Sexting

Κόλπο

- ΜΑΡΩ!
Ένιωσα ότι μου κόπηκαν τα πόδια και σε μια στιγμή βρέθηκα στο πάτωμα. Δυσκολευόμουν να βρω τη δύναμη να σηκωθώ, πόσο μάλλον να κρατήσω τα μάτια μου ανοιχτά.
- ΜΑΡΩ ΜΙΛΑ ΜΟΥ ΓΑΜΩΤΟ!
Δύο χέρια κράτησαν το κεφάλι μου και άκουγα φωνές που με αρκετή προσπάθεια κατάφερα να κατανοήσω.
- Φίλιππε τι θα κάνουμε;
- Ένα ασθενοφόρο! Πάρε ένα ασθενοφόρο Τάνια!
- Αμέσως!
- Μάρω μιλά μου σε παρακαλώ... Μάρω!
Τα χέρια του ακούμπησαν το πρόσωπο μου και αισθάνθηκα ένα απαλό χάιδεμα.
- Φι... Φίλιππε;
- Ναι κοριτσάκι μου. Εδώ είμαι. Κρατήσου για λίγο, έρχεται βοήθεια.
Είπε και μου έπιασε το χέρι.
- Νιώθω... νιώθω εξαντλημένη. Δε.. δε μπορώ να...
Ανοιγόκλεισα τα μάτια μου. Τα βλέφαρα μου είναι βαριά.
- Όχι, μη κλείνεις τα ματάκια σου. Προσπάθησε να παραμείνεις ξύπνια. Σε παρακαλώ.
Και με αυτά τα λόγια ένιωσα πάλι το σκοτάδι να με πνίγει και να πέφτω σε έναν βαθύ λήθαργο.
...
- Γιατρέ, θα γίνει καλά η φίλη μου;
- Πώς είναι γιατρέ;
- Ήταν ένα κρίσιμο περιστατικό. Η σφαίρα παραλίγο να βλάψει ζωτικό της όργανο αλλά η κατάσταση σταθεροποιήθηκε. Σε λίγη ώρα θα είστε σε θέση να της μιλήσετε.
- Μαξ κι αν δε γίνει καλά;
- Θα γίνει μωρό μου μην ανησυχείς. Όλα καλά, δε το είπε και ο γιατρός;
- Ναι το είπε.
- Άρα θα είναι μια χαρά. Εσύ φίλε γιατί δε λες τίποτα;
Ο Φίλιππος καθόταν σε μια γωνία μόνος του και κοιτούσε το πάτωμα.
- Απλά ανησυχώ όπως όλοι μας.
- Δεν ανησυχείς απλά αδερφέ... Εσύ έχεις τρομοκρατηθεί. Τρέμεις...
- Ανησυχώ ως συμμαθητής της.
- Καλά ότι πεις. Πάω να τη δω.
- Όχι Μαξ άσε εμένα πρώτα.
- Σε λίγο αγαπούλα μου. Δε θα αργήσω.
Μετά από ένα 10λεπτο, ο Μάξιμος επέστρεψε φανερά ανήσυχος.
- Τι έγινε ρε αδερφέ;
- Παιδιά... Δε θέλω να σας στεναχωρήσω αλλά...
- Τι είναι Μαξ;
- Η Μάρω... έχει αμνησία. Δε θυμάται τίποτα.
- ΤΙ ΠΡΑΜΑ; Όχι... όχι η κολλητούλα μου.
- Μη κλαις ψυχή μου.
- Και είναι πολύ σοβαρό;
- Αρκετά. Δε θυμάται ούτε ονόματα.
- Θα πάω να την δω.
- Ερχόμαστε κι εμείς.
...
Η πόρτα άνοιξε και τρεις φυσιογνωμίες μπήκαν μέσα.
- Μαρούλα μου... Πώς είσαι;
- Ποια είναι η κυρία;
Άρχισε να κλαίει.
- Μάρω δε με θυμάσαι; Η Τάνια είμαι. Η κολλητή σου. Το στήριγμα σου.
- Δε καταλαβαίνω.
- Αχ δε μπορώ να τη βλέπω έτσι.
- Άσε εμένα. Μάρω; Ο Μάξιμος είμαι; Ο γκόμενος της κολλητής σου; Ο κολλητός του εχθρού σου;
Πήγε να μου φύγει ένα γέλιο.
- Σταματήστε να μου μιλάτε λες και σας ξέρω. Φύγετε.
Επικράτησε ησυχία.
- Όχι!
Ακούστηκε ξαφνικά μια φωνή και τρόμαξα.
- Γιατί φωνάζεις εσύ;
- Μάρω... σε παρακαλώ. Μη μου το κάνεις αυτό. Μη με ξεχάσεις. Όχι εσύ...
Ο τρίτος με πλησίασε και έκατσε δίπλα μου. Μου έπιασε το χέρι. Το άγγιγμα μου φάνηκε γνώριμο.
- Δεν είσαι και γκόμενος μου να μου πιάνεις το χέρι. Βασικά ούτε καν που σε ξέρω.
- Μάρω εγώ είμαι. Ο Φίλιππος. Ένας μαλάκας που σου σπάει τα νεύρα και τον βρίζεις όλη μέρα. Ένας βλάκας που είναι τόσο βλάκας για να πει όσα νιώθει. Και τώρα είναι αργά.
- Άρα είσαι απλά ένας μαλάκας;
- Πες το κι έτσι. Έτσι συνήθιζες να με φωνάζεις.
- Εγώ;
- Εσύ. Προσπάθησε να θυμηθείς τις στιγμές μας μαζί. Όσο οδυνηρές και να ήταν...
- Δε καταλαβαίνω τίποτα. Το μόνο που θυμάμαι είναι ότι ήμουν σε ένα πάρτι και...
- Όχι!
- Μη φωνάζεις καλέ.
- Μάρω... Δε μπορώ να σε χάσω. Θα σε κάνω να με ξαναθυμηθείς από την αρχή. Όλα από την αρχή. Θα γνωριστούμε από την αρχή. Και θα σου φέρομαι καλύτερα, θα σε κάνω να με συμπαθείς, να περνάμε μαζί στιγμές όμορφες. Δε ξέρω πόσο καιρό θα μου πάρει αλλά θα το κάνω. Γιατί... γιατί.
- Γιατί;
- Δεν έχει σημασία. Απλά θα ξαναγνωριστούμε. Θα σου φέρομαι τέλεια, θα δεις... θα... θα. Απλά θα με συμπαθήσεις επιτέλους. Και θα σε κάνω χαρούμενη.
- Και γιατί δε ξεκινάς από σήμερα βλάκα;
- Τι πράμα;
Τον έπιασα μια τεράστια αγκαλιά και του ψιθύρισα στο αυτί.
- Φίλιππε... είναι αδύνατο να σε ξεχάσω. Είσαι ο βλάκας μου.

Και καααατ! Ήταν όλα ένα κόλπο... ΧΑΧΑΧΑ. Σόρρυ.
- Μ🫶🏻