Koca bir valizle kış ayında sokak sokak geziyorum elimdede elmaşekeri en sevdiğim şekerlerden biri! Ama konumuz bu değil... Koca bir valizle neden mi kış ayında sokak sokak geziyorum çünkü yetimhanede büyüdüm ve şimdide Seul sokaklarında evimi arıyorum...
Sadece bastığım karların sesi vardı çok sessizdi dedikten sonra bana birisi çarptı ve yere düştüm! Ah rezil oldum kesinlikle!
"Pardon bi yerinize bişey oldumu?'
"Hayır ama senin yüzünden elmaşekerim düştü ve kırıldı" dedim bunu demem üzerine elime 50.000 Won bıraktı ve arkasına bakmadan koşmaya başladı çoçuğun arkasında
"Ama ben bu parayı alamam ki?" Ve telefonum çaldı Ah! Gene şu gizemli kadın arıyor neden mi gizemli kadın dedim çünkü hiçbir şeyini bilmiyorum sadece sesini biliyorum...
"Alo?"
"nasılsın tatlım iyimisin?"
Sesi hiç samimi değil bu kadının
"İyiyim sizler nasılsınız?"
"Bende iyiyim tatlım evine gittin mi?"
"Hayır evimin bulunduğu sokağa giriyorum şuan"
"Peki tatlım kapatmam lazım"
"İyi görüşmek üzere" -------------------------------------------------------------- ne kadar uzun bir yokuş böyle ya neyseki apartmanın önüne gelmiştim dondum ya çok geçmeden apartmana girdim merdivenlerden çıkmaya başladım valizle kendi katıma gelince anahtarı cebimden alıp kapıyı açtım en azından Jungwon amcam evin eşyalarını alıp yerleştirmişti market alışverişimide yapmıştı en azından rahatım bu yönden saate baktım saat 21:10 çüş demeden geçemdim yani bu saate kadar evi mi aradım... Boş verip mutfağa gittim ve kendime ballı süt yaptım sıcacık içim ısındı aklıma o an yarın okula gideceğimi hatırladım çok geçmeden sütümü içip uyumaya gittim -------------------------------------------------------------- MİNHO'DAN Saat gece 01:30 geliyordu ben mimarlık okuduğum için geceye kadar çalışa biliyordum ee tabii ben tek yaşamıyodum sevgili arkadaşlarım hyujin,bangchan,changbin onlarda gece geç saatlere kadar ayakta kalıyolar...
"Ya hadi gidelim yemek yemeye ya çok acıktım amk"
"Lan changbin daha yeni yemedin mi?"
"Yok Bangchan daha 1 saat oldu çok acıktım"
"İyi ben kavga etmeyin minhoyu çağrıp Beomgyu'nun kafesine gideriz"
"Tamam hızlı ol hyujin yoksa kafana yastık yersin"
"He he changbin anladık en aç sensin"
"Minho hadi Beomgyu'nun kafesine gidecek sende gel"
"Tamam giyinip gelecem"
"Tamam hızlı ol yoksa changbin bizi hapur hopur yer valla"
"Tamam be senin gibi ben yavaş giyinmiyorum en azından"
"Sus be iyi gidiyorum ben"
Hyujin gittikten sonra altıma salaş bir pantolon üstümüde siyah bir sweatshirt giydim ve birde siyah kalın bir ceket fazla özenmeden odamdan çıkıp oturma odasına geldim
"Nerde kaldın be Minho açım ben ne aç bana bunu yapamazsın"
"Changbin sus canım kardeşim sus gidiyoruz işte ne açlıkmış amk"
"Sus yemekle olan aşkımı kimse sorgulayamaz" Hepimiz güldük bu dediğine ----------------------------------------------------- Gece apartmandan koşarak aşağa inmiştim gene panik atak geçiriyorum veya nöbetini geçiriyordum.... "Sus artık yeter dinlemek istemiyorum seni" Gözümün önüne ailemle yaşadığım evimin yanması geliyordu... Kafamın içinde annemin bağrışlarını duymaya başladım...
"Yeter sus yeter lütfen sus"
O sırada birisi beni kucağına almıştı bana bişeyler söylüyordu ama ben anlayamıyorum kafamdaki ses buna izin vermiyordu arkadan bir ses geldi
O sırada yutkunma sesi duydum.... Gözümün önüne yine o görüntü geliyordu korktum öyle bir korktum ki... Bağırdım hayla canlanmaya devam ediyordu karşimdaki anı daha fazla oluyordu ağlamaya başladım etraftaki insanların çığlıkları devam ediyordu önümde evim yanıyodu ve içinde ailemde yanıyodu insanlar itfaiye arıyor ambulans arıyor bense karşımdaki eve bakıp sadece ağlıyodum bu kabusun etkisinden daha fazla bağırmaya ve ağlamaya başladım sesiz çığlıklarım sesliye dönmüştü.... -------------------------------------------------- Gözümü hastane odasında açmıştım.... Ve karşımde üç çift gözle karşılaştım
"Ah noldu bana ya"
"İlk önce günaydın ve sanırım nöbet geçiriyordun bizde hastaneye getirdik seni" Dedi sarışın tatlı çocuk
"Ay yine mi nöbet geçirmişim ben ya"
O sırada bana bakan kızıl saçlı çocuk bana bakıyordu yüz ifadesini çözemedim neyse
"Eee şey teşekkür ederim"
"Önemli değil her kim olsa yapardık" Dedi kahverengi saçlı çocuk
Of böyle demekte çok sıkıcı oldu aman boşvereyim
"Ne zaman çıkabilirim peki?"
"Doktor çağrayım ben senin son kontrollerini yapsın sonra kayıt işlemlerini hallederim"
Bunu siyah saçlı çocuk demişti ama çocuk öyle böyle değil arkadaş kaslı bir vücudu var adamın kesin fazla kız düşmüşdür buna ha... ------------------------------------------------ Sonunda hastaneden çıkmıştık onlar bana evimin nerde olduğunu sordu bende apartmanın adını söyledim ilk önce şaşırdılar -tabi kızıl saçlı şaşırmadı- sonra bana gülümseyerek baktı 3 erkek.... ---------------------------------- Ay şükür eve gelmiştik demir kapıyı bana kızıl saçlı çocuk açmıştı ona teşekkür ederek ve tebessüm ederek kolunun altından geçtim kızıl saçlı çokçuk ise baba tıp tıp bakıyodu ne var yani teşşekür edip tebbesüm ettiysem ya merdivenlere doğru yönelip merdivenleri çıkmaya başladık ben önde o arkada evimin kapısının önüne gelince anahtarımı alıp kapımı açtım kızıl saçlı çoçuk sanki ben görüyorum mu diye kontrol ediyordu ben kapımı kapatınca o da içeri girip kapısını kapatmıştı.... --------------------------------------------------- Nasıl buldunuz hikayeyi bu tutacak diye hissediyorummmm İyi günler saygılar sevgiler<8
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
