ေလျပင္းေတြတိုက္လာၿပီး အိမ္ေခါင္မိုးေပၚကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္က်ဆင္းလာတဲ့ မိုးေရစက္ေတြရဲ႕အသံကိုၾကားမွသာ သူသတိ၀င္ေတာ့သည္။ ေန႔လည္စာ စားၿပီးထဲက မ်က္မွန္တစ္လက္တပ္ၿပီး ကြန္ျပဴတာေရွ႕ထိုင္၍ ၀င္ထားသမ်ွ Mail ေတြကိုဖတ္ေနမိသည္မွာ အခ်ိန္အေတာ္ပင္ ၾကာျမင့္ခဲ့ေလၿပီ။
" အိုး .. မိုးေတြေတာင္ ႐ြာၿပီပဲ "
သတိလက္လြတ္ ျပင္သစ္ဘာသာစကားျဖင့္ တစ္ကိုယ္ၾကားေရ႐ြတ္လိုက္္မိရင္း အခန္းတံခါးေတြ အေျပးအလႊားထပိတ္ရေတာ့သည္။
ေဘးဘက္က ျပဴတင္းေပါက္နွစ္ေပါက္ကို ပိတ္လို႔အၿပီး ေခါင္းရင္းကျပဴတင္းေပါက္ကို ပိတ္ဖို႔ဟန္ျပင္လိုက္ခ်ိန္၌ တစ္ဖက္ၿခံထဲသို႔ အၾကည့္ေရာက္သြားခဲ့သည္။
ခေရပင္ေအာက္က သစ္သားခုံတန္းရွည္ေလးေပၚမွာ ငုတ္တုတ္ေလးထိုင္ေနသည့္ မမကိုျမင္ၿပီး သူမ်က္လုံးျပဴးသြားခဲ့၏။
" မမ မိုးေတြ႐ြာေနၿပီေလ။ ဘာထိုင္လုပ္ေနတာလဲ ? "
သူအေပၚထပ္ကေနၿပီး လွမ္းေအာ္လိုက္ေပမဲ့လို႔ မမကေတာ့ ၾကားဟန္မတူ။ မိုးျပာေရာင္ဘေလာက္စ္အက်ႌေလးနွင့္ နက္ျပာခံေပၚ အျဖဴေရာင္အလုံးေလးမ်ားပါေသာ ထဘီကို တြဲဖက္၀တ္ဆင္ထားေသာမမဟာ မမွိန္မသုန္ျဖင့္သာ မႈိင္မႈိင္ေတြေတြျဖင့္ ခုံေပၚဆက္ထိုင္ေနသည္။ သူ႔အသံကို ၾကားတဲ့ဟန္လည္းမေပၚ။ သည္းထန္စြာ႐ြာသြန္းေနတဲ့ မိုးေရေတာထဲမွာ မိုးေရေတြ ရႊဲရႊဲစိုစြာျဖင့္ ထိုင္ေနသည့္ မမေၾကာင့္ သူကြၽတ္တစ္ခ်က္စုပ္လိုက္မိသည္။
" ကြၽတ္ .. မမကေတာ့ေလ "
တံခါးကိုေတာ့ ပိတ္ဖို႔သတိမရေတာ့။ ေအာက္ထပ္ကို ဒုန္းစိုင္းေျပးဆင္းၿပီး ထီးတစ္ေခ်ာင္းအျမန္ဆြဲကာ ၿခံထဲသို႔ အေျပးအလႊားထြက္ခဲ့မိသည္။ သူတို႔ၿခံနွစ္ၿခံၾကားက သစ္သာၿခံစည္းရိုးေလးဟာ ခါးတစ္၀က္ေက်ာ္မ်ွသာ ရွိတာေၾကာင့္ အခ်ိန္ကုန္ခံၿပီး ၿခံတံခါးေပါက္ကေန ၀င္ထြက္မေနေတာ့ပဲ ၿခံစည္းရိုးကိုသာ ခုန္ေက်ာ္ပစ္လိုက္၏။ ၿပီးေတာ့မွ ခ်ာလီထီးအနီေရာင္ေလးကို ဖြင့္၍ မိုးေရထဲမွာထိုင္ေနတဲ့ မမရဲ႕ ကိုယ္လုံးေပၚကိုု အုပ္မိုးေဆာင္းေပးလိုက္မိသည္။ မမကိုသာ စိုးရိမ္ေပးမိၿပီး တစ္ကိုယ္လုံးရႊဲရႊဲစိုေနသည့္ မိမိကိုယ္ကိုေတာ့ သူလုံး၀ဂရုမစိုက္မိခဲ့ေခ်။
YOU ARE READING
ချစ်ခြင်းရှိရာသို့
Romanceငယ်စဥ်အချိန်ကတည်းက တွယ်ငြိခဲ့တဲ့ သံယောဇဥ်နွယ်ကြိုးလေးတစ်ချောင်းက အချိန်ကြာမြင့်သွားသည့်တိုင်အောင် ခိုင်မြဲစွာ တည်ရှိနေဆဲပင်။ #Moe #JE_Rain
