Her Astonish Wish

Chapter 19

"I-I need to go, Divi. Just tell Nikko that I went home once he wake up"

Matapos niyang sabihin yon ay umalis na siya. I want to stop him. I want to explain. I want to tell him that I didn't mean to happen and I want to tell him that I love him.

Ni hindi man lang ito lumingon at tuluyan na siyang nakaalis nang hindi man lang ako tinitingnan.

I feel like he doesn't want me now. I hurt him and I don't know what can I do to fix this now.

Naiiyak nalang akong bumalik sa sala at agad kong kinuha ang cellphone ko para itext siya. Hindi ako mapakali dahil nagawa kong saktan siya and I hate myself for hurting the man I love.

To: Lucas
I'm so sorry for what happened earlier, Lucas. I didn't expect him to do that and I was stunned so hindi ko agad siya natulak. Please forgive me. I love you.

Seconds, minutes, and hours later pero hindi ako nakatanggap ng kahit anong reply mula sa kaniya.

Nang magising si Nikko ay ito agad ang hinanap nito at sinabi ko nalang na nagkaroon ng emergency kaya umalis ito ngayon.

I don't want to lie pero ito lang ang naisip ko para hindi na siya magtanong pa. I can't tell him what happened because he won't understand it.

Hanggang sa patulog nalang kami ay kahit isang reply ay wala akong natanggap mula sa kaniya. I tried calling his phone pero hindi naman niya sinasagot.

I'm starting to feel anxious because I don't want him to distance himself from me... from us.

Halos mapudpod na ang daliri para humanap ng paraan para ma-contact siya. I also tried calling him using his business number at hanggang sa makatulog nalang ako ay hindi ko talaga siya nakausap.

KINABUKASAN ay nagising ako dahil sa boses ni Nikko. He's asking me about Lucas at doon ko lang napagtanto na hindi ko pa rin ito nakakausap.

Bumangon na ako para makapaghanda sa amin ni Nikko at habang nagluluto nga ako ay narinig ko nalang itong may kausap sa cellphone ko.

"I miss you, Daddy. When will you come back here? Mommy and I miss you so so much" rinig kong sabi nito sa kausap.

"Hindi pa po, Daddy. Mommy is still cooking our breakfast po"

Matapos kong makapagluto ay agad kong pinuntahan si Nikko. He's still talking to Lucas — which I assumed he's talking at nang makita ako nitong papalapit ay agad itong ngumiti.

"Mommy is here na po, Daddy. Do you want to talk to her?" masigla pa nitong sabi.

Akmang kukunin ko na sa kaniya ang phone ko nang bigla itong magsalita na siyang nagpabigla sa akin.

"You'll hang up na po? I understand, Daddy. I know that you're busy with your work po" saad nito at binigay sa akin ang phone ko na call ended na.

Nakadama ako ng sakit at panghihinayang dahil sa ginawa niya. I tried to smiled when I look at Nikko saka ko ito inayang kumain.

Nawalan na ako ng gana pero pinilit ko ang sarili ko na kumain. Tahimik lang din si Nikko at nahimigan din siguro nito na wala ako sa mood.

"Mommy are you sick? Bakit hindi ka po masyado kumain?" concern nitong tanong sa akin.

"Mommy is good, Nikko. I'm just thinking of something"

Tumango siya pero alam kong hindi siya kumbinsido sa sinabi ko. Nagpatuloy nalang kami sa pagkain at matapos nga ay may bigla nalang nagdoorbell.

Pinuntahan ko na agad kung sino ito sa pag-aakalang si Lucas ang nasa labas pero pagbukas ko ng pintuan ay bumungad sa amin si Justin na may dalang paper bags.