De zwemleraar

22

Met een blos op mijn wangen en een aangenaam bonzend gevoel tussen mijn benen, trok ik de achterdeur van de villa achter mij dicht. Ik kon niet geloven dat ik dit net had gedaan. Zo openbaar. Een rilling liep over mijn ruggengraat naar beneden en ik moest zachtjes zuchten. Ja, zo'n jonger lief, dat had wel iets. Ik voelde me jonger en sexier dan ooit tevoren.

"Ah! Je komt als geroepen!" hoorde ik iemand lachen. Ik keek verschrikt op uit mijn gedachten en zag Alexander Machielsen net uit zijn auto stappen. Snel streek ik een natte pluk haar achter mijn oor. De zakenman kwam naar me toe gelopen met een brede glimlach.

"Het klinkt misschien een beetje vreemd, maar na onze vorige ontmoeting heb ik je opgezocht. Je weet wel, Google, Linkedin en zo,"

Ik keek hem niets begrijpend aan. Hij had mij opgezocht.

"Het zit zo," ging hij snel verder, "we zijn bezig met een paar grote veranderingen en uiteraard heb ik mijn eigen specialisten al laten kijken naar de data, maar het kan nooit kwaad om iemand van buitenaf er zijn of haar mening over te horen. Soms is het interessant als er wat afstand zit tussen jezelf en de cijfers,"

Ik knikte en probeerde vooral niet in lachen uit te barsten. Nog geen twintig minuten geleden had ik de meest geweldige seks van mijn leven gehad op nog geen twintig meter hier vandaan, in de villa van de man die voor me stond. En nu stond ik een zakelijk praatje te slaan met één van de bekendste zaakvoerders van de lage landen terwijl er zich in mijn onderbroek een natte vlek vormde door warm zaad dat nog zachtjes uit mij droop.

"Ik vroeg me dus af of jij geïnteresseerd zou zijn om je eens over de data te buigen," ging Alexander ongestoord verder, "Je hebt nogal een reputatie, zo blijkt en ik wil alleen de beste om me hierbij te helpen,"

"Ja, ja, daar kan ik zeker bij helpen," wist ik net uit te brengen.

"Perfect!" lachte Alexander. Ik zag hem in het borstzakje van zijn vest tasten en vervolgens in zijn achterzak. Hij keek even peinzend om zich heen.

"Ik zou zeggen, mail me zodat ik je gegevens heb en dan kan ik je de nodige documentatie doorsturen. Alleen heb ik blijkbaar geen visitekaartjes op zak. Kom anders even mee binnen. In mijn kantoor heb ik er wel nog liggen,"

Nog voor ik iets kon zeggen, liep hij het pad verder af naar de voordeur van die riante villa. Mijn hart klopte in mijn keel. Eigenlijk was ik best wel nieuwsgierig naar wat er allemaal te zien was achter die deur. Uiteraard wist ik intussen al dat deze woonst een zwembad had, maar wat had het nog meer te bieden? Ik was stiekem wel benieuwd hoe één van de bekendste zakenmannen van het land zijn huis was ingericht.

Hij hield de deur voor me open en keek me bemoedigend aan. Voorzichtig liep ik de paar treden omhoog en sloot de deur voorzichtig achter me. Ik stond in een grote, ruime hal waar veel natuurlijk licht binnen viel door een paar hoge ramen boven de trap. De villa dateerde van het begin van de vorige eeuw en er waren nog tal van sierlijke elementen te zien, maar natuurlijk was alles voorzien van moderne benodigdheden.

Alexander was één van de vier deuren die ik zag in de hal binnen geglipt. Ik ging in de deuropening staan. Hij zat aan een grote, eiken bureau dat vlak voor een groot hoekraam stond. Achter hem stonden meters en meters boekenkasten met twee comfortabele oorfauteuil met een tafeltje er tussen in. Vlak naast de deur zag ik een karretje met flessen sterke drank en de nodige glazen. Heel de ruimte rook naar hem. Een warme, aardse geur die perfect bij dit huis leek te passen.

"Ziezo, hier is mijn kaartje," zei hij, stond recht uit zijn stoel en stak me het kaartje toe. Ik pakte het aan. Onze vingertoppen raakten elkaar heel even en een kleine schok ging door me heen. Hij moest het ook gevoeld hebben, want zijn ogen zochten de mijne op en hielden mijn blik vast. Heel even beet hij opde binnenkant van zijn wang. Ik voelde een blos opkomen vanuit mijn nek en een weg zoeken naar mijn wangen. We hielden beiden het kleine stukje luxueuze papier langer vast dan nodig.

"Dank je," fluisterde ik zachtjes en stak het kaartje in mijn broekzak. Ik durfde hem niet meer aan te kijken. Wat was dit? Kon hij ruiken dat ik net seks had gehad? Wond dat hem op? Waren mijn feromonen op hol aan het slaan en raakte daardoor iedere man die in mijn buurt kwam helemaal in mijn ban? Ik begreep er niets van. Absoluut niets. De afgelopen jaren had ik nauwelijks aandacht gekregen van mannen en nu leken ze in bosjes neer te vallen voor mij. Of zo leek het toch in ieder geval.

"Ik contacteer je zo snel mogelijk," voegde ik er nog aan toe, want ik moest natuurlijk wel professioneel blijven. Alexander Machielsen binnenhalen als klant zou prachtig staan op mijn cv.

"Hopelijk zien we elkaar dan snel weer," antwoordde hij met een hese stem. Ik draaide me om, liep de ruimte en het huis uit, naar mijn auto die even verder geparkeerd stond. Pas toen ik mijn gordel had vastgeklikt, begon ik hysterisch te lachen. Het leven zat vol verrassingen.