-Hyunjin'den-
Yemeği dışarıda yediğimiz için yatmak için kendimize yer ayarlamaya başlamıştık. Chan'ın odası vardı. Orda kendisi uyuyacaktı ve yatağının sağında ve yerde Changbin, yatağının solunda ise Jisung uyuyacaktı. Diğer 5'imiz de salonda.
2 koltuk vardı. Birinde Seungmin diğerinde Jeongin. Yerede de 3 kişi yatacaktı. Ben, yanımda Minho onun yanında da Felix. Yerleştikten sonra Jeongin ışığı kapatıp ayaklarını yerde sürüye sürüye yerine uzandı.
"Allah canımı alsa da kurtulsam yahuu !" Diyen Minho ile hepimiz kıkırdadık.
Saat 11'di. Odanın dışından bir kaç ses duymuştuk ama bakmaya gitmemiştik. Büyük ihtimalle birisi banyo yapıyordur diye düşünmüştük.
Gözlerim yavaş yavaş kapanıyorken bir çığlıkla aynı anda hepimiz doğrulup kapıya bakmıştık. Ses kesilince ayağa kalktım ve diğerleri de aynı şekilde dağılıp mutfağa, banyoya, dışarıya ve Chan'ın odasına bakmaya gitmiştik.
Korkuyla ayağa kalkıp Changbin'in yanına gitmiş Jisung'a baktık.
"Neler oluyor ?" Demiştim tedirgince onlara yaklaşıp.
"Ş- şey ol-du" diyen Jisung'a tek kaşımı kaldırıp baktım.
Seungmin koşarak Jisung'un yanına gitti.
"Ne oldu ? Chan nerede ? Kimden geldi o çığlık ? Bir şey söylesenize !!" Bağıran Seungmin'in omuzlarından tutup sıktım bir kaç saniye.
"Sakin ol kimse bir şey anlamamış" Changbin hızlıca Seungmin'in karşısına geçti.
"Nasıl olduğunu bilmiyorum ama. Chan yatağa yatmadan önce banyo yapmak istediğini söyledi. Banyodan çıktığında hafif gözlerim dalmıştı. Ama yatağına yatarken fark ettiğim bir şey vardı ki yattığı yer siyahtı. Ve sanırım çığlık ondandı ama onun sesi gibi değildi. Bir anda kayboldu ve sanki ruhu çıkmış gibi siyah bir şey yukarı doğru süzülüp camdan çıkıp gitti. Hiç bir şey yapamadım." Bir anda yere çöktü Changbin.
"Polis felan işe yarar mı ?" Diye sordum Seungmin'e dönüp.
Kafasını iki yana doğru salladı.
"Ne olduğunu bilmiyoruz ki arayıp ne diyeceğiz ?"
"Ben korkuyorum" diyen Felix'e döndüm kalın sesine zıt gözlerinden yaşlar süzülüyordu. Jeongin yavaşça bileğinden tutup kafasını omzuna koydu Felix'in. Felix omzunda ağlarken çaresizlikle bir umut Chan'ın yatağına baktım. Ama boştu, hiç bir şey yoktu.
Çaresizce gece gece boş boş Chan'ın odasını arayıp etrafa bakınıp odanın etrafında turlayıp durmuştuk. Ama birimiz bile uyuyamamıştık.
Kafamı tavana kaldırmadan önce saate baktım. 2'ye geliyordu. Ve kafamı tavana kaldırdığımda yanımda duran Minho'nun kolunu tuttum sertçe. Bana baktı ve kafasını kaldırıp baktığım yere baktı.
"Bu da ne ?" Diyen Minho ile hepsi yukarıya baktı.
"Aman tanrım damar gibiler. Sanki, sanki şey gibi içinden siyah kan geçiyor gibi." Jeongin'den çıkan ses ile içimize daha çok korku yayıldı.
________
Eveeet yapmak istediğim buydu
Neyshee içime sindi şimdilik
143 dostlart
3. Akrabalarınızı seviyor musunuz?-Yaşananlardan sonra asslaa😕🤢-
