνα μου ακόμη να γυρίσει από το ταξίδι της. Δε λέω ωραία η ελευθερία αλλά βαριέμαι μόνη μου. Αα και ναι ελπίζω να μη ξεχάσετε ότι αύριο είναι το πάρτι του.. του.. αυτό το παιδί με το στύλο μωρέ. Εεε... Αα Γιάννης Γιάννης. Ούτε το όνομα δε θυμόμουν. Καλά θα πάει. Για να δούμε...

Και καααατ! Αύριο το πάρτι και η αγωνία στα ύψη. Stay tuned!
-Μ🫶🏻