De zwemleraar

18

"Noah, poets je tanden!" riep ik voor de derde keer vanuit zijn slaapkamer terwijl ik de knuffels op zijn bed op hun plaats zette. Iedere knuffel moest op zijn of haar specifieke plaats zitten of liggen, anders weigerde Noah te slapen. Iedere avond kostte het me zoveel tijd om ervoor te zorgen dat de beren, pinguïns, katten en die ene flamingo juist kwamen te staan. Ik hoorde Noah in de kamer hysterisch lachen en draaide met mijn ogen. De grootste uitdaging van mijn leven was om ervoor te zorgen dat mijn vijfjarige zoon zijn tanden poetste.

De deurbel weerklonk door de gang en de rest van het huis. Nog voor ik uit Noah's bed kon klimmen, hoorde ik Noah de badkamer uit lopen.

"Ik ga wel open doen!" hoorde ik hem gillen terwijl hij de trap af spurtte.

"Noah!" riep ik en struikelde over een rondslingerende monstertruck in zijn kamer. Ik vloekte uitgebreid en wierp het onding in de donkerste hoek die ik kon vinden. Opnieuw riep ik de naam van mijn nageslacht. Hij wist dat hij niet zomaar de deur mocht openen. En had hij eigenlijk zijn pyjama al aan of liep hij nog rond in zijn blootje?! Hopelijk stond de buurvrouw die me altijd de les moest spellen niet voor de deur.

"Noah!" riep ik opnieuw en stormde nu ook de trap af. De voordeur stond open en Noah was geanimeerd aan het praten met iemand die nog buiten stond. Het eerste wat ik registreerde was dat mijn zoon gelukkig een Spiderman onderbroek aan had. Dat was toch al dat. Oef. Ik zag hoe hij een stapje naar achter zette en de persoon waarvoor hij de deur had geopend binnen liet.

"Mama, kijk wie er is!" gilde Noah enthousiast. Pieter wreef even door Noah's haar en keek toen met ogen waarin pretlichtjes dansten naar mij. Mijn adem stokte in mijn keel. Ik was nog niet klaar om Noah uit te leggen dat er iets was tussen mij en zijn zwemleraar. Ik wilde eerst zelf op mijn gemak uitzoeken wat Pieter en ik hadden. Dit was veel te vroeg. Véél te vroeg. Wat als Noah zich ging hechten aan Pieter? Wat als Pieter zich ging hechten aan Noah?

Nog voor Pieter of ik iets kon zeggen, had Noah hem bij de hand genomen en trok hem mee de trap op. Ik zag de vragende blik in zijn ogen. Snel schudde ik mijn hoofd als teken dat het niets was. Of toch niet iets waar ik het nu over wilde hebben.

"Noah, je moet wel nog je tanden poetsen!" riep ik de twee achterna toen ik ze zag verdwijnen in zijn kamer. Ik volgde hen op de voet en bleef in de deuropening staan. Noah zat op het bed en Pieter zat gehurkt voor hem. Iedere knuffel werd voorgesteld aan de zwemleraar. Pootjes werden geschud. Aaitjes werden gegeven. Ik glimlachte. Misschien was dit al bij al zo erg nog niet. Misschien was het goed dat Noah Pieter ook op deze manier zou leren kennen. Uiteindelijk moest het er ooit van komen en op deze manier kon ik er niet eindeloos over blijven tobben. Het was gebeurd.

Pieter pakte iedere knuffel vast en stelde geduldig vragen. Hij vroeg de naam van de knuffels, waar ze vandaan kwamen, wat voor dieren ze waren of katten Noah's lievelingsdieren waren,... Ik besloot de twee wat ruimte te geven en ging de chaos die mijn vijfjarige had achtergelaten in de badkamer opruimen. Aan de andere kant van de gang hoorde ik de twee jongens lachen gevolgd door wat gestommel en voetstappen.

"Ik ga Pieter laten zien hoe ik mijn tanden poets," kondigde Noah trots aan. Hij ging zonder mopperen op het trapje staan aan de wastafel en begon zijn tanden te poetsen. Ik haalde opgelucht adem. Pieter verscheen en kwam naast me staan in de kleine badkamer.

"Hey," fluisterde hij me zachtjes toe. Een rilling liep langs mijn ruggengraat omlaag. Het leek alsof heel mijn lichaam reageerde op zijn aanwezigheid. Eén blik, één woord, was genoeg om mij flashbacks te bezorgen naar afgelopen zaterdag. Ik voelde hoe mijn wangen langzaam rood kleurden. Zijn vingers streken zachtjes langs de mijne. Beeldde ik het me in of voelde ik een kleine vonk daar waar onze huid raakte? Ik sloot genietend mijn ogen en voelde mezelf helemaal warm worden.

"Sorry dat ik zo onverwachts langs kom," ging hij verder terwijl Noah bleef poetsen, "Ik wist met mezelf geen blijf. Je bleef maar door mijn hoofd spoken en ik kon echt niet meer wachten tot donderdag,"

Ik wilde hem kussen, zijn kleren uittrekken, de douche in duwen en hem bespringen, maar ik hield me in. Noah was net klaar met zijn tanden poetsen, spoelde zijn mond en liet het resultaat trots aan Pieter en mij zien.

"Ik denk dat ik nog nooit iemand zo goed zijn tanden heb zien poetsen," grinnikte Pieter bewonderend. Noah sprong van zijn trapje en trok glunderend zijn pyjama aan.

"Ga je een verhaaltje voorlezen?" vroeg Noah terwijl hij worstelde om het shirt over zijn hoofd te trekken en zijn armen in de juiste gaten te steken. Ik keek Pieter glimlachend aan. Hij stak zijn duim op en vroeg zonder een geluid te maken of het ok was. Ik knikte. Noah huppelde naar zijn kamer en wierp zich op zijn bed. Dat zijn knuffels niet helemaal op de juiste plek stonden, leek hem deze avond niet te deren. Het feit dat zijn zwemleraar hem een verhaaltje zou voorlezen, deed hem even al zijn zorgen vergeten.

En ik kon die zwemleraar alleen maar dankbaar zijn, want het was bijzonder lang geleden dat Noah zo vlot naar bed was gegaan.