ကားရပ္လိုက္သည့္ႏွင့္ Winရဲ့ မုန္းတီးနာၾကည္းေသာ မ်က္ဝန္းတစ္စုံက Bright ထံေရာက္လာခဲ့ေလသည္။ ကားတံခါးတြန္းဖြင့္ရန္ လက္လွမ္းေနေသာ Win လက္တစ္စုံကို Bright ဖမ္းဆြဲလိုက္ၿပီး
"ဘာျဖစ္ေနတာလဲ Win ၊ ကိုယ္ မင္းနဲ႔ စကားေျပာခ်င္လို့ ဒီအထိေခၚလာတာ"
စူးစူးရဲရဲ Winရဲ့ မ်က္ဝန္း အၾကည့္ေတြ သူ႔ထံေရာက္လာကာ
"ဘာစကားမွ ေျပာစရာမလိုဘူး Khun Bright Vachirawit ၊ ခမ်ားနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ရဲ့ ပတ္သတ္မွုက အဆုံးသတ္သြားတာၾကာၿပီ"
"ဒါက မင္းဘက္က တစ္ဖက္သတ္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ပါ ၊ ကိုယ့္ဘက္ကေတာ့ မင္းကို လုံးဝႀကီး လက္လႊတ္ခဲ့တာမွမဟုတ္တာ"
Winစကားေၾကာင့္ Bright ရဲ့ သိမ္းဆည္းထားသည့္ မာန တစ္ခ်ိဳ့က ပြင့္အံထြက္လာသလိုပင္။
"ဘာလို့လဲ ဘာေၾကာင့္လဲ၊ ခမ်ား ကၽြန္ေတာ္ကို ဘာလို့ လက္မလႊတ္ေပးနိုင္ရတာလဲ၊ ဘာလဲ ခမ်ား ႏွိပ္စက္လို့ မဝေသးလို႔လား Bright Vachirawit"
Win စကားက သူ႔ အရွိုက္ကိုထိသြားသည့္ႏွယ္ Winကို ေဖ်ာ့ေတာ့စြာၾကည့္ၿပီး
"ကိုယ့္အေနနဲ႔ မင္းကို ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဆိုၿပီး ေတာင္းပန္ဖို့ေတာင္ မရဲပါဘူး Win၊ မင္း အေပၚလုပ္ခဲ့တဲ့ အမွားေတြက ေတာင္းပန္႐ုံနဲ႔ မၿပီးဘူး ဆိုတာ သိပါတယ္ ၊ ဒါေပမယ့္ ဒါေပမယ့္ကြာ၊ မင္းေက်နပ္တဲ့ အေနအထားအထိ ကိုယ္..."
"ဟင့္အင္း မေတာင္းပန္နဲ႔ Khun Bright Vachirawit ၊ခမ်ား ေတာင္းပန္တိုင္း ေက်နပ္ေက်ေအးေပးရေအာင္ ကြၽန္ေတာ္ ရခဲ့တဲ့ ဒဏ္ရာေတြက ေသးေသးေလးမွ မဟုတ္တာ၊ ခမ်ားအခုမွ ကၽြန္ေတာ္ကို ေတာင္းပန္ေနလဲ အပိုပဲ၊ ကၽြန္ေတာ္ဆိုတဲ့ ေကာင္က ခမ်ားနဲ႔ အိပ္ၿပီးတာေတာင္ ခမ်ားရဲ့ တရားဝင္မွ မဟုတ္တာ၊ ခမ်ားအတြက္ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္သက္သက္ပဲေလ၊ ခမ်ားအတြက္ တန္ဖိုးမွ မရွိတာ ကၽြန္ေတာ္ကို ခ်ည္ေႏွာင္ဖို့ မႀကိဳးစားပါနဲ႔၊ ကၽြန္ေတာ္ ဘဝနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေနပါရေစ"
စကားအဆုံးတြင္ Win ကားတံခါးကို အတင္းတြန္းဖြင့္ကာ Bright ရွိရာ ထိုအရပ္မွ ေျပးထြက္ခဲ့ေလသည္။
