ေအးလြန္းသည့္ ေဆာင္းညျဖစ္သည့္ အတြက္ Win အတြက္ အဆင္မေျပလွေပ။ အိပ္ယာေပၚလူးလြန္႔ရင္း Win အိပ္မရခဲ့ေပ။ ၾကမ္းျပင္၏ ေအးစိမ့္မွုေၾကာင့္ Win အတြက္ အဆင္မေျပလွသလို ဖိဘိုက္ ရိုက္ထားသျဖင့္ ပြန္းပဲ့ေနေသာ အနာေတြကလဲ တဆစ္ဆစ္ပင္။ ဖိဘိုက္ႏွင့္ မေတြ႕ခင္ လြန္ခဲ့ေသာ ၅လ ဆီက Win ရဲ့ ေပ်ာ္စရာအခ်ိန္ေတြကိုသာ ျပန္ေရာက္ခ်င္ပါသည္။ အခုေတာ့ Win ဘဝက ဆုတ္လဲဆူး စားလဲ႐ူး ဘဝပင္။
ဒူးႏွင့္ မ်က္ရည္သုတ္ခဲ့သည့္ ညေတြက မနည္းခဲ့ေပ။ Bright Vachirawit ဆိုေသာ ထိုေယာက်ာ္း၏ ရက္စက္တတ္မွုက ေျပာဖြယ္ရာမရွိေပ။
"အား ကၽြတ္ ကၽြတ္"
ဒဏ္ရာေတြရဲ့ နာက်င္မွုကို ၿငီးညဴးရင္း မ်က္ဝန္းေတြကို ဇြတ္အတင္းမွိတ္ကာ အိပ္ပစ္လိုက္မိေလသည္။ တစ္ကိုယ္လုံးက ဒဏ္ရာေတြ၏ နာက်င္မွုေၾကာင့္ သူ႔ အျပ န္အလာကို မေစာင့္နိုင္ေတာ့ေပ။ ထို အတြက္ေၾကာင့္ ဖိဘိုက္ အျပစ္ေပးမယ္ဆိုရင္လဲ အျပစ္ခံယူဖို့ အသင့္ပင္။
🖤🖤🖤
Bright ေမာ္ဒယ္ရွိုးပြဲက အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ၁၁ နာရီ ထိုးေခ်ၿပီ။ ေပၚတီေအာက္ ကားကို ရပ္ခဲ့ၿပီး အိမ္ထဲဝင္ခဲ့ေတာ့ ဧည့္ခန္းမွာ ထိုင္ေစာင့္ေနသူက Win မဟုတ္ဘဲ ေဒၚႀကီးအိုင္ ျဖစ္ေနသျဖင့္ မ်က္ခုံးေတြကို တြန္႔ၾကဳတ္လိုက္ၿပီး
"Winmetawin က ဘယ္ေရာက္သြားလဲ"
ေဒၚျကီးအိုင္ သူ႔ အသံၾကားေတာ့ ျပာျပာသလဲပင္
"ဟို ဟို Winေလးက အိပ္ေနတယ္"
"ဘာ!"
သူ႔ အသံက ေဒါသေၾကာင့္ ဟိန္းထြက္သြားကာ
"ဒီအခ်ိန္က အိပ္ရမဲ့ အခ်ိန္လား၊ သူ႔ကို ဘာေျပာထားလဲ ကၽြန္ေတာ္ မျပန္လာမျခင္း မအိပ္ရဘူးလို့ မွာထားတယ္ေလ"
"ဟို ဟိုေလ သခင္ေလး ရိုက္ထားလို့ ခႏၶာကိုယ္မွာ ဒဏ္ရာေတြခ်ည္းပဲ၊ အဲ့ဒါ ကေလး အနာေတြ နာေနလို့ ကၽြန္မသြားအိပ္ခိုင္းထားတာ"
"အိပ္ခိုင္းတိုင္း အိပ္ရမွာလား၊ က်ဳပ္ ခြင့္ျပဳခ်က္ မရဘဲ ဒီအိမ္မွာ ေနတဲ့ သူေတြ ေရေတာင္ေသာက္ခြင့္မရွိဘူး"
