“Mahal na mahal kita...
mahal kita e..” saad ko nakatingin sa langit habang umuulan “paano ako magpapatuloy” unti unti ko hinakbang ang mga paa ko lagpas na sa kalsada “bakit?
Bakit mo ko pinapahirapan- sorry I'm loosing my mind i- I feel loss I really, gusto ko nang sumunod”
Naramdaman ko ang bawat pag patak ng ulan, lumalakas pa ito Tila nakikisabay sa pagluluksa ko “ang sakit dito” Turo ko sa dibdib, sa puso ko “ang Dami mo pang pangarap para sayo, sa ‘kin.” napatakip ako sa mukha at napaupo sa sahig ng kalsada, basang basa, humahagulgol “sabi mo”
*Falshback*
“Ako ang bahala sa lahat. Sa ’yo? Syempre Naiisip kitang kasama sa future. Hindi ko gustong sad ka.”
*End of Flashback*
“Teka? Sabi mo, noon pa man Kasama na pala ako sa-” umiyak ako na parang gusto maging manhid. Tumayo ako “pagud na ‘ko Hanz e, Hanzo”
*Busina ng Kotse* may biglang sumulpot na sasakyan sa harap ko. Natauhan ako, ginawa ko ang best ko para makailag at tumalon sa kabila. Bakit?
Ayaw kong madamay kung sinong nagmamaneho non ayaw kong makulong siya dahil hinayaan ko na masagasaan nya.
Nakailag ako ngunit may malaking bato sa harap ko kaya pagka tawid ay natapilok ako at natihaya sa may railings na harang sa tulay papuntang ilog. Napakapit ako ngunit madulas di ko na kaya,
I close my eyes
I, let go.
I think about me. My past, Him.
Ngumiti ako.
Nakaligtas man ako sa kotseng yun.
Hindi sa agos ng ilog, at Masaya ako
“makakasama na kita” I said on my last breath
