My Family Hates Me: Clara's Story [Published under UKIYOTO PUBLISHING]

Chapter 3

Limang araw na rin ang nakalipas. Mas lalong naging mabigat ang pakiramdam ko. Hindi ko alam kung anong nangyayari sa 'kin, pero minsan pakiramdam ko babagsak na ang katawan ko.
                  
               
Pero baka yung mga nararamdaman ko ay dahil lang sa pagod. Pagod ako sa bahay, at pagod din sa University. Pero alam ko namang wala akong karapatan na magreklamo. Anak lang nila ako at katulong lang sa bahay na 'to. Kailangan ko rin makapagtapos para matupad ko ang mga pangarap ko.
                       
                       
Pangarap ko ang makapunta sa Italy, magkaroon ng sariling sasakyan at bahay. At ang trabaho na pinapangarap ko ay maging Doctor. Pero sila mama at papa tutol sila sa pangarap ko sa buhay.
                         
                 
Sa totoo lang wala talaga akong alam kung bakit malaki ang galit nilang lahat sa 'kin. Hindi ko matandaan kung may ginawa, o nagawa ba akong mali para maging ganon kalaki ang galit nila sa 'kin.
                     
                            
Wala akong kakampi sa bahay. Tanging ang kaibigan ko lang na si Aliyah, ang meron ako. Kaya kahit anong utos nila mama, na iwasan ko si Aliyah, hindi ko talaga kayang sundin. Walang rason para iwasan ang kagaya ni Aliyah.
                       
                
"Food mo"
                     
                  
Tumingin ako sa tumabi sa 'kin, nakangiting tumingin din sa 'kin si Aliyah, bago siya sumubo ng pagkain niya.
                          
                       
Nasa cafeteria kami, vacant namin kaya naisip na lang namin na kumain. Inaya ko talaga si Aliyah na magpunta sa library para mag-aral dahil mababa ang quiz niya kanina, pero loko kong kaibigan hinila kaagad ako papunta rito sa cafeteria.
                      
                  
"Clara, are you okay?" napakunot ang noo ko dahil sa tanong bigla ni Aliyah.
                       
                               
Kinuha ko yung sandwich at tumango ako kay sa kanya. "Oo naman" Kinagatan ko na yung sandwich na binigay niya.
                           
                   
"Parang hindi. Pansin ko medyo pumuputla ka yata, tapos parang pumayat ka. Diet ka ba?"
                   
                          
Tinignan ko ang katawan ko bago ko tinignan si Aliyah. "Hindi ah. Maayos nga ang pagkain ko, pinagsasabi mo diyan."
                        
                            
"Para kang may sakit. Are you sure na okay ka?" paninigurado niya at nilagay pa nito yung palad niya sa leeg at noo ko. "Tama lang yung init mo kasi buhay ka, pero bakit ganiyan ka kaputla?"
                       
                       
"Ano bang pinagsasabi mo? Maayos lang ako Aliyah. Kumain ka na lang diyan." sagot ko pero bigla kong binaba ang hawak kong sandwich.
                   
                     
Bigla akong nahilo at pakiramdam ko pinagpapawisan ako kahit may aircon naman dito.
                      
                         
"A-Aliyah" Kumapit kaagad ako sa balikat ng kaibigan ko. "Aliyah, nahihilo ako"
                           
                          
"Gusto mong pumunta tayo sa clinic? Tara na, sasamahan kita." Hinawakan niya ang kamay ko at inalalayan niya ako sa paglalakad. "My ghad! Clara, dumudugo ang ilong mo." may pagkabigla nitong sabi.
                       
                           
Napatigil kaming dalawa sa paglalakad at dahan-dahan kong kinapa ang ilong ko, saka ko tinignan ang daliri ko. Ang daming dugo.
                      
                    
"Shoot! Kunin mo 'to" Tinanggap ko kaagad yung panyo na binigay sa 'kin ni Aliyah. "Let's go na, baka kung ano na iyan."
                         
                       
Lalakad na sana ulit ako pero naramdaman ko na lang na umikot bigla ang paningin ko.
               
                             
"Clara? Hey! Clara bakit?... you okay? Clara magsalita ka nga? Clara—My ghad Clara!!"
                       
                              
Naramdaman ko na lang ang sarili ko na bumagsak. Kaonti na lang din ang liwanag na naaaninag ko. Kahit anong pilit kong dilat, wala na talaga ako gaanong makita. Napakalabo na talaga.    
                       
                             
Katapusan ko na ba?  
                             
                  
Lord, kukunin mo na ba ako?                                   
                   
                
                      
                                                                  
Nagising ako na masakit ang ulo at nasa ospital na. Dinala raw ako nila Aliyah at ng ibang students sa University sa clinic, pero pinasugod din kaagad ako rito sa ospital. Mabuti na lang dahil may sasakyan na dala si Aliyah.
                   
                              
Nag-aantay na lang kami sa doctor, pagkatapos ay uuwi na kami ni Aliyah. Si Aliyah lang din ang gustong maghintay sa doctor, pero ako kanina ko pa gustong umuwi at humiga sa kama ko.
                      
                            
"Clara, nandiyan na si Doc" Tumingin ako sa pumasok na Doctor
                   
                       
"Good evening, Ms. Sanchez right?"
                    
                              
"Yes po" sagot ko
                             
               
"Gusto kitang diretsyuhin Ms. Sanchez" Kumunot ang noo ko at ganon din si Ali. "I'm very sorry. Hindi ka na namin kayang gamutin. May taning na ang buhay mo Ms. Sanchez at may tatlong buwan ka na lang."
                         
                           
Parang nag loading bigla ang utak ko sa sinabi ni Doc. Hindi kaagad ako naka-react dahil sa pagkabigla ko.
                       
                        
"Ha? Ha Ha Ha! Itong si Doc naman masyadong funny ang life. Malakas ang kaibigan ko, taning pinagsasabi mo Doc" pilit na pagtawang sabi ni Aliyah.
                         
                      
Kinuha ko na yung bag ko at tumayo na 'ko. Naglakad na 'ko para lumabas sa kuwarto.
                         
                         
"Clara... Clara, joker lang 'tong si Doc. Doc, nagbibiro ka lang 'di ba? Medyo funny na medyo hindi yung joke mo Doc. Galingan mo pa sana sa susunod ha ha ha"
                         
                       
"Ms. Sanchez, I told you before na bumalik ka rito... hindi ka bumalik. Pinalala mo pa ang sakit mo."
                         
                    
Ilang segundo akong napahinto, bago ko ulit pinagpatuloy ang paglalakad.
                          
                   
"Bumalik? Teka anong sinasabi nitong si doc, Clara? Clara, wait lang!"
                        
                    
Lumabas na 'ko sa kuwarto at naglakad na sa hallway ng ospital.
                           
                   
"Clara, wait lang!" Napahinto ako dahil biglang hinawakan ni Aliyah, ang pulsuhan ko. "Anong ibig sabihin ni Doc? G-Galing ka na rito noon? Clara, naguguluhan ako" Tinignan ko si Aliyah, sa mga mata niya at kitang-kita ko ang sobrang pag-aalala niya.
                          
                              
"Wala lang iyon, tara na. Gabi na rin Aliyah, baka hanapin ka pa sa inyo."
                        
                       
Lalakad na sana ako pero pinigilan niya ulit ako. "Sagutin mo yung tanong ko, nagmumukha akong tanga rito Clara, dahil wala akong alam. Ano yung sinasabi no'ng matandang Doctor na iyon? Clara, alam mong may sakit ka, ha? Sumagot ka" halatang nagpipigil siyang sumigaw dahil may ilang nurse at pasyente rin dito sa hallway.
                                  
                 
"Umuwi na tayo—"
                         
                  
"Uuwi tayo Clara, kapag nasagot mo na yung tanong ko. Ano, ha? Sagot!"
                           
                        
"Sa parking ko na sasabihin sayo, tara na Aliyah, please... a-ayaw ko rito" pakiusap ko na ikinabago naman ng expression ng mukha niya.
                       
                      
"Fine, tara na" Hinawakan niya ako sa braso ko para alalayan sa paglalakad.    
                          
                  
                       
Sumakay na ako sa sasakyan ni Aliyah. Sumakay na rin siya sa driver seat at hindi na muna nag drive.
                                 
                 
"Baka may balak kang sabihin sa 'kin kung ano ba talaga yung totoo? Ano na Clara, ano yung ibig sabihin ni Doc na dapat bumalik ka noon? C-Clara"
                       
                    
Naramdaman ko na lang na nagsibagsakan na ang luha ko. "May... m-may sakit ako Aliyah, matagal ko na iyong alam. Yung Doctor na iyon, siya rin yung Doctor na tumingin sa 'kin noon. Two years na rin yata ang nakalipas noong nalaman kong may cancer na pala ako. Hindi ko tinuloy ang chemo ko at inihinto ko rin ang pag-inom ko sa gamot ko noon."
                       
                      
Tumingin ako kay Aliyah, bigla siyang napasandal sa upuan niya at napahawak sa steering wheel. Tumingin ako sa mga mata niya, nag luluha na iyon at bigla siyang tumingin sa akin.
                       
                       
"Ali—"
                              
                      
Bigla na lang niya akong yinakap at doon siya humagulgol ng iyak. "B-Bakit naman hindi mo 'ko sinabihan? Clara, para saan pa na naging mag bestfriend tayo, ha? Clara, dapat sinabi mo sa 'kin, hindi mo dapat tinago iyan!"
                          
                      
"Sorry, Aliyah... sorry kung hinayaan kong lumala"
                           
                    
Humiwalay siya sa 'kin at hinawakan niya ang dalawang kamay ko. "Clara, g-gagaling ka pa. Okay um... baka puwede pa, yeah baka puwede pa. Gagawa ako ng paraan para gumaling ka pa. Hindi puwedeng three months na lang, walang ganong magaganap Clara okay? Gagaling ka pangako"
                                  
                
Umiiyak akong umiling sa kanya. "H-Hindi na Ali, tama na. Ta-Tanggap ko naman n-na. Puwede bang i-enjoy ko na lang ang three months na iyon kasama ka? Aliyah, hayaan mo na, please"
                        
                  
Yinakap niya ulit ako. Yakap na halos ayaw na ako pakawalan. "Please, stay... huwag kang mawawala Clara. Paano na 'ko kung mawawala ka pa? At saka nangako ka sa 'kin, Clara"                                                                        
               
                            
                    
                            
Pagkagising ko ginawa ko na ang routine ko. Habang nagsusuklay ako, doon ko nakita na marami na pala akong nagsilagasan na buhok. Napansin kong medyo naging manipis na ang buhok ko. Ngayon ko lang din talaga ito napansin. Hindi na katulad noon. Dapat siguro magpa-kalbo na ako. Pero baka magtaka ang parents at mga kapatid ko. Pero sabagay, wala naman silang pakealam kaya paniguradong hindi sila magtataka.
                       
                       
Mabuti na lang talaga at noon hindi gaanong naglalagas ang buhok ko. Medyo nagtaka nga ako kung bakit ganon, pero mas okay na rin iyon.
                          
                        
Nag make-up na muna ako, namumutla na kasi ako at nagmumukha na talaga akong may sakit. Noon pa naman, make-up na lang ang tumutulong sa 'kin. Mas lumala lang talaga ang pagkaputla ko ngayon.
                            
                    
Bumaba na rin agad ako para magluto ng breakfast nilang apat.
                          
                     
'May tatlong buwan ka na lang Ms. Sanchez'
                     
                        
'May tatlong buwan ka na lang Ms. Sanchez'
              
                           
'May tatlong buwan ka na lang Ms. Sanchez'
                     
                  
Pilit kong inaalis sa isip ko yung mga sinabi ni Doc, kahapon pero paulit-ulit pa rin na bumabalik sa isip ko.
                       
                  
"Bakit wala pang breakfast?" boses ni Ella. Ang aga-aga mang-iinis na naman.
                         
                      
"Pasensya na niluluto ko pa kasi" sagot ko. "Good morning nga pala Ella" dagdag ko pa na may ngiti sa labi.
                           
                      
"Walang good sa morning ko kung mukha mo ang makikita ko so shut up. Bilisan mo na lang diyan dahil gutom na 'ko."
                   
                        
"Okay sige" nakangiting sabi ko.
                     
                    
Inilipat ko na sa lagayan yung niluto ko at inayos ko na sa table. Tumingin naman ako kay Ella, na nakaupo na ngayon.
                     
                      
"Morning, El"
                   
                 
"Good morning, bro" bumeso si Ella kay kuya
                       
                            
Tumingin ako kay Kuya Lance, at nginitian ko siya. "Good morning po kuya"
                         
                    
Hindi niya ako pinansin at umupo lang siya at inasikaso nito si Ella. Sabay silang dalawa na kumain kaya napangiti na lang ako, at umalis na sa harapan nila.
                   
                   
Pumunta ako sa living room at naabutan ko sila mama at papa. "Good morning po—"
                    
              
"At bakit naka-id ka na?" tanong ni mama
                   
               
"Papasok po ako, ma" sagot ko
                   
                          
"No, dito ka lang ngayon sa bahay at maglinis ka dahil may bisita kami mamaya."
                      
                           
Nagulat ako sa sinabi ni mama, "Pero mama, kailangan ko po pumasok nga—"
                   
                      
"Wala akong pakealam kung kailangan mong pumasok ngayon. Sundin mo na lang yung utos ko sayo kung ayaw mong saktan kita. Tss, diyan ka na nga" Dumeretsyo na siya papunta doon sa kitchen
          
                               
"Papa..."
                    
                       
"Hello? Yes" Hindi rin ako pinansin ni papa at sa labas naman siya pumunta para kausapin yung tumawag sa cellphone niya.                    
                    
                 
                   
Kagaya ng inutos ni mama, naglinis ako sa buong bahay. Lahat sila wala, pumasok kasi yung dalawa kong kapatid. Sila mama at papa, susunduin naman nila yung bisita nila.
                      
                               
Nagpunas na muna ako ng pawis at uminom na muna ng tubig. Kanina pa ako hinihingal. Pakiramdam ko bumalik tuloy yung asthma ko.
                            
                            
Nilingon ko ang pinto dahil sa ilang ulit na katok.
                    
                          
"Teka sandali lang!!" sigaw ko dahil grabe kung makakatok. Sunod-sunod talaga at ang lakas pa.
                    
                   
Binuksan ko ang pinto at nagulat ako dahil si Aliyah, ang bumungad sa 'kin. "Aliyah, anong ginagawa mo rito?" gulat kong tanong. Dapat kasi nasa University siya ngayon.
                              
                              
"Nag text ka kaya na hindi ka makakapasok dahil sabi ng mama mo, so nandito ako para i-check ka." Pumasok na siya kaagad matapos niyang sabihin iyon. "The heck!" Kumunot ang noo ko habang tinitignan siya.
                           
                     
"Bakit?"
                    
                   
"Clara, you're sick, tapos naglilinis ka? Ano ba!" nagulat ako sa biglang pagsigaw niya.
                       
                
"Aliyah, hinaan mo iyang boses mo." saway ko sa kanya. "Utos ni mama na maglinis ako dahil may bisita kami, kaya nga hindi ako pumasok ngayon, eh. Kaya dapat umalis ka na ngayon. Alis na Aliyah, busy ako."
                               
               
"Halika" Lumapit si Aliyah sa 'kin at hinawakan ang magkabilaang balikat ko at saka niya ako pinaupo sa couch. "May sakit ka kaya bawal kang maglinis Clara. Ako na ang tatapos nitong gawain mo"
                      
                      
"Huh?" sira ba ang kaibigan kong 'to? "Aliyah, umalis ka na dahil kaya ko na 'to. Baka maabutan ka pa nila mama at papa. Sige na, alis na" Tatayo na sana ulit ako para mapaalis na siya pero pinigilan niya 'ko at pinaupo lang ulit.
                         
                  
"Sabi ko umupo ka lang diyan. Shut your mouth na rin, ako na ang bahala rito. Don't worry may alam naman ako sa paglilinis."
               
                                  
Baliw na nga talaga siya. Kahit kailan talaga ayaw paawat nitong bruhang 'to