"သားသား မေျပးနဲ႔ေလ "
ပါးေဖာင္းေဖာင္း၊အုန္းေမႊးလံုးေက ဆံပင္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးမ်ားႏွင့္
ဒယ္ဒီ Bright ရဲ့အေမျြဖစ္တဲ့ ႏႈတ္ခမ္းလွလွေလးတစ္စံုအျပင္ ပါပါး Win ရဲ့အေမြ ယုန္သြားေလးႏွစ္ေခ်ာင္းကိုပါရထားတဲ့ တကယ့္ ခ်စ္စရာအတိ Bunny ေလးကေတာ့ Bright ရဲ့ကိုယ္ပြားေလးပင္။
အခုလည္း ဘုရားရင္ျပင္ေပၚ ေျပးလႊားေဆာ့ကစားေနေလရဲ့။
ၾကမ္းေတြကေခ်ာေနသျဖင့္ ေခ်ာ္လဲမွာဆိုးတာေျကာင့္ Win ၾကၫ့္ၿပီး ေျပာေနရျခင္းပင္။
"ပါပါးကလည္း သားသားက အရမ္းေဆာ့တာ ဟုတ္ပါဘူး"
ဘုရားတန္ေဆာင္းမွာ ထိုင္ေနေသာ Win အနားကို ေျပးလာၿပီး တဖက္မွာဝင္ထိုင္ကာ ယုန္သြားေလးႏွစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ရယ္ျပရင္း ခ်စ္စဖြယ္ေျပာလာေတာ့ Win သားကို အျပဳံးႏွင့္ ၾကည့္ၿပီး
"ပါပါးက စိတ္ပူလို့ ေျပာတာပါဗ်"
"သားကလည္း ပါပါးကို ခ်စ္တယ္"
သားရဲ့ အျပဳံးေတြက သူ့အတြက္ေတာ့ ခ်ိဳၿမိန္လွေသာ အျပဳံးေလးမ်ားပင္။ နာက်င္စရာေတြ မ်ားခဲ့သည့္ အတိတ္ေတြမွာ သားေလးသာ ရွိမေနခဲ့ေလလၽွင္။
အတိတ္ေတြကို ခါးသီးမွု ႏွင့္ အတူ ဘယ္ေသာအခါမွ ျပန္မေတြးမိခ်င္ေတာ့ပါေလ။
🖤🖤🖤
"သား တစ္ေယာက္ထဲ အဆင္ေျပပါမလား"
Win မားမား အေမးေၾကာင့္ ယဲ့ယဲ့ေလး ျပဳံးရင္း
"ေျပေအာင္ေတာ့ ႀကိဳးစားရမွာပါပဲ မားမားရယ္၊ တစ္ခုပဲ၊ အဲ့တစ္ခုက သားေလးBunny မရွိတဲ့ အတြက္ အဆင္ေျပနိုင္ေအာင္ အေတာ္ႀကိဳးစားရမယ္"
မားမားက သေဘာေပါက္သည့္ႏွယ္ ေခါင္းေလးၿငိမ့္ရင္း
"ေနာက္ေတာ့ သားေနသား က်သြားမွာပါ"
"ဟုတ္မားမား"
Win ဒုတိယအႀကိမ္ ဘန္ေကာက္ေျမကို ေျခခ်ရဦးမည္ေပါ့။ ခါးသက္လွေသာ အတိတ္ေတြက Win အတြက္ နာက်င္ခါးသက္စရာေတြပင္။
သူ သူေရာ အဆင္ေျပပါေလစ။ မေတြးခ်င္ေသာ္လည္း တစ္ခါတစ္ေလ အေတြးထဲေရာက္လာသည့္ သူ႔ အေၾကာင္းေတြက သူ႔ကို မုန္းပစ္ဖို့ တြန္းအားေပးေနသလိုပင္။
