⋆♱✮♱⋆
İlahi bakış açısı...
Yerdeki kırık bira şişesi, tamamen dağılmış salon.
" Siktir git! Benim bebeğimi benden habersiz aldıracaktın öyle mi? Daha hamile olduğunu söylemeden hem de?"
" Senin bebeğin de benim neyim? Ayrıca daha bebek bile değil, saçma sapan konuşma artık."
Tekli koltukta oturan karısının üzerine doğru yürüdü genç adam.
" Gin hastanede konuşmalarınızı duyup bana söylemeseydi bana bir bebeğimiz olacağını bile söylemeyecektin! Hatalı olan ben miyim şimdi?"
" Sana ben suçsuzum demiyorum-"
" Diyemezsin zaten!"
Genç kadın oturduğu koltuktan kalkıp yatak odasına ilerlemeye başladı, bütün bu kavga baş ağrıtıcıydı.
" Şimdi de kaçıyor musun?"
" Uyuyacağım."
Ryūnosuke eşinin peşinden giderken bağırmaya devam ediyordu. Bir süre sonra onu kolundan tutup yatak odasına girmesini engelledi.
" Beni terk mi edeceksin Lucy?"
Lucy o ana kadar Ryūnosuke'nin ağladığını farketmemişti.
" İkimizin çocuğunu taşımak istemeyecek kadar mı nefret ediyorsun benden?"
Ryūnosuke gerçekten de böyle mi düşünüyordu yoksa sadece kör kütük sarhoş muydu, orası bilinmez.
Lucy gözlerinin dolduğunu hissetti, Ryūnosuke'ye kesinlikle aşıktı. Ve eşinin söylediği şey can acıtıcıydı.
" Sana aşığım."
Lucy yavaşça kafasını eşinin göğsüne yasladı.
" Sana çok aşığım."
" O zaman neden-?"
" Biz ölürsek ne olacak?"
Ryūnosuke duyduğu şeyle kollarını eşine sardı.
" Kime?"
" Bebeğe."
Ryūnosuke durup düşündü. Onlar ölürse bebeğe ne olacağı aşikardı. Ya Ryūnosuke ve Gin gibi sokaklarda büyüyecek ya da Lucy gibi bir yetimhane köşesinde eski fahişeler tarafından büyütülecekti.
" Özür dilerim, senin bu yüzden aldırmak istediğini düşünemedim."
Lucy eşini yavaşça öptü.
" Ben de. Senin fikrini almam gerekiyordu."
____•💌•____
Lucy yeni uyanmış, yanında boynuna gömülüp uyuyan eşinin saçlarını okşuyordu.
Dün ne olduysa bir anda gerçekleşmişti, hamile olduğunu öğrenmesi, hastane ve Ryūnosuke ile olan kavga. Yorgundu ve başı ağrıyordu.
Dün aldığı tepkilerden ve kavgadan, Ryūnosuke'nin bu bebeği istediğini anlamak zor değildi. Ama bu onun kendi bedeniydi ve böyle bir şeydi kendinin de söz hakkı olması gerektiğini düşünüyordu.
Bütün bunları düşünürken diğer eliyle karnına dokunduğunu farketmemişti bile. Elini korkarak karnından çekti. Sadece birkaç saniye anne olabileceğini ve eğer diğer seçeneği seçerse anne olacağını düşünmek iyi gelmişti.
Boynuna değen dudaklarla eşinin uyandığını anlamıştı. Ona gülümseyerek baktı.
Ryūnosuke hafifçe "günaydın" diye fısıldadı ve kafasını kaldırıp eşinin dudaklarını sakince öptü.
Lucy de karşılık verdi sakince.
Ryūnosuke gözlerindeki buruklukla öpücüğü sonlandırdı ve konuşmaya başladı.
Aralarında fazla mesafe yoktu.
" Aldıracak mısın?"
Konuştuğu her an dudakları Lucy'nin dudaklarına değiyordu.
" Hayır."
O an Ryūnosuke'nin gözleri parladı. Hiç hissetmediği ilgi sevgiyi bir çocuğa vermek onun için kıymetliydi.
Tekrar kapandı eşinin dudaklarına. Kızarana kadar öptü belki de kızıl saçlının dudaklarını. O sırada eliyle Lucy'nin karnına daireler çiziyordu. Orada sevdiği kadınla kendisinden bir parçanın varlığını bilmek ve hissetmek güzeldi.
Lucy eşinin çehresini tutup onu kendisinden uzaklaştırdı.
" Ama... kimseye bir şey söyleme. Gin de buna dahil."
Ryūnosuke eşinin hala tedirgin olduğunu anlayarak bir şey demedi.
" Tamam, yarın hastaneye gidelim ama. Olur mu?"
" Daha dün gittim."
" Olsun."
⋆♱✮♱⋆_____
c: normalde her bölüme görsel koyuyorum ancak wattpadde bir sorun oldugu icin su an ekleyemiyorum :(
bölüm hakkında ne düşünüyorsunuz :3
