Uyarılar: Tetikleyici içerik, cinsel saldırı, rıza dışı dokunma, ürkütücü ve taciz edici davranış ve yandere içeriği içerebilir.
Özet: O, kararsız küçük bir arkadaştır ve kaçınan doğası felaket bir duruma yol açar ve en iyi arkadaşı her şeyin merkezindedir. Ne pahasına olursa olsun ondan uzak duracak uzak arkadaşıyla tanışan, odaklanmış ve kararlı bir genç adama dönüşen bir adam. Ne olacak?
1299 kelime
_________________________________
"Hey, seni tekrar görmek için uğradım, evde misin?" Kapıya üç kez hafifçe vurulduğunda omzu irkildi, kanlı gözleri ana girişin arkasındaki seste hızla ve sabitlendi, tehditkar bir şekilde karanlık ve soğuktu, "Seninle konuşmak istiyorum, lütfen beni görmezden gelme." diye yalvardı, bir dizi başka kapı vuruşu onun alanında çınladı ve huzuru gerdi. Sonra başladı. Telefon arar.
Elinin avuçlarında hayatla aydınlanan cihaz, sessizce vızıldayan yumuşak metale karşı sert ve amansız bir şekilde, aşağı baktı ve hiç düşünmeden parmağını güç düğmesine bastı ve ekranı karanlığa getirdi. Cansız ve hareketsiz.
"Telefonunu bile açmıyorsun, seninle nasıl konuşacağım? Lütfen oturup konuşalım, önceki gece yaptıklarım için özür dilerim." "Düzgün düşünmüyordum" diye devam etti. Kapıya daha fazla eğilmiş, elini kulpta tutmuş ve emin olduğu hareketlerini dinlemeye çalışmıştı. "Kendini izole etmene gerek yok, seni önemseyen insanlar var, lütfen izin ver sana yardım edeyim."
Barışı koruma konuşması, babasının bunu kendisine fayda sağlayacak bir değişiklik yaratmak ve yaptığı her yanlıştan haberdar etmesini sağlamak için kullandığı zamanlar derisinin altına işlemişti. İnsanları hayatından çıkarmaya yönelik kötü huyu, onun önünde önemli bir engel haline gelmişti ve şansı vardı.
Elini tuttuğu anda ondan uzak durması gerektiğini biliyordu ama en iyi arkadaşlar her zaman uzak durur, bu yüzden bu konuda hiçbir şey söylemedi.
Adam kızardığında gerçekten elini geri çekmeliydi ve ona utangaç bir gülümseme gönderdi, yeşil saçlarını nazikçe taradı ve aralarında hiç boşluk bırakmadı. Hiçbir şey yapmamakla hatalıydı.
"Ben... El ele tutuştuğumuz andan beri benden kaçtığını biliyorum, beni hayatından çıkarıyordun ve ben bunu istemedim! Sonsuza kadar arkadaşın olmak istiyorum, sana yardım etmek istiyorum, lütfen izin ver bana içinde." Sesinin, onu aşırı tepki verenin kendisi olduğuna ikna etmekten başka bir amacı yoktu. Her nasılsa, öpücüğü dostça bir jestti ve masum izuku'nun dudaklarını onunkilere koyduğuna asla inanmamıştı, sadece o pek cesur görünmüyordu. En azından iş ona geldiğinde.
"Bir keresinde adını seslendim, neredeyse beni duymuyormuş gibi yaptın ve banyoya girdin, bu senin kabalığındı ama kızgın değilim, anlıyorum, biraz yapışkanım ve Olmamak için elimden geleni yapacağım. O yüzden lütfen kapıyı aç."
Bakışları altında gözlemlenmenin büyük rahatsızlığını hissetmektense arkadaşlıklarını riske atmayı tercih ederdi, ancak dışarı çıkıp geniş dünyaya adım attığında yüzleşmek imkansız görünüyor. terli bir karmaşa. Tüm bu süre boyunca onu atlatmayı zar zor başardı.
Gözleri tutamağa kilitlendi ve hareket ettiğini gördü, sabrının çatladığını biliyordu ve uyum uğruna onları parçalayacak biri olacaktı.
