~Mezarlık~

12 1 0
                                    

O gün bu gündü bu gün annem ve babamın yanına gideceğim hayır ölmek değil mezarlığa hayatta bir çok sorun çıkabiliyor ve aklımıza ilk önce intihar geliyor evet bende düşünmüştüm intihar etmeye yetimhanede benle dalga geçerlerdi benim zengin olduğuma inanmazlardı "eğer zenginsen annen ve baban nerde! Yalan söylüyorsun!" Evet yetimhanede böyle laflar duyardım 18 yaşıma gelince yetimhanede çıktım ve jungwon amcamın tutuğu eve yerleştim bir insan tanıdım çok sevdim bir insan tanıdım kalbimin 4 odacığın sahibi oldu... bu gün o gündü 19 yıldan beri korktuğum o mezarlığın kapısını açacaktım...

Şuan siyah parmaklıkları tutuyordum gözlerimi kapattım titrek bir nefes verdim ve yavaşça kapıya açtım... adım atmaya korktum dona kaldım gözlerimi açtım ve bir adım attım senelerdir korktuğum kapıdan içeriye girdim annem ve babamın mezarlığının yanına gitmeye başladım... bir aç dakika sonra annem ve babamın mezarlığının yanına ilerledim gözlerim doldu ama ağlamadım ağlamamalıydım annem ve babam beni böyle görmemeli ilk iş annem ve babamın mezarlığını temizlemek oldu.. annem ve babamın yanında bir tane oturacak yer vardı oraya oturdum bir süre öylece bekledim.. sonra konuşmaya başladım

"Anne baba beni neden bıraktınız?"

"Beni neden yanınıza almadınız?"

"Baba neden ilk annemi çıkartmadın?"

"Ben yansamda olurdu.. şuan benim kalbim yanıyor sönmüyor."

"Neden biz? Neden dağıldık o gün benim doğum günümdü.. hani sonsuza kadar beraber kutlayacaktık doğum günlerimi?"
Gözlerimden yaşlar hızla akmaya başladı yüzümü kapatıp sessiz ağlamaya çalıştım.. ama olmadı hıçkırarak ağlamaya başladım neden ben bu kadar duygusalım..

"Anne baba bu adalet mi? Benim yaşamamı istediğiniz için teşekkürler.. ama içimdeki çocuk gitmedi.."

"O yangın yüzüne tüm çocukluğum gitti!"
Biraz yüksek sesle bağırmış olabilirim...
Babamın mezar taşına bir kolumu uzatım kafamı kolumun üzerine koyup ağlamya başladım..

"Ama beni dokuz yaşıma kadar güzel büyütuğnuz için teşşekür ederim anne baba"
Burnunu çektim ağzımdan hıçkırık kaçtı daha fazla ağlamaya başladım..

"Sizleri özledim ne zaman geleceksiniz?"
Göz yaşlarımı sildim son kez burnumu çekip ayağa kalktım

"Görüşürüz anne, görüşürüz baba birdaha geleceğim merak etmeyin!"
Buruk bir tebessüm edip ayağa kalktım yürümeye başladım mezarlığın dışına çıktım o sırada birileri kavga ediyordu kafamı o tarafa çevirdiğimde minho'mu o? Ve kavga ettiği kişi de soobin? Beni gören bangchan hemen yanıma geldi beni minho'nun yanına sürüklemeye başladı

"Ya hyung noluyo beni niye sürüklüyorsun"

"bir dakika Jisung minho'ya seslensene"

"Neden?"

"Belki sen sakinleştirirsin"

"Peki"
Kalbim çok hızlı atmaya başladı nedensizce minhoyu görünce

"Minho!"
Minho bir anlık durdu ve bana baktı bana bakınca yüzü yumuşadı ve hemen kollarından tutan arkadaşlarını silkiledi benim yanıma doğru gelmeye başladı diğerleri ise şaşkındı minho'nun bu hareketine beklemiyolardı sanırım

"Jisung nasılsın?"

"İyiyim Minho sen nasılsın?"

"Bende iyiyim hadi seni eve bırakayım'

"Aslında gerek yo-"

"Evet olarak kabul ediyorum hadi gidelim"

"Hyujin ağzını kapat amk sinek girer"

"Oha amk changbin sus amk sus"
Minho arabaya binme için kapımı açtı arabanın yolcu koltuğuna binince oda kendi sürücü koltuğuna bindi arabayı çalıştırdı mezarlığın dışında sürmeye başladı

"Jisung ciddi soruyorum iyi misin?'

"Evet noldu ki?"

"Gözlerin öyle demiyor ama"

"Peki birazcık ağlamış olabilirim ama birazcık"

"Neden ağladın?"

"Söylemek istemiyorum"

"Peki"
Apartmanın olduğu sokağa girdimizde derin bir nefes aldım Minho arabayı düzgün şekilde park etti ve kapısını açıp dışarı çıktı benim kapımı açtı bende kemerini açıp aşağa indim

"Teşşekürler"

"Rica ederim"
Apartmanın ağır kapısına gelince kapıyı açtı kolunun altından içeri girdim merdivenlerden çıkarken oda arkamdan geliyordu

"Minho"

"Efendim"

"Arkadaşların orda kaldı nolacak?"

"Changbin garajı vardı ordan araba alıp gelirler"

"Peki"

"Changbin sana anlatır hikayesini"

"Tamammm"
Evimin kapısına geldim anahtarı çıkartıp evin kilidini açtım minhoda beni kontrol etmek için arkasını döndü ve kapıda öylece kaldı kapımı açınca omuzları gevşemiş kendi kapısını açıp içeri girdi bende içeri girdim direkt odama çıktım telefonumla uğraşmaya başladım...
__________________________________
Selemlerrrr bu arada seugmin ve Rose yazdım ship değildir yanlış anlamayın aklıma başka bir idol gelmemişti HDDBDHDHSJNDHD

__________________________________Selemlerrrr bu arada seugmin ve Rose yazdım ship değildir yanlış anlamayın aklıma başka bir idol gelmemişti HDDBDHDHSJNDHD

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Hyunlixe kurbane😍😍🤩🤩🤩🤩

Yeni bir gün yeni bir hayat ~MinSung~Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin