Sexting

Πρωινές λιγούρες

- ΕΧΕΙΣ ΠΕΘΑΝΕΙ ΡΕ ΛΕΡΑ
- ΟΧΙ ΜΑΡΩ ΜΗ ΑΣΕ ΚΑΤΩ ΤΟ ΜΑΧΑΙΡΙ
Νωρίτερα εκείνο το πρωί...
  Τι όμορφη μέρα ξημερώνει. Τα πουλάκια κελαηδάνε, ο ήλιος βγάζει τις πρώτες του αχτίδες... ΑΑΑ ΚΑΤΣΕ ΣΗΜΕΡΑ ΕΧΩ ΣΧΟΛΕΙΟ. Καλημέρα είπαμε; Άι στο διάολο κι εσύ πρωινιάτικα. Ανοίγω τα μάτια μου και συνειδητοποιώ ότι ο Φίλιππος λείπει από δίπλα μου. Ε θα μας χέζει το μπάνιο λογικά.
Το άτομο τρώει την οικογενειακή πίτσα ως ατομική.
Χθες το βράδυ πάντως ήταν πολύ διαφορετικά. Ήταν τόσο γλυκός, τόσος τρυφερός, τόσο... ΤΟΣΟ ΟΧΙ ΜΑΛΑΚΑΣ ΠΟΥ ΤΟ ΣΥΝΗΘΙΖΕΙ ΔΗΛΑΔΗ. Χθες ίσως και να τον συμπάθησα λίγο παραπάνω. Βέβαια δε ξέρω αν είναι απλή συμπάθεια. Νιώθω... νιώθω διάφορα για εκείνον. Εκείνος βέβαια με είπε γυναίκαρά του. Άρα τι τώρα, ήταν απλά μια φάση και τέλος δηλαδή; Δε θέλω... Δε θέλω να... Τέλως πάντων, είναι μπερδεμένο...
  Σηκώνομαι λοιπόν από το κρεβάτι για να ετοιμαστώ για τις φυλακές ανηλίκων ακα σχολείο. Ανοίγω τη ντουλάπα μου και... ΠΟΥ ΣΚΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΜΟΥ; Ψάχνω από εδώ, ψάχνω από εκεί... ΤΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ, ΚΛΕΦΤΗΣ ΜΠΗΚΕ; Κατευθύνομαι προβληματισμένη προς το μπάνιο και κάνω τα... τα του μπάνιου ρε παιδάκι μου. ΝΤΑΞΕΙ ΤΟ ΧΟΝΤΡΟ Μ ΕΚΑΝΑ ΚΙ ΕΓΩ ΟΚ; Δεν είμαι μονόκερος να χέζω ουράνια τόξα. Κατεβαίνω ύστερα τα σκαλιά και βλέπω ένα τραπέζι γεμάτο φαγητό. Πανκεικς, χυμό πορτοκάλι, αυγά με μπέικον, κέικ σοκολάτας... Τώρα ή θα κάνω σαν τα αμερικανάκια στις ταινίες που παίρνουν μόνο ένα σταφύλι ή θα κάτσω να φάω όλο το τραπέζι. Τίνω προς το δεύτερο... Μπαλκαν λαιφ.
- Μπα μπα μπα.
- Μπα μπα μπα. Καλημέρα λέει ο κόσμος.
- Έχουμε ακόμη καιρό για να το διαπιστώσουμε αυτό.
- Τι εννοείς πάλι Φίλιππε; Ο εγκέφαλος μου δε κάνει καλή επαφή το πρωί.
- Κάτσε και θα δεις.
Κάθομαι στην πλησιέστερη καρέκλα.
- Δεν εννοούσα αυτό ακριβώς...
- Παρήγγειλες φαγητό;
- Ποιος παραγγέλνει πρωινό από ντελίβερι;
- Εγώ;
- Δεν είμαστε όλοι ανεπρόκοποι σαν εσένα.
- Και ποιος τα έφτιαξε όλα αυτά;
- Για να σκεφτώ. Εσύ δε το έφτιαξες, τα ντουβάρια δε το έφτιαξαν... άρα;
- Εσύ;
- Μπράβο σαΐνι μου.
- Από πότε ξέρεις να μαγειρεύεις εσύ;
- Από τότε που ανακαλύφθηκε η πιθανότητα θανάτου με δηλητήριο.
- Άρα να μη τα φάω δηλαδή.
- Να τα φας.
- Και αν έχεις βάλει μέσα δηλητήριο;
- Αα το ξέχασα.
- Α στο καλό.
- Ναι δε το έγραφε και η συνταγή.
- Ε δε πειράζει μωρέ μη στεναχωριέσαι την άλλη φορά.
- Σκάσε και φάε ρε.
- Τσου.
- Τσου;
  Βγάζει τη ποδιά του και με πλησιάζει.
- Μη βγάζεις τη ποδιά ρε σου πάει.
- Σκάσε.
- Χαρωπή νοικοκυρούλα.
- Έλα φάε τώρα.
Είπε και κάρφωσε ένα κομμάτι πάνκεικ με ένα πιρούνι.
- Άνοιξε.
- Σίγουρα δεν έχει δηλητήριο;
- Γιατί πιστεύεις ότι θέλω να σε δηλητηρίασω κοπέλα μου;
- Ξέρω γω, επειδή δε με πας;
- Αυτό κατάλαβες χθες;
- Εεεε...
- Έξι. Έλα έρχεται το αεροπλανάκι.
Απρόθυμα άνοιξα το στόμα μου και ένα καυτό κομμάτι πανκεικ με σοκολάτα άγγιξε τη γλώσσα μου. Δεν κακό, δεν καθόλου κακό.
- Λοιπόν;
- Μμμμ, μέτριο.
- Ναι καλά, οι μαγειρικές μου ικανότητες είναι εξαίσιες.
- Έτσι θα σου λέγε η γιαγιά σου μάλλον.
- Εκείνη μου έμαθε.
- Οοο κιουτ.
Ύστερα σηκώθηκε για να τσεκάρει την τοστιέρα όπου φρυγάνιζε δύο φέτες του τοστ.
- Θα φτιάξεις κι άλλα;
- Αα σ' άρεσαν δηλαδή.
- Δεν είπα κάτι τέτοιο.
- Άσε μας Μαρούλα, θα σου φτιάξω όσα θες.
- Βάλε και μέλι.
- Ότι θέλεις εσύ.
Δε το έδειχνα αλλά μέσα μου τσίριζα από ευτυχία. Για να μου μαγειρεύει εμένα την άχρηστη σημαίνει ότι νοιάζεται έτσι; Στις άλλες που γαμούσε μετά καθόταν να τις μαγειρέψει; Δε νομίζω...
- Να σου πω με τόσα που έφτιαξες να φάω, πότε το κόβεις να πάμε σχολείο;
- Μα δε θα πάμε σχολείο σήμερα.
- Καμ εγκεν;
- Δε στο είπαν; Σήμερα θα κάτσεις σπίτι. Μαζί μου.
- Δουλειά δεν είχε ο διάολος.
- Μα καλά σου δίνεται η ευκαιρία ένας τέτοιος, ωραίος άνδρας να είναι στο σπίτι μαζί σου και να μη το εκμεταλλεύσαι;
- Συγγνώμη η κυρία ποια είναι;
- Καλαα, κάνε πλάκα εσύ αλλά εδώ θα μείνεις.
- Δε στα παν καλά Φιλιππάκο. Εγώ σήμερα γράφω τεστ χημεία, δε μπορώ να το χάσω.
- Πόσο...
- Ε κανά 90 κάτι...
- Στ' αρχίδια μας.
- Ομποο πες ότι θες, εγώ πάω να ετοιμαστώ.
- Με τι ρούχα;
- Ναι άστα να παν σήμερα ξύπνησα και όλα μου τα ρούχα ήταν... Για κάτσε μισό λεπτό... ΠΟΥ ΕΒΑΛΕΣ ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΜΟΥ;
- Κάπου που δε θα τα βρεις ποτέ ή τουλάχιστον μέχρι το βράδυ.
- Φέρτα πίσω ρε παλιοανώμαλε. Τα πήρες για να σνιφάρεις τα βρακιά μου;
- Τα πήρα για να μη πας σχολείο.
- Ωραίες ιδέες έχεις εσύ με το που ξυπνάς.
- Ναι. Οπότε διαλέγεις... Ή θα πας με το βρακί στο σχολείο, ή με το μπουρνούζι... Ή θα κάτσεις εδώ μαζί μου.
- Μπορώ να πάω πάσο;
- Εσύ διαλέγεις.
- Ξέρεις ότι μπορώ να πάω με αυτά που φοράω τώρα έτσι;
- Ξέρεις ότι αυτά που φοράς αυτή τη στιγμή είναι ένα κοντό σορτσάκι και ένα πουκάμισο.
- Ε και; Δώσε μου τα δικά σου τότε.
- Τόσο πολύ θες να με γδύσεις;
- Ομπο ρε Φίλιππε δώσε μου τα ρούχα μου επιτέλους. Γράφω σήμερα, τι δε καταλαβαίνεις;
- Θα το γράψεις άλλη μέρα.
- Εσένα πρέπει να σε γράψω...
- Θες να με κάνεις τατ...
- Στ' αρχίδια μου.
- Λοιπόν μίλησα.
- Οπα μίλησε ο άντρας του σπιτιού.
- Ακριβώς. Θα μείνεις εδώ. Τέλος.
- Ποιος είσαι εσύ να με διατάζεις μέσα στο ίδιο μου το σπίτι μου. Φέρε μου τα ρούχα μου τώρα!
  Άρχισα να τον πλησιάζω και άρπαξα ένα μαχαίρι με το οποίο έκοβε το μπέικον. Δουλεύει από πάντα αυτό το κόλπο.
- Όχι η πέππα πιγκ.
- Δώσε μου τα ρούχα μου ρε.
- Ήρεμα. Αα επίσης να ξέρεις αυτό το μαχαίρι πριν το χρησιμοποίησα για να ξύσω τον κώλο μου.
- ΕΧΕΙΣ ΠΕΘΑΝΕΙ ΡΕ ΛΕΡΑ
- ΟΧΙ ΜΑΡΩ ΜΗ ΑΣΕ ΚΑΤΩ ΤΟ ΜΑΧΑΙΡΙ
- ΣΙΧΑΜΑ, ΕΓΩΙΣΤΗ, ΒΛΑΚΑ, ΗΛΙΘΙΕ
Και ξαφνικά, αιφνιδιάζομαι όταν το χέρι του πιάνει το δικό μου, αρπάζοντας το μαχαίρι και ακουμπώντας το πάνω στον πάγκο. Ύστερα με μια απότομη κίνηση με κολλάει στον τοίχο, φέρνοντας το κεφάλι του στον λαιμό μου.
- Και, τι άλλο είμαι;
Είπε καθώς άρχιζε να φιλάει τον λαιμό μου.
- Και ξεροκέφαλος, και γκομενιάρης και...
Άρχισε να κατεβαίνει προς το στήθος μου, το είπε χούφτωσε με δύναμη, ξεκουμπώνοντας αργά τα κουμπιά του πουκαμίσου μου. Σε λίγες στιγμές το στόμα του ήταν στη ρώγα του και το χέρι του στον λαιμό μου.
- Και;
- Και... και... είσαι
- Τι έγινε χάσαμε τα λόγια μας; Πες μου θέλω να μάθω.
Μου απάντησε καθώς το άλλο του χέρι ακουμπούσε το στομάχι μου και σταδιακά τα δάχτυλα του κατέβαιναν στη περιοχή μου. Μόλις έφτασε άρχισε να την τρίβει αργά. Αργά και βασανιστικά.
- Σε μισώ.
- Α ναι; Δείξε μου πόσο με μισείς.
Είπε και χωρίς να χάσει χρόνο σφράγισε τα χείλη του με τα δικά μου ενδίνοντας σε ένα παθιασμένο φιλί. Οι γλώσσες μας έπαιζαν το δικό τους παιχνίδι και κάθε του φιλί ήταν ακόμη πιο λαίμαργο.
- Ήρθε η ώρα να φάω το πρωινό μου.
- Να σου φτιάξω ένα τος...
- Άνοιξε τα πόδια σου μωρό μου.

ΚΑΙ ΚΑΑΑΑΤ! ΠΑΙΔΙΑ ΑΝΑΣΤΗΘΗΚΕ Ο ΛΑΖΑΡΟΣ ΑΚΑ ΕΓΩ! ΝΕΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΑΝΤΕ ΕΠΕΙΔΗ ΜΟΥ ΤΟ ΖΗΤΗΣΑΤΕ, ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΓΝΩΜΕΣΣ! ΜΗ ΞΕΧΑΣΕΤΕ ΤΗΝ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΕΚΠΛΗΞΗ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΤΟΙΜΑΖΩ ΓΙΑ 10Κ!!! Stay tuned!
-Μ🫶🏻