My Family Hates Me: Clara's Story [Published under UKIYOTO PUBLISHING]

Chapter 8

Clara's POV

Kasama ko si Aliyah dito sa beach. Pero napansin ko na medyo tahimik siya. Sumasagot naman siya kapag nagtatanong ako, pero parang may kakaiba lang sa kanya ngayon.
                      
                     
Tumingin na lang muna ako sa alon ng dagat. Hindi ko maintindihan, pero gumagaan ang loob ko kapag nakakakita ng dagat. Pakiramdam ko ikalawa ang dagat sa masasabi kong safe place. Si Ali, palagi ang una ko.
                           
                           
Kinuha ko sandali ang cellphone ko at tinext ko si kuya. Wala sila sa bahay no'ng umalis ako kaya hindi rin nila alam na wala ako doon ngayon. Kahit na ganon sila kailangan ko pa rin talaga magsabi na umalis ako. Alam kong wala silang pakealam sa 'kin, pero baka kasi magalit lang ulit sila. Mas okay na yung magsasabi ako.
                       
                          
"Clara!"
                                          
            
Nilingon ko si Aliyah, na ngayon ay palapit sa puwesto ko. Nginitian ko siya habang palapit siya sa akin. Napansin ko rin ang isang paper bag na bitbit niya.
                            
                   
"Ano iyan?" Turo ko sa paper bag na hawak niya.
                               
                
"Ito? Wait lang" Kinuha niya ang laman ng paper bag. Isang wig iyon. Binitawan niya ang paper bag at mas lumapit pa siya sa 'kin. "Para sayo 'to. Isusuot ko sayo" nakangiting sinuot niya ang ash gray na wig sa ulo ko.
                   
                  
"Bagay ba?" tumatawang tanong ko sa kanya pagkatapos niyang isuot ang wig sa ulo ko.
                     
              
"Bagay na bagay pala sayo ang ganiyang kulay. Sana noon pa lang pinakulayan na natin ang buhok mo. Ang ganda mo sa kahit anong kulay na buhok." isa lang ang tanong ko pero ang daming sinabi.
                            
                 
Nginitian ko si Aliyah, at nakita ko naman na kinalikot niya ang camera niya. "Hindi puwedeng wala kang picture. Diyan ka lang kukuhanan kita ng litrato"
                         
                   
"Dito?" tanong ko at tinuro ko ang puwesto ko.
                       
               
"Yeah... wait move ka konti, left—perfect! And one, two, three, say Ali... one more nakulangan ako, eh. Upo ka sa bench, diyan sa tabi ng puno. Tapos Clara, huwag mong harangan yung pangalan natin isasama ko sa pag-take"
                                
            
Sinunod ko ang mga sinabi ni Aliyah, at ngumiti ako sa camera.
                     
                  
Gusto kong ma-enjoy ang bawat segundo, minuto, oras at araw na kasama ang taong hindi nang-iwan sa 'kin. Meron na lang akong seventeen days, gusto kong i-enjoy pa iyon. Kaya ko pa! Kaya pa nitong katawan ko. Magagawa ko pang mag-enjoy.                                                                                                   
                         
                                    
                         
              
Pagkauwi ko sa bahay naabutan ko sila mama at Ella, may kasama rin silang dalawang gay. Mukhang nagsusukat sila ng gown.
                       
             
"Ayy madam, anak mo rin?" tanong no'ng isang gay kay mama.
                       
         
Tumingin ako kay mama, tumingin din siya sa 'kin. Ilang segundo ang lumipas bago niya sinagot yung tanong. "Hindi... maid siya rito" masakit pala itanggi ng sarili mong ina.
                            
               
Pinilit kong ngumiti kahit ang sakit sa puso ko.
                     
                     
Lumakad ako papunta sa second floor. Magbibihis na muna ako bago ko gawin ang ibang gawain ko dito sa bahay.
                                  
                
Pagkaakyat ko sa kuwarto ko, bigla na lang akong bumagsak sa kama. Parang nawala sa control ko ang sarili kong katawan. Medyo nananakit din ang mga braso ko, pati ang likoran ko parang tinutusok dahil sa sakit na nararamdaman ko.
                         
                        
Inhale at exhale ang ginawa ko. Pinilit kong pakalmahin ang sarili ko.
                         
                     
"Clara!! Clara!!"
                             
                   
Tumingin ako sa pinto ng kuwarto ko at pinilit kong tumayo kahit masakit. Pagkatayo ko ay lumakad na 'ko para buksan yung pinto.
                         
                             
"Kuya?" pagkabukas ko ay si kuya ang bumungad sa akin.
                              
                    
"Kailangan kong suotin 'to mamayang gabi, labhan mo na agad para matuyo." Inabot niya sa 'kin yung damit niya
                              
                          
"A-Ahh sige p-po. Lalabhan ko n-na po" nakangiting tango kong sagot sa kanya.
                         
                
Lumabas na ako sa kuwarto ko at sinirado ko na yung pinto. Nakakadalawang hakbang palang ako pero napahinto rin agad dahil sa biglang may humawak sa kamay ko.
                         
                      
"Hindi ka ba kumakain, ang payat mo na, ha? May sakit ka ba, Clara?"
                     
                
Ilang ulit akong napalunok dahil sa tanong ni kuya. Nilingon ko siya at nginitian sabay iling ko. "W-Wala po kuya. Kumakain naman po ako, medyo diet lang po talaga." sana maniwala
                              
              
"Bilisan mo na, labhan mo na iyan."
                     
                       
"Opo" tangong sagot ko at dumeretsyo na ako sa pagbaba.
                        
                  
Pagkarating ko sa likod ng bahay, kinuha ko na doon yung mga gagamitin ko. Kukusutin ko ang damit ni kuya tutal isang piraso lang naman ito.
                      
                     
Habang nagkukusot ako, may bigla namang naghagis ng mga labahan sa harapan ko. "Isabay mo na sa paglalaba itong sa 'kin." Inangat ko ang tingin ko at nakita ko si Ella na naka cross-arms, sabay pag-irap saka tumalikod at lumakad paalis.
                          
                
Yung isang labahan ko, naging tambak bigla. Halos isang basket yata itong labahan ni Ella.
             
                
Ilang beses ba siya magbihis sa isang araw? Limang beses kaya?          
                
            
                         
                                                      
Bandang hapon nagpunta ako sa bahay nila Aliyah. Hindi ito alam ni Aliyah, dahil gusto kong i-surprise siya.
                   
            
Pinapasok kaagad ako ng maid nila dahil kilala naman na nila ako.
                         
              
Hindi pa man ako nakakapasok sa mismong living room, napahinto na ako dahil narinig kong nagtatalo sila tita at Aliyah.
                       
                     
"Titira ka na kasama si Axel, dahil ikakasal na rin naman na kayo! That's my final decision, Aliyah!" dinig kong sigaw ni tita kay Aliyah.
                       
                  
"No mom! Ano ba, ayaw ko nga sabing ikasal sa kanya. Mom, maawa ka naman sa 'kin, hirap na hirap na akong ipilit sayo na ayaw ko nga, na hindi ko nga gusto at kahit kailan hindi ko gugustuhin ang Axel na iyon."
                          
                          
Sa boses palang ni Aliyah, alam kong umiiyak na siya.
                           
                
Dinadamayan niya ako araw-araw, pero siya rin pala, kailangan niya rin pala ako. Palagi na lang ako ang inuuna niya. Hindi ko na rin namalayan na may problema rin pala ang kaibigan ko.
                     
                  
"Arrrghh! Magsama-sama kayo! I hate you all!"
                      
              
Tumingin ako kay Aliyah, na patakbong umakyat papunta sa second floor nila. Mukhang galit na galit siya.
                           
                  
Gusto ko siyang lapitan, pakalmahin at yakapin. Kailangan din niya ngayon ng mapagsasabihan ng mga problema niya.
                               
                           
"Ma'am, si Ma'am Clara, po pala nandito" shit! Sinabi pa talaga ni ateng maid na nandito ako.
                          
               
"Si Clara? Where is she? Papuntahin mo siya rito" dinig kong sabi ni tita.
                        
              
Umayos kaagad ako at ilang ulit akong napalunok. Baka malagot ako, nakinig pa naman ako sa kanilang mag-ina.
                               
           
"Ma'am Clara, pinapapasok ka na ni, Ma'am" Tumingin ako sa maid nila Aliyah at ngumiti na lang ako, kahit na ang totoo ay kinakabahan ako.
                            
             
Pumasok ako at nakita ko nga si tita. Mukhang nagulat pa ito pagkakita sa 'kin at kaagad akong nilapitan.
                     
             
"My ghad! Clara, anong nangyari sayo?" yumakap si tita sa 'kin at humiwalay rin agad. "Halika, maupo ka na muna"
                       
              
"S-Salamat po, tita" nakangiting sabi ko at naupo ako sa sofa. Tumabi siya sa 'kin at hinawakan ang kamay ko.
                         
                       
"Yaya, ipaghanda mo si Clara ng pagkain at maiinom." utos ni tita
               
                
"Naku, tita huwag na po" pagtanggi ko.
                        
                   
"Masamang tumanggi sa grasya. Sige na yaya, kuhanan mo na siya" nakangiting sabi ni tita na ikinangiti ko na lang din. "Alam ko ang nangyayari sayo Clara, pero wala akong kaalam-alam na ganiyan na pala ang nangyari sa katawan mo. Bakit kumikilos ka pa? 'Di ba dapat nakahiga ka na lang ngayon?" bakas ang pag-aalala sa mukha ni tita habang nakahawak sa mga kamay ko.
                        
                 
"Kaya ko pa po tita, hanggat nagagawa k-ko pa po na lumakad, mas pinipili kong i-enjoy iyon. Thank you po sa anak niyo, dahil kung wala si Aliyah, matagal na po akong sumuko. Si Aliyah, po ang dahilan kaya hanggang ngayon nagagawa ko pa rin po pumasyal." nakangiting lintanya ko
                        
                  
"Wala na ang maganda at malago mong buhok. Isa ang buhok mo sa mga nagustuhan ko sayo, sobrang alaga mo kasi sa buhok mo. Ija, napaka payat mo na rin." pilit na ngiting sabi ni tita. "Hindi ka ba tinatanong ng mga magulang mo? Hindi ba sila nagtataka sa biglaang pag payat mo?
                           
                  
"Nag..." nginitian ko si tita at ako na ang humawak sa kamay niya. "Nagtataka rin naman po sila. Nagtatanong at nag-aalala rin naman po sa 'kin. Huwag mo na po alalahanin tita, maayos pa naman po ako. May ilang araw pa ako para kayanin at i-enjoy."
                       
                      
"Sobrang lakas mo Clara, ikaw lang ang nag-iisang tao na nakilala kong ganiyan. Napaka tapang mong bata, sobrang suwerte ng pamilya mo at kaibigan mo sayo." Hinaplos ni tita ang pisnge ko na halos ikaluha ko. "Kumain ka na muna" aya ni tita at kinuha niya ang isang fruit salad na nasa isang bowl.
                         
          
"Salamat po" nakangiting tinanggap ko yung binigay niya.
                     
                 
"Ipapatawag ko si Aliyah, para mapuntahan ka niya dito."
                       
                
Mabilis kong hinawakan si tita sa kamay para pigilan. "Huwag po muna tita... sa totoo lang po gusto ko pa po kayong makausap about kay Aliyah." Kumunot ang noo ni tita sa sinabi ko.
                       
               
"Ano iyon, Clara?"
                             
              
"Tita..." dalawang beses pa akong napalunok dahil sa kaba. "Pasensya na po, narinig ko po kasi yung sigawan niyo ni Aliyah, no'ng nasa labas po ako." kamot ulo kong dagdag
                                     
              
"I'm sorry, hindi mo na dapat narinig pa iyon."
                         
                    
"No, tita. Tama lang po na narinig ko iyon, at least po ngayon alam ko na agad na may problema pala ang bestfriend ko. Tita, balak niyong ipakasal siya, tama 'di ba?" tanong ko. Tumango naman si tita bilang sagot.
                           
                         
"Clara, huwag ka na sanang mangealam dito sa problema namin. Hindi ka na dapat madamay pa dito."
                     
                   
"Tita, kaibigan ko po si Aliyah. Halos hindi po nalalayo ang edad namin. Hindi pa po niya gustong ikasal ngayon, hayaan niyo po sana muna ang anak niyo na makapag-enjoy. Tita, nakikiusap po ako, huwag niyo po pilitin si Aliyah, sa isang bagay na ayaw niya. Baka po magising ka na lang isang araw, malayo na pala ang loob niya sayo. Baka isang araw po talikuran na lang niya kayo. Kaya tita, nakikiusap po ako sayo na sana hindi niyo na po ituloy. Parang-awa mo na tita, huwag po si Aliyah. Nasasaktan mo na po siya."
                        
             
Sana kahit sa ganitong paraan ay makumbinsi ko si tita. Sana kahit sa ganitong paraan ay magawa ko pa siyang mapakiusapan.
                        
                      
Malaking problema ito kay Aliyah, kaya gusto kong makatulong. Sa ganitong paraan na lang ako makakabawi kay Ali.