Evet,o bayıldığım alarm sesi ile uyandım. Liseden beri alarm sesi duydukça tetikleniyorum.
O kabus zamanlarımı aklımdan silip,günlük işlerimi hallettim.
Son bir kere aynadan kendime bakıp hemen çıktım evden.
Odama gidip eşyalarımı bıraktıktan sonra sahaya inecektim. Bugün de İcardi ve bazı önemli oyuncularımız ile basın toplantımız vardı.
Sahaya inip yarısının geldiği oyuncularımıza dönüp bütün güler yüzüm ile "Günaydın gencolar" beni görünce,güler yüz ile Günaydın demeyi ihmal etmemişlerdi.
Gözlerim İcardi'yi ararken konuşmaya başladım. "Bizim İco yok mu?" İlk cevabı Kazım vermişti. "Yok,o daha gelmedi. Ama Kerem tam arkanda geliyor"
Gösterdiği yere döndüğümde kısa bir Günaydın ve sarılma ardından İcardi,Torreia ve Kaptanımız muslera da geliyordu.
Kerem'den ayrılıp onlar ile de günaydınlaştım. Sonra onlar antrenmana ben de tabiki tiktok izlemeye. Ama ondan önce her sabah attığım storyi atmam lazımdı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Son kez bir kontrol edip hikayeme atmıştım bile. Kısa sürede birçok fan hikayemi yanıtlamıştı.
Sabah sabah derdiniz ney de bu kadar erken uyanıyorsunuz? Ah bir bilsem. Ben uyumak için kıvranırım,bunların modu gayet yerinde ama.
Gerçi daha okullar kapanmamıştı. Bu yönden de bakmak lazım. Biraz magazin sayfalarına bakıp telefonumu kenara koydum.
Telefonumu kapatmam ile Yeliz'i görmem bir oldu. 'Gitti bütün enerjim' diye geçirdim içimden. Bir anda Kerem'i çağırdı.
Okan hoca "Şu an antrenman yapıyor." Yeliz'in sesinin ağzından değil de başka bir yerinden çıktığına yemin edebilirim.
Açıkçası kendisini ilk defa bu kadar bu kadar tiz ve itici bir şekilde konuştuğunu gördüm. Ve görmem ile tekrar tiksinmem bir oldu denebilir.
Bir şekilde Okan hocayı ikna edip Kerem ile kısa bir konuşma geçirip ikisi beraber sahadan ayrıldı.
Aklımda deli sorular ila sahaya geri döndüm. Barış da anlamaz şekilde bana bakıyordu. 'Bilmiyorum' şeklinde omzumu kaldırıp indirdim.
Barış da fazla oyalanmadan antrenmana devam etti. Oyuncuları izliyordum ama asla konsantre olarak bakmıyordum. Aklım Kerem'deydi.
Bi an,sahaya girerken kullandığımız kapı sertçe çarpınca yerimden zıpladım refleks olarak. Ardından da Kerem'in "Pardon,elimden kaydı kapı. İsteyerek olmadı" Cümlesini duydum.
