Pragnę się z Wami dzielić tutaj swoją wieloletnią pasją do Celtów oraz wszystkiego, co związane z Wyspami Brytyjskimi - Anglią, Szkocją, Walią, Kornwalią i Irlandią.
Znajdziecie tutaj wybrane przeze mnie teksty z mojego Bloga: "Życie Celta" (które a...
W zeszłym roku, w cieniu szeroko komentowanego i hucznie celebrowanego Jubileuszu 70-lecia panowania Królowej Elżbiety II, w innym kraju odbył się inny Jubileusz. Świętowany o wiele skromniej niż ten brytyjski, ale wcale nie mniej istotny.
Od początku zeszłego roku w Danii przypadł "Złoty Jubileusz" 50-lecia panowania Małgorzaty II – osoby stale uśmiechniętej, w równym stopniu oddanej rodzinie i obowiązkom, co Jej koleżanka z Londynu, a kochanej przez swoich poddanych chyba nawet jeszcze bardziej.
* * *
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
15 stycznia 1972 roku zmarł król Danii Fryderyk IX. Kilka godzin później jego następcą ogłoszono najstarszą córkę. 31-letnia wówczas Małgorzata została tym samym pierwszym władcą Danii we współczesnych czasach. Mottem Jej panowania stały się słowa: "Wsparcie Boga, miłość ludu, potęga Danii".
Doniosłą wiadomość ogłosił Duńczykom z balkonu królewskiego Pałacu Christiansborg ówczesny premier Jens Otto Krag.
Odwracając się na trzy strony świata, trzykrotnie głośno powtórzył: "Król Fryderyk IX nie żyje! Niech żyje Jej Wysokość, Królowa Małgorzata II". Zgromadzony tłum dziewięciokrotnie wiwatował na cześć nowej monarchini.
Zgodnie z przyziemnym charakterem monarchii skandynawskich, tamtejsze koronacje pozbawione są nadmiernie rozbudowanego ceremoniału, tak charakterystycznego dla Wielkiej Brytanii.
Małgorzata ubrana była w całości na czarno, na znak żałoby po ojcu. Jedynymi insygniami, jakie miała na sobie, były Order Rodzinny Jej ojca oraz Order Słonia. Żadnej tiary ani korony. Duńskie klejnoty koronne są widoczne głównie w czasie pogrzebu monarchy, kiedy koronę kładzie się na trumnie.
Po krótkiej przerwie premier Krag wygłosił mowę na cześć zmarłego króla. Następnie głos zabrała Małgorzata: "Odszedł mój ukochany Ojciec, a nasz Król. Zadanie, któremu poświęcał się przez niemal 25 lat, spoczęło teraz na moich barkach. Modlę się o Bożą pomoc i siłę konieczną do kontynuowania tego trudnego dziedzictwa. Proszę Was o takie samo zaufanie, jakim darzyliście mojego Ojca".
W tym momencie do Królowej dołączył na balkonie Jej mąż: książę Henryk (francuski dyplomata, zmarły w 2018). Wspólnie podziękowali poddanym, po czym udali się do siedziby parlamentu.
Wśród Jej pierwszych królewskich obowiązków było spotkanie Małgorzaty II z członkami rządu. Premier tradycyjnie podał swój gabinet do dymisji, a Królowa (również zgodnie z tradycją) tej dymisji nie przyjęła. Poprosiła ministrów, aby kontynuowali pracę w Jej imieniu.
Nieco później królowa i książę pojawili się na balkonie oficjalnej królewskiej rezydencji Amalienborg – tym razem w towarzystwie swoich synów: starszego Fryderyka (teraz już Następcy Tronu i Księcia Koronnego) i młodszego Joachima.
Zgodnie z duńską tradycją, pierworodni synowie monarchy noszą na przemian imiona Fryderyk i Christian. Małgorzata wesoło stwierdziła kiedyś, że skoro Jej ojciec był Fryderykiem, Ona uważa się za "żeńskiego Christiana". Dlatego Jej najstarszy syn został Fryderykiem.
* * *
Do mediów przedostały się jedynie strzępki informacji – na przykład o koncercie muzyki klasycznej, której Królowa jest ogromną pasjonatką i mecenasem, przedstawieniu baletowym, jednym oficjalnym bankiecie zorganizowanym przez Rodzinę Królewską, a także wielkim pikniku pod gołym niebem w Tivoli.
Wzorem Brytyjczyków, Duńczycy rozstawili w newralgicznych miejscach telebimy, aby wszyscy chętni mogli wziąć udział w królewskich obchodach.
Obie Królowe (prywatnie z dawien dawna bliskie przyjaciółki) wymieniły się, rzecz jasna, jubileuszowymi gratulacjami.
Cytaty w tym wpisie są w moim tłumaczeniu.
* * *
Niedługo oczy świata skierują się na inne królestwo, gdzie wielkimi krokami zbliża się kolejny Jubileusz. Jeśli chcecie, to wydarzenie też spróbuję Wam tu przybliżyć :)
