AŞK-I MASAL

8.bölüm

Düne kadar tanımadığınız biri bugün nasıl aklınızdan çıkmaz hiç anlamıyorum .Yavuz'la karşılaştığımız o anı hatırlıyorum da ne kadar kızmıştım '' hödük '' diye.

Sonra mahallede karşılaşmamıza bir anlam verememiştim. En son havaalanında karşılaştığımız gün akraba olduğumuzu öğrenmiştim. Son olarak evlenmek için onay vereceğim gün rüyama girmişti.

Ne zaman kendi başıma kalsam Yavuz'u düşünüyordum. Kendi kendime '' belki de sevdiği vardır, kim bilir benim hakkımda neler düşünüyor,  boş hayallere kapılma Masal '' derken kendi kendime telkinde bulunuyordum. Yavuz babamla konuşmak için gelmişti .Babamla konuşurlarken bana bakıyormuş hissine kapılıyordum.

Ne demişti '' benden artık kaçmana gerek yok'' tamam uzak durmam bende , nasıl biri olduğunu bilmiyorum bir rüyayla hareket edecek değildim ya.

Önce tanımaya çalışacaktım. Bunun için çok fazla zamanım olacaktı. Ondan sonra kararımı verecektim . Dün önce Merve aramıştı. Yasemin gelmiş birlikte zaman geçireceklermiş benimde katılmamı istemişti. Önce Yaseminlere gitmiştim. Akşam olunca halamgile geçmiştik. Nereden bilecektim ki Yavuzlarında geleceğini. Evren ikimizin de bir araya gelmesini istiyordu. Sohbet muhabbet derken konu Yavuz'un kardeşi Ayşe'nin çocuğunun olmamasına gelmişti. İstanbul'da ki hastanelerin daha iyi olduğundan Yavuz ve kardeşi birlikte İstanbul'a gideceklermiş.

Babam:  Masalda İstanbul'a gidecek Yavuz oğlum, sana zahmet olmazsa Masal da sizinle gelsin'' demişti.

Yavuz da '' ne zahmeti bir daha böyle bir şey duymayım Hasan emmi birlikte gideriz'' demişti .

Akşam eve gelince babama çok kızmıştım. Ben kendim giderdim. Zaten aklım karmakarışık bir de onlarla nasıl gidecektim. İnşallah hata yapmam.

Gece üstüne bir sürü rüya görmemde stres olmama sebepti. Annem Ayşe'nin hikayesini sabah anlatmıştı.

Ayşe'nin bir kızı varmış aslında, ikinci çocuk istemelerine rağmen olmuyormuş. Rahim ağzı darlığı varmış, babamda ''kızım Ayşe benim kız Masal'la sen de İstanbul'a git, oralardaki doktorlar buralara göre daha iyiymiş'' demiş. Ayşe önce kabul etmek istememiş. Sonra babamı arayıp kabul ettiğini söylemiş. Benim çalıştığım hastaneye geleceklermiş. Babam benden Ayşe ile ilgilenmemi istemişti. Bende kabul etmiştim etmesine , şimdi heyecandan elim ayağıma dolaşıyordu.

Bir söz vardı '' tanımak istediğin insanları birlikte yolculuk yaparken tanıyacaksın'' diye ben de Yavuz'u yolda tanıyacaktım. 

Yavuz ve Ayşe beni almak için kapıya geldiler .Ayşe çok heyecanlıydı inşallah her şey istediği gibi olur .Yanlarına gittim annem, babam ''nerede kaldın kızım çocukları bekletme'' diye önce kızsa da sonra babam ''inşallah bu ayrılık son olur kızım. İşleriniz biter bitmez hemen geri dönün'' demişti .

Çok üzülüyordu bu durum her halinden belli idi. Evlat özlemi çekiyorlardı. Yıllarca okul, iş hayatı derken hep ayrı düşmüştük  '' bu ayrılık son babam, merak etme işlerimi bitirir bitirmez kısa sürede geleceğim'' annem elinde sürahi ile bekliyordu. Babam gelip sarıldı. İkimizde ağlıyorduk. Annemde dayanamayıp gelip o da sarılmıştı. 

Masal: Bu son tamam mı , söz veriyorum bundan sonra her zaman birlikteyiz. Sonra siz benden sıkılınca evden kovarsanız hiç bi' yere gitmem benden söylemesi'' demiştim şaka ile karışık. Bir nebze duygusal durum son bulmalıydı. Gözleri yaşlı ardımda bırakıp gidemezdim. Ayşe'de dayanamayıp ağlayanlardandı. Yavuz bize duygu yüklü gözlerle bakıyordu. Ailemden ayrılıp Yavuz'a döndüm'' sizi de beklettim kusura bakmayın'' dedim .

Yavuz : biz de yeni geldik baban abartıyor, hazırsan gidelim'' demişti. 

Masal: Hazırım gidelim'' demiş  ve arabaya doğru gittim. Annem : kızım sana emanet oğlum'' demişti.