Küçük Bi' An

3

İyi okumalar ✨️🧚🏻‍♀️💕

Apartmanın önündeydik işte. Bir hayat burada sürmüş ve belki de buradaki bir sorun yüzünden son bulmuştu. Sanki bir şeyler bulacakmışçasına etrafa bakınırken Sarp çoktan binaya girmişti bile. Bunu fark etmemi sağlayan ise Berk'in sesi olmuştu. "Sizler de teşrif eder misiniz acaba küçük hanım?" Düşüncelerimi toparlayıp ilerledim sadece. Daha fazla tartışma veya gerginlik istemiyordum. Bu olayı çözüp biraz olsun Berk'ten uzaklaşmak hatta daha gerçekçi olmak gerekirse kurtulmak istiyordum. Hemen ardımdan onun da ilerlediğini duyunca adımlarımı hızlandırdım. Önce Cemile'nin dairesine yeniden göz atmak istemiştik. Gözümüzden en ufak bir şey kaçsın istemezdik. Bunu da daha hızlı halledebilmek için odalara dağılmıştık.

Yatak odasına ilerlemiştim. Bence bir insanın en büyük sırları orada gizlenirdi. Sanki kimse gelemez kimse göremez ve bu sır hep seninle kalacakmış gibi oraya gizlenirdi her şey... En azından ben öyle düşünüyordum. Odayı detay detay arıyordum. En ufak bir şey... Onu bu hayattan koparan en ufak bir şey... Yatağın bir köşesinde görülen kağıt parçasıyla oraya ilerledim. Kağıdı sıkıştığı yerden çıkarırken yatağın bir köşesine düşmüş küçük bir defter olduğunu da fark etmiştim. Onu da alıp hızlıca sayfalarına göz atarken arkamda birisinin varlığını hissetmemle panikle öne atıldım. Ve bunun ardından yine o sinir bozucu kahkaha dolmuştu kulaklarıma.

Sinirle derin bir nefes alıp ona döndüğümde Berk için bu sinir dolu bakış hiçbir şey ifade etmemişti. "Ne zaman sinsi sinsi yaklaşıp beni korkutmayı bırakırsın acaba?" "Sanırım hiç... Peki ya siz ne zaman korkmamayı öğrenirsiniz acaba küçük hanım?" Gözlerimi devirdiğimde gülmeyi bırakıp kendinden emin bir bakış yerleştirmişti yüzüne. "Mesleğiniz için refleksler ve her şeye hazırlıklı olmak önemlidir Aybike Eren. Bunu size öğretmediler mi yoksa?" Yüzündeki ifadeyi taklit ederek bir adım yaklaştım ona ve gözlerine baktım. "Ciddiyet ve mütevazi olmak da aynı şekilde gerekli. Bunu da size öğretmediler sanırım Berk Özkaya. Yanılıyor muyum?"

Bir adım geri çekildim. Ve elimdekileri gösterdim. "İşime odaklanmıştım. Geldiğini fark etmemişim. Ama haklısın her an tetikte olmam gerekir. Sandığın gibi işimi önemsemiyor ya da işimde kötü değilim. Sadece senin kadar tecrübem yok. Beni küçük görmekten vaz geç artık. En azından senin gibi meslek içindeki öfke problemlerimle konuşulmuyorum." Bana öfkeyle bakan gözlerini görünce alaycı bir bakış attım ve gözlerine baktım. "Uğraşma benimle Özkaya. İşine odaklan. Şimdi izninle bulduklarımı ekip arkadaşımla da paylaşmam gerek." Onu orada bırakıp gitmeyi düşünürken bileğimden tutup durdurmasıyla sorgular bir bakış attım.

"Ekip arkadaşın olarak benim de görmem gerekmez mi?.." Bileğimi ondan kurtardım ve ilerledim. "Takip et o zaman beni." Sarp'ın yanına gittiğimde bana ve hemen ardımdaki Berk'e bir bakış atıp sorgularcasına bakmıştı. "Bir şeyler buldum sanırım. Berk sağ olsun çok inceleyemesem de günlük gibi bir şey olduğunu düşünüyorum." Bakışlarını Berk'i bulduğunda bıkkın bir ifadeyle konuşmuştu. "Yine Tolga'dan gele çiçeklere ait bir kaç not."Bunun üzerine araya girdim. "İnsan nefret ettiği kişiden gelen notları saklamaz. Tolga'ya odaklı şüphenizi tekrar gözden geçirmenizi tavsiye ederim yeniden." Berk başını iki yana sallamıştı. Hala inatla Tolga yaptı demesi normal miydi?

"İnsana en büyük zararı güvendikleri verir. İnatla Tolga'dan şüphe duymayan bakış açınızı sorgulamanızı öneririm ben de." "Berk haklı." Sarp'ın sözleri üzerine bıkkınca bir nefes verdim. "Bu dediğine neden şaşırmadım acaba. Siz ikiniz birlik olmuşsunuz ve suçu ortaya çıkarmaktan ziyade kendi açınızdan suçlu bulduğunuz kişiyi ispat etme çabasındasınız. Duygularınızı, egonuzu işinize bu..." Sarp sözümü kesmişti. "Berk haklı. Otopsi sonucuna göre Cemile'ye düzenli olarak zehir verilmiş, yemeklerle birlikte verildiğini hepimiz duyduk. Demek ki güvendiği birisi. Bu durumda en güvendiği kişiler, en yakınları şüpheli konumuna düşüyor. Ve evet eğer Tolga'ya bu kadar güvenmişse bu bir kez daha ondan şüphelenmemiz gerektiğini gösterir."