Ψωμί (part 2)

321 13 14
                                    

- Λοιπόν;
- Θα σας πάρουμε.
- ΠΑΣ ΚΑΛΑ;
- Ρε Φίλιππε δε μπορούμε να τους αφήσουμε στον δρόμο, η γυναίκα γεννάει σου λέει.
- Αν συμβεί κάτι, θα τα ρίξω πάνω σου.
- Άντε και γαμήσου ρε.
- ΕΜ ΟΤΙ ΓΕΝΝΑΜΕ ΣΑΣ ΤΟ ΠΑ;
- Άντε μπείτε.
  Μπήκαμε όλοι στο αυτοκίνητο και γυρίσαμε πίσω με την ελπίδα να βρούμε εφημερεύον νοσοκομείο.
- Αργά να πάτε, είναι σε κρίσιμη κατάσταση.
- Τι αργά ρε άνθρωπέ μου, θέλεις να γίνεις πατέρας ή όχι;
- Θέλω.
- Φίλιππε σανίδωσε το.
...
Φτάσαμε στο κοντινότερο νοσοκομείο όλοι μας σε κρίσιμη κατάσταση από την οδήγηση του Φίλιππου.
- Κλείσε και για μας ένα δωμάτιο στο νοσοκομείο, είπα βγαίνοντας από το αυτοκίνητο κρατώντας την κοιλιά μου για να μην ξεράσω.
- Κρυάδες.
- Άντε όμως βοηθήστε την ταλαίπωρη να μεταφερθεί μέσα, φώναξε η Τάνια.
Βάλαμε όλοι ένα χεράκι και φτάσαμε μέχρι τη ρεσεψιονίστ.
- ΓΕΝΝΑΜΕ!
Μία κοκκινομάλλα νοσοκόμα με ροζ ακρυλικά μακρυά νύχια μας κοιτούσε με μισό βλέμμα ενώ μασούσε τη τσίχλα της σαν κατσίκα.
- Εμ, καλησπέρα λέει ο κόσμος.
- Τι καλησπέρα κοπέλα μου, γεννάμε λέμε, της φώναξε ο μελλοντικός πατέρας.
- Ωραία ποια γεννάει;
- ΕΣΥ ΠΟΙΑ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΚΟΥΚΛΑ ΜΟΥ;, της είπα ενώ το βλέμμα μου στράφηκε στη μισο λιπόθυμη γυναίκα.
- Αα ωραία, θα φωνάξω δυο νοσοκόμους να σας μεταφέρουν.
- Να σαι καλά, της είπα με ένα ειρωνικό ύφος.
Οι νοσοκόμοι κατέφθασαν και πήραν το ζευγάρι μακριά μας.
- Ουφ τι ήταν κι αυτό, αναφώνησε η Τάνια.
- Μόνο ΑΦΜ και ΑΜΚΑ δε μας ζήτησε η ηλίθια, μα τι τούβλο, αυτή καθαρίστρια έπρεπε να ήταν όχι νοσοκόμα.
- Γιατί, εμένα δε μου φάνηκε άσχημη, ομολόγησε ο Φίλιππος.
- Εμ βέβαια Φιλιππάκο, τα ξέρουμε τα γούστα σου. Όμορφες και χαζές. Άντε τι περιμένεις, πάνε να χωθείς.
- Πάω, είπε ενώ απομακρύνονταν.
- Ε δε γίνεται αυτό σήμερα, είπα με παράπονο.
- Γιατί Μαρούλα; Ζηλεύεις;, ρώτησε ο Μάξιμος ενώ φαινόταν ότι ήξερε ήδη την απάντηση.
- Χαχαχα ναι πολύ ζηλεύω το τσόλι.
- Ναι αλλά αυτό το τσόλι τράβηξε τη προσοχή του Φιλίππου δυστυχώς.
- Ευτυχώς να λες Μάξιμε, που θα μπλέξει με αυτή τη σαρανταποδαρούσα και θα ξεμπλέξω εγώ.
- Άσε ρε Μάρω που-, πήγε να ξεστομίσει η Τάνια αλλά εγώ της πάτησα ΕΛΑΦΡΑ τη πατουσίτσα για να το βουλώσει.
- ΑΑΑΑΟΥΥΥΥΥ ΡΕ ΜΑΛΑΚΙΣΜΕΝΗ! Θες να καταλήξω κι εγώ στο νοσοκομείο;
- Αν γίνεται.
- Άντε απ' εδώ.
  Τη στιγμή εκείνη γύρισε και ο Φίλιππος με ένα πλατύ χαμόγελο μέχρι τ' αυτιά.
- Τι γίνεται, το ρίξαμε το γκομενάκι;
- Γιατί Μαρούλα, ενδιαφέρεσαι;
- Κι είχα μια φαγούρα.
- Να μη ρωτάς τότε, βλαμμένη.
- Ρε αι σιχτιρ μουνόδουλε.
- Είπες εμένα μουνόδουλο μωρή σκρόφα;
- Σκρόφα;
Τη στιγμή εκείνη περνούσαν κάτι παππούδια και δε θέλω να ξέρω τι πρόλαβαν να ακούσουν. Μάλλον θα πάθουν και το δεύτερο έμφραγμα σήμερα.
- Ε Ε Ε ΤΕΛΟΣ ΤΩΡΑ! Έχουμε σημαντικότερα πράματα να τακτοποιήσουμε πέρα από τα γκομενικά του Φίλιππου, δήλωσε ο Μάξιμος.
- Ναι γιατί τα δικά του είναι ατελείωτα.
- Ζηλεύεις που δε ρίχνεις τόσους όσες ρίχνω εγώ.
- Άμα έριχνα αυτές που έριχνες εσύ αγόρι μου, θα μου έκανα χαρακίρι.
- Ρε άντε από δω ξινέγκο.
- Δε πάμε καλύτερα έξω, να μας χτυπήσει ο αέρας, να οξυγονωθεί ο εγκέφαλος...
- Τάνια θα μας βγάλεις και διάγνωση μωρή;
- Πάμε λοιπόν.
...
- Και τελικά με το πτώμα τι θα κάνουμε;, αναρωτήθηκε ο Φίλιππος ενώ άναβε τσιγάρο.
- Εγώ λέω να το βάλουμε σε ένα κρεβάτι ενός ασθενή και να πούμε ότι τα κακάρωσε, αποκρίθηκε ο Μάξιμος.
- Όπα ρε συ Μαγκάιβερ, σιγά μη τον βάλουμε και σε ψυγείο όπως τον Walt Disney.
Έδειξε να το σκέφτεται.
- Ούτε να το διανοηθείς.
Απογοητεύτηκε.
Και καθώς σκεφτόμασταν όλοι μια λύση, ακούμε σειρήνες ασθενοφόρου να καταφθάνουν και δυο τραυματιοφορείς να βγαίνουν έξω και να συναντιούνται με ένα γιατρό.
- Εγκεφαλικό, ήταν 95 χρόνων, δε τον προλάβαμε.
- Να φέρουμε τις σακούλες. Στο νεκροτομείο.
Νεκροτομείο;
Αμέσως κοίταξα τα παιδιά.
- Σκέφτεστε αυτό που σκέφτομαι;
- Αποκλείεται.
- Είναι η μόνη λύση!

ΚΑΙ καααατ! Επιτέλους έγραψα κεφάλαιο και όχι εσάς μπαχαχα.
- Μ🫶🏻

Sexting Where stories live. Discover now