Sexting

Έλεος ρε Μάξιμε

- Άλλωστε... πού θα βρω άλλον σαν εσένα ε; Τέτοιο μουτράκι.
  Είπα και του τσίμπησα το μάγουλο. Σηκώθηκε απότομα.
- ΕΙΣΑΙ ΤΡΕΛΗ; ΒΛΑΜΜΕΝΗ, ΗΛΙΘΙΑ...
- Ειιι είπες θα μου φέρεσαι καλύτερα. Άρρωστος άνθρωπος κιόλας. Πφφ τα σημερινά παιδιά έχουν χάσει κάθε ίχνος σεβασμού.
- Μάρω είσαι χαζό παιδάκι μου; Μας έκανες πλάκα; Ξέρεις τι θα έκανα αν έχανα την καλύτερη μου φίλη; Θα χτυπούσα κι εγώ το κεφάλι μου στον τοίχο να ξεχάσω τα πάντα.
- Έλα να σε πάρω μια αγκαλιά μωρέ. Φύγε εσύ.
Είπα στον Φίλιππο και αγκάλιασα την Τάνια.
- Αν το ξανακάνεις αυτό, έχεις πεθάνει.
- Ναι αλλά πού θα βρεις μετά άλλη κολλητή;
- Σωστό κι αυτό.
- Εσύ γιατί δε μιλάς ρε μπρο και χαμογελάς;
- Γιατί... ίσως κάτι ήξερα. Κάτι λίγο...
- Είσαι μαλάκας ρε;
- Στη Μάρω να τα πεις. Ήταν μισοπεθαμένη στα πατώματα και με το ύστατο των δυνάμεων της...
Νωρίτερα
- Μαξ... Μαξ...
Είπα όσο πιο δυνατά μπορούσα.
- Έλα Μάρω, έρχεται το ασθενοφόρο. Μην ανησυχείς.
- Αν ζήσω, θες να κάνουμε μια πλάκα;
- Καλά είσαι χαζό; Έχεις πυροβοληθεί και σκέφτεσαι πλάκες;
- Έλα μωρέ σιγά, άκου πριν πεθάνω.
- Χαζομάρες...
Παρόν
- Τι μαλακίες σκέφτεσαι κι εσύ.
- Παραδέξου το Φιλιππάκο, είχε φάση. Χέστηκες από τον φόβο σου.
- Σιγά που χέστηκα. Όλα αυτά τα είπα... τα είπα για να θυμηθείς.
- Ναι. Πόσο κάφρος είσαι.
- Παιδιά εγώ επειδή είμαστε κανά 5ωρο εδώ πάω να πάρω καφέ γιατί δε τη παλεύω.
- Έρχομαι κι εγώ Μαξ.
Κι έτσι η Τάνια και ο Μαξ αποχώρησαν από το δωμάτιο και μείναμε μόνοι.
- Έλα, παραδέξου το. Φοβήθηκες.
- Προφανώς και φοβήθηκα πανηλίθια.
Είπε και έκατσε δίπλα μου.
- Καλύτερα να πάθαινα αμνησία να ξεχνούσα το εκνευριστικό σου πρόσωπο.
- Αποκλείεται. Το πρόσωπο μου είναι μόνο για φίλημα.
- Ναι, και για μούτζωμα. Όσε.
Είπα και του έκανα μια μούτζα. Εκείνος έπιασε το χέρι μου και το έπλεξε τα δάχτυλά μου με τα δικά μου.
- Αν ξανακάνεις κάτι τέτοιο... θα σε σκοτώσω.
- Φέρε μου ένα γιο γιο να κατουρήσω από τον φόβο μου.
- Σοβαρολογώ.
- Ναι, εδώ δε πέθανα όταν έμπλεξα με μαφία και νομίζεις θα σε φοβηθώ; Αστείο.
- Καλά υπάρχουν και καλύτερες μέθοδοι να σε εξοντώσω. Πιο... διασκεδαστικοί.
- Ναι, σε μια παράλληλη πραγματικότητα.
- Και σε αυτή τη πραγματικότητα.
- Φίλιππε λυπήσου μου έφαγα σφαίρα στα πλευρά. Τις αγαμίες σου αλλού σε παρακαλώ.
- Αφού πάντα με ανάβεις.
- Αα ναι; Σε ανάβω με τον επίδεσμο και τις μελανιές; Περίεργα φετίχ έχεις...
- Ναι αλλά παραμένεις μουνάρα.
- Βοήθεια, έναν σεξολόγο.
- Δε χρειάζεσαι. Βοηθάω εγώ.
Είπε και ήρθε κοντύτερα μου.
- Πρόσεχε το πλευρό μου ανώμαλε μη το σπάσω κιόλας.
Εκείνος ανέβασε τη μπλούζα μου και είδε τη τεράστια πληγή μου με τα ράμματα. Προσεκτικά τοποθέτησε τα χείλη του γύρω από τη πληγή και την φίλησε απαλά. Δε λέω... αυτό ήταν κιουτ.
- Τραυματίστηκες πολύ.
- Έλα. Μετά αλήθεια τι έγινε; Αφότου είδα τα ραδίκια ανάποδα.
- Ήρθαν σε πήραν, καλέσαμε και την αστυνομία και μάζεψε την μαφία. Το πάρτι έπειτα διαλύθηκε, εμείς ήρθαμε στο νοσοκομείο επιτόπου και οι άλλοι πήγαν σπίτια τους.
- Πωω επεισοδιακή βραδιά.
- Αναρωτιέμαι πώς θα τελειώσει...
Είπε χαϊδεύοντας το μπούτι μου.
- Θα τελειώσει με εσένα να απομακρύνεσαι τουλάχιστον 10 μέτρα μακριά μου.
- Μαρούλα με τρόμαξες πάρα πολύ. Πρέπει να επανορθώσεις.
- Ε ρε τι έπαθα καλά καλά δε συνήλθα.
- Έλα ένα φιλάκι μόνο.
- Όχι.
- Γιατί αρνείσαι αφού το θες;
- Πού το ξέρεις άμα το θέλω;
- Το διαβάζω στα μάτια σου.
Ομολόγησε κοιτώντας με, με αυτό το σαγηνευτικό βαθυγάλανο βλέμμα που με κάνει να λιώνω. Τοποθέτησε το ένα χέρι του στο μάγουλο μου και το έτριψε απαλά.
- Ακόμη και άρρωστη, είσαι πανέμορφη.
- Λοιπόν πήρα φρεντο για εσένα, ένα καπουτσίνο για τη Μάρω και...
- Από το 1 έως το 10 πόσο μαλάκας πιστεύεις ότι είσαι;
- 10 γιατί;
- Μπράβο καμάρι μου.
- Γιατί όμως;
- Άσε, ξέρω εγώ.
- Μάρω σου έφερα και ένα πρετσελ που σου αρέσουν.
- Αλάτι ή βούτυρο;
- Και τα δυο φυσικά.
- Σωστή σε βρίσκω κολλητή.
- Αφού σε ξέρω.
Βούτηξα τα πρετσελ και άρχισα να τρώω λαίμαργα, δημιουργώντας ψίχουλα παντού.
- Να σου πω, με έχεις δει και για τραπεζομάντιλο;
- Ναι σε τι χρώματα βγαίνεις;
- Έλεος.
- Τινάξου ξέρω εγώ.
- Ευχαρίστως. Αλλά θα προτιμούσα να είμαι η χαρτοπετσέτα σου...
- Αα τι ρομαντικό...
- Ναι για να αγγίζω τα χει...
- Για να ρουφάω τη μύτη μου ε;
- Ιου ρε σιχαμένη.
- Χαχα.
  Και ξαφνικά μπαίνει μέσα ο γιατρός. Επιτέλους να φύγουμε καμιά μέρα.
- Είστε πολύ καλύτερα δεσποινίς αλλά θα χρειαστεί να παραμείνετε στο νοσοκομείο για να αναρρώσετε πλήρως.
- Και δε μπορώ να αναρρώσω πλήρως σπίτι μου;
- Θα μπορούσατε αλλά είναι καλύτερα εδώ.
- Εγώ προτιμώ σπίτι μου. Ο ασθενής έχει πάντα δίκιο.
- Πείτε της ναι γιατρέ γιατί θα σας ζαλίσει.
- Σταμάτα εσύ.
- Εντάξει λοιπόν μπορείς να φύγεις αλλά να θυμάσαι να παίρνεις...
- Ναι ξέρω τα χάπια μου. Δεν είμαι σαν τις 80αρες γιαγιές που τα ξεχνάν. Μην ανησυχείτε γιατρέ, μια χαρά θα είμαι. Πάμε να φύγουμε τώρα.
...
  Μαζευτήκαμε όλοι σπίτι μου. Η ώρα ήταν 3 το μεσημέρι και η Τάνια με τον Μαξ μας έφτιαχναν μακαρονάδα να φάμε. Εγώ ανέβηκα πάνω να αλλάξω σε κάτι πιο άνετο. Έβαλα ένα σορτσάκι και μια oversized μπλούζα.
- Για περίμενε μια στιγμή.
- Τι;
Ξαφνικά ο Φίλιππος ανεβάζει μεμιάς τη μπλούζα μου και κοιτάει τα βυζιά μου.
- Τι κάνεις ρε;
- Εντάξει ακόμη μεγάλα είναι. Ξέρεις οι oversized μπλούζες σε κάνουν να φαίνεσαι λίγο flat.
- Αυτές μ αρέσουν για το σπίτι.
- Το σορτσάκι από την άλλη...
Είπε κοιτάζοντας με εξονυχιστικά από πάνω ως κάτω λες και ήταν μπάτσος και εγώ εγκληματίας.
- Δε κρυώνεις να φοράς σορτσάκια Μαρούλα;
- Ποτέ. Με βολεύουν και επίσης ζεσταίνομαι συνέχεια.
- Τα πόδια σου φαίνονται υπερβολικά ωραία σε αυτό το σορτσάκι.
- Αα ναι; Καλά που μου το είπες να το φοράω αν φέρνω κανά γκόμενο εδώ. Ξέρεις... Τον Γιάννη ας πούμε...
- Μη λες βλακείες. Αυτά είναι για τα δικά μου μάτια μόνο.
- Και γιατί παρακαλώ;
- Γιατί...
Είπε πλησιάζοντας με. Το χέρι του άγγιξε το μπούτι μου και το ζούληξε. Καθόμασταν σε έναν καναπέ και με μια απότομη κίνηση με έφερε από πάνω του. Κυριολεκτικά καθόμουν πάνω του. Και τον ένιωθα να σκληραίνει. Φυσικά. Για τον Φίλιππο μιλάμε. Με τα χέρια του άνοιξε λίγο περισσότερο τα πόδια μου ώστε να έρθω πιο κοντά του.
- Φαντασιώνομαι πολλές φορές αυτά τα πόδια σε διάφορα σημεία πάνω μου.
- Αυτά κάνεις στον ελεύθερο χρόνο σου Φιλιππάκο;
- Μπορούμε να τα κάνουμε μαζί.
- Κάνε όνειρα.
- Μαζί σου κάνω.
- Ναι αλλά μόνο όνειρα.
- Που σύντομα θα γίνουν πραγματικότητα.
- Ναι στη παράλληλη που λέγαμε.
- Στη τωρινή. Μάρω...
Είπε καθώς με έφερε ακόμη πιο κοντά του.
- Μη με παιδεύεις άλλο...
- Σου αξίζει. 
- Ναι αλλά...
Είπε πλησιάζοντας το αυτί μου. Μου ψιθύρισε αισθησιακά και ένα καυτό ρίγος διαπέρασε το κορμί μου.
- Σε θέλω.
- Ποιος θέλει μακαρόνια;
- ΜΑΞΙΜΕ ΓΑΜΩ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ ΑΛΗΘΕΙΑ

Και καααατ! Άρε Μάξιμε χαλάστρα δυο φορές μας έκανες. Θα κάνουν τελικά κάτι τα παιδιά μας ή θα μείνει ο Φίλιππος στο περίμενε; Μάθε στο επόμενο!
-Μ🫶🏻