De zwemleraar

12

Hij schepte nogmaals een flinke portie spaghetti op zijn bord en wierp me een stralende glimlach toe. Het was nu pas dat er voor het eerst even een stilte viel. Het voelde niet vreemd aan, maar eerder als een korte adempauze voor we weer verder zouden praten. Hij had verteld over zijn carrière als competitiezwemmer en hoe die bruusk tot een einde was gekomen. Hoe hij zijn roeping had gevonden als leraar en hoe daten anno 2023 niet zo evident was.

"Oudere vrouwen hebben wel een goede reputatie," grinnikte hij terwijl hij een hap nam. Ik deed alsof ik hierdoor geshockeerd was en snel een flinke slok van mijn glas rode wijn. Hij wees naar het bord pasta voor hem.

"Ze weten wat ze willen, zijn onafhankelijk, hebben genoeg ervaring op alle vlakken en voorzien je blijkbaar van snacks en lekker zelfgemaakt eten. Drie van die vier puntjes kan ik alvast bevestigen," zei hij. Hij knipoogde daarbij even en ik voelde mezelf helemaal week worden. Al sinds we tegenover elkaar zaten aan tafel voelde ik mezelf te pas en te onpas opgewonden raken. De ene keer gebeurde het gewoon als zijn blik de mijne kruiste, de andere keer als zijn hand toevallig de mijne raakte toen ik hem zijn glas wijn aanreikte. Ik stond op springen van verlangen.

"Welk puntje heb je nog niet kunnen bevestigen?" vroeg ik. Heel even hield hij zijn blik strak gericht op zijn bord, maar toen hij mij aankeek wist ik dat hij evenveel verlangde naar mij als ik naar hem. In stilte maande ik hem aan om zijn eten wat sneller weg te werken. Was het echt nodig geweest een tweede portie op te scheppen?!

"Maar waarom kiezen voor een oudere vrouw?" ging ik snel verder nog voor hij dieper kon ingaan op mijn vorige vraag. Hij glimlachte, kauwde nog even en slikte toen een grote hap spaghetti door.

"Blijkbaar heb ik altijd een voorkeur gehad voor wat rijpere vrouwen," vertelde hij terwijl hij een volgende hap pasta rond zijn vork draaide, "Mijn ouders vertellen al jarenlang het verhaal van hoe ik als zevenjarige jongen smoorverliefd was op mijn zestienjarig buurmeisje dat op mij kwam babysitten. Dat is de eerste keer dat ik echt verliefd was. Daarna heb ik crushes gehad op leerkrachten, monitoren op kamp, maar ook op vriendinnen van mijn moeder. Het is gewoon mijn voorkeur net zoals andere mannen misschien een voorkeur hebben voor blondines of voor vrouwen met lange benen,"

Hij haalde zijn schouders op en keek me even aan. Er lag iets in zijn blik dat ik niet helemaal kon plaatsen. Was het schaamte? Onzekerheid? Hij had zich waarschijnlijk al zo vaak moeten verantwoorden voor zijn voorkeur, want het was nogal ongewoon dat een jongeman zoals hij eerder zou kiezen voor een oudere partner. Het bleef per slot van rekening een taboe, een oudere vrouw met een jongere man. Je zag genoeg oudere mannen met een jong blaadje in de media en zij kregen er steevast een dikke duim voor. Maar omgekeerd was het vaak een ander verhaal.

"Hoeveel meisjesharten heb je al gebroken door die voorkeur?" grijnsde ik en boog mij naar voren. Hij sloeg een hand voor zijn mond en schoot in de lach.

"Waarschijnlijk veel," grinnikte hij. Ik besloot niet dieper in te gaan op het onderwerp. Het was duidelijk dat dit gewoon zijn ding was en dat hij me woest aantrekkelijk vond inclusief rimpels en vetrolletjes. Er leek opnieuw een last van mijn schouders te vallen.

"Deze spaghetti is echt overheerlijk," zuchtte Pieter aan de andere kant van de tafel. Zijn bord was nu bijna leeg. Koken was niet bepaald een hobby van mij, maar aangezien ik het iedere dag moest doen, was ik er redelijk goed in geworden. Noah was niet altijd een even grote fan van mijn kooksels. Moest hij kunnen kiezen dan aten we iedere avond chicken nuggets. Dus het was heerlijk om iemand te zien genieten van mijn kookkunsten.

"Wacht maar tot je het dessert proeft," lachte ik en legde mijn vork recht op mijn bord. Hij verslikte zich in zijn hap en begon te hoesten. Met rood aangelopen gezicht greep hij zijn glas wijn vast en nam een flinke teug.

"Uugh... Ik bedoel de tiramisu die ik heb gemaakt!"

Nog voor hij iets kon zeggen, pakte ik de grote pot met spaghetti op en liep ermee naar het aanrecht. Ik opende de koelkast en nam er de grote schaal tiramisu uit die ik eerder die middag had gemaakt. Heel even was ik mij er bewust van dat ik nogal voorover moest buigen om de schaal te pakken. Waarschijnlijk zorgde dat voor een mooi zicht voor hem. Ik voelde een blos naar mijn wangen stijgen. Snel doorzocht ik de keukenkasten naar het doosje cacaopoeder om het dessert mee af te werken. Moesten we echt nog dessert eten? Want ik wilde hem nu echt hier en nu bespringen.

Achter mij hoorde ik Pieter zijn bestek op zijn bord leggen. Toen ik me omdraaide zag ik hem voldaan achterover leunen op zijn stoel en over zijn buik wrijven. Hij sloot gelukzalig zijn ogen. In mijn onderbuik voelde ik hoe duizenden vlinders zich ontpopten en hun vleugels spreiden. Het was jaren geleden dat ik dit had gevoeld. Het maakte me wat zenuwachtig, maar tegelijk had ik er het volste vertrouwen in.

"Zal ik helpen afruimen en afwassen?" vroeg hij toen hij zijn ogen weer opende. Ik zwaaide zijn vraag weg en werkte het dessert af. De afwas konden we later nog doen.