Pragnę się z Wami dzielić tutaj swoją wieloletnią pasją do Celtów oraz wszystkiego, co związane z Wyspami Brytyjskimi - Anglią, Szkocją, Walią, Kornwalią i Irlandią.
Znajdziecie tutaj wybrane przeze mnie teksty z mojego Bloga: "Życie Celta" (które a...
27 września 1540 roku, papież Paweł III zatwierdził regułę nowego zgromadzenia zakonnego: Towarzystwa Jezusowego (później popularnie zwanego Jezuitami).
Był to czas ogromnych niepokojów na tle religijnym. Jezuici powstali w 1521 z inicjatywy późniejszego świętego Ignacego Loyoli: hiszpańskiego rycerza, który podczas rekonwalescencji po poważnej bitwie doznał nawrócenia i opuściwszy wojsko poświęcił się Bogu.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
(Sanktuarium ku czi świętego Ignacego Loyoli wzniesione w miejscu Jego narodzin, w hiszpańskim Kraju Basków)
Zakonnicy w czarnych habitach szybko stali się główną bronią Watykanu w walce z protestancką "herezją". Ich oddanie sprawie nawracania straconych dusz graniczyło z fanatyzmem. Podróżowali w najbardziej niebezpieczne rejony, gardząc własnymi wygodami i bezpieczeństwem.
Czterdzieści lat po powstaniu zakonu, jezuickie kolegia w Hiszpanii, Francji oraz Włoszech kształciły młodych kapłanów, którzy mieli wyruszyć na misję do Anglii. Tamtejsi katolicy zaangażowani byli w różne akcje przeciwko dynastii panującej.
Chcieli np. doprowadzić do ekskomuniki Elżbiety I (co się udało), czy wysadzić gmach parlamentu i zabić Jakuba I (nieudany tzw. "Spisek prochowy", o którym zrobię kiedyś osobny wpis). Pod groźbą śmierci zmuszano ich do porzucenia wiary.
Ksiądz Robert Jones przybył do Walii, aby zaopiekować się tamtejszą liczną społecznością katolicką. Do 1605, korzystając z finansowego wsparcia rodu Morganów z Llantarnam, udało mu się powołać tam prężnie działającą jezuicką misję.
Dzięki temu, że do nawróconej przez księdza Jonesa trzódki należała Lady Frances Morgan, możliwa stała się swobodna działalność dwóch jezuitów na północy Walii oraz dwóch na południu.
Ksiądz Jones zmarł w 1615. Jego następca: ksiądz John Salisbury, początkowo wykorzystywał zamek Raglan jako główną siedzibę i centrum nauczania. Później nabył gospodarstwo rolne w pobliżu Monmouth, na pograniczu Walii z Anglią. W 1622 założył w tym miejscu jezuickie Kolegium im. św. Franciszka Ksawerego.
Nieufność w stosunku do katolików przybierała na sile. Oskarżano ich, między innymi, o spowodowanie Wielkiego Pożaru Londynu w 1666, czy o tzw. "spisek papistów" z lat 1678-1681. W wyniku tego drugiego oraz zręcznych kłamstw Tytusa Oatesa (duchownego, polityka i konspiratora - propagatora antykatolickiej histerii na Wyspach), męczeńską śmiercią zginęło wielu angielskich jezuitów.
Poniżej opisałem ważniejszych jezuitów w Walii w tamtym okresie.
Philipa Evansa wysłano z misją w 1675 roku. Trzy lata później, za jego aresztowanie oferowano nagrodę w wysokości zawrotnej jak na tamte czasy sumy 200 funtów. Mimo wyraźnego niebezpieczeństwa, ksiądz Evans twardo odmawiał opuszczenia swoich wiernych.
Po złożeniu "przysięgi misjonarskiej", John Lloyd został w 1649 wysłany najpierw do Anglii, a pięć lat później do Walii. Przez niemal ćwierćwieku żył jak zbiegły przestępca, ciągle przenosząc się z miejsca na miejsce, zawsze o krok przed łowcami kapłanów.
Pochodzący z walijskiego Abergavenny David Lewis wychowywany był w duchu protestanckim. W wieku 16 lat nawrócił się na katolicyzm i przyjął święcenia, a trzy lata później wstąpił do zakonu jezuitów. Ojca Lewisa schwytano w 1678 roku pod zarzutem zdrady stanu. Konkretnie chodziło o odprawianie Mszy Świętej w obrządku katolickim, co akurat w chwili pojmania robił.
Kapłan został następnie wysłany do Londynu i surowo przesłuchany przez Tytusa Oatesa. Ostatecznie, Lewisa i dwóch innych księży skazano na śmierć i stracono rok później. W 1970 roku, wszyscy trzej męczennicy zostali wyniesieni na ołtarze przez Pawła VI.
Współcześnie, jezuici zaangażowani są w dzieła ewangelizacyjne w 112 krajach na sześciu kontynentach. Wspierają naukę oraz badania naukowe i wszelkie inicjatywy kulturalne. Zakon organizuje ponadto rekolekcje, posługuje w parafiach, szkołach i szpitalach, a także wspiera sprawiedliwość społeczną. Ich główna siedziba mieści się w Kurii Rzymskiej.
