සතියක් හමාරක් ගෙවිලා ගියාට පස්සේ මේ කාෂ්ඨක පරිසරයට ජීවිතේ හුරු කරගන්න රනුද්ට එච්චර අමාරුවක් උනේ නෑ.... බෝඩිම් කාමරේක තනියෙන් ගෙවලා දාන මේ ජිවිතේ පාලුව නැති කරලා දැම්ම සිතිජ අමුතුම වියමනක් ජිවිතේට එකතු කරවා කියලා රනුද්ට දැනුනා..... වැඩ කරන තැන තරුණ අය අඩු නිසාත් රනුද් ගේ හැසිරීම් කතා බහ නිසාත් කොයි වෙලේ බැලුවත් සිතිජ ඉදි කට්ටක ඇමිණුන නුල වගේ රනුද් පස්සෙන්ම වැටිලා හිටියා....
බෝඩිමට ලග තැනක බලාගාරේ තිබ්බත් හැමදාම පුරුද්දකට වගේ සිතිජගේ බයික් එකෙන්ම සිතිජ එක්කම එන්න රනුද් පුරුදු උනා.... එහෙම ඇවිත් සමහර දාට හවස් වෙනකම් රනුද් පස්සෙන් වැටීගන කියව කියව රන්ඩු වෙවී ඉදලා රෑ වෙලා ගෙදර යන්න මේ දවස් දෙක තුනට සිතිජ පුරුදු උනේ ගෙදර ගිහිනුත් කරන්න ලොකු වැඩක් නැති උන නිසා....
අදත් වෙනදා වගේම හවස වැඩ ඇරිලා සිතිජ ගේ බයික් එකෙන් ඇවිත් වොෂ් එකකුත් දාගෙන බාගෙට කියවපු පොතත් අරන් ඇදට පනින්න හදන කොටම දොරට ගහන සද්දයක් ඇහුනා... ඒත් රනුද් හිතුවේ ඇයි සිතිජ ගිය පයින්ම ආපහු ආවේ කියලා... මොකද මේ කාමරයට යන එන එකම පණ ඇති එකා සිතිජ නිසා අනිවාර්යයෙන්ම දොරට ගහන්නේ සිතිජ කියල රනුද් දන්නවා...... ඒක නිසාම සිතිජව පොඩ්ඩක් අවුස්සන්නත් එක්කම බොරු තරහක් අරගෙන බනින්න කටත් හදාගනම රනුද් දොර ඇරියා....
"මොකෝ මේ.... ගියපු පයින්ම ආපහු මෙහෙ දුවගෙන ආවේ උඹලාගේ ගෙදරවත් තෙමෙනවද......"
"ඇයි සර් හිතුවද හැමතිස්සෙම වහින්න අපේ ගෙදර තියෙන්නෙ නුවරඑලිය පැත්තේ කියලා......."
මේ ටික දවසට සිතිජත් ගානට හැදිලා ඉන්නවා කියලා රනුද්ට හිතුනා.... ඔෆිස් එකේ බිම බලාගන තනතුරේ ගෞරවය තියලා කතා කලත් ගෙදර ආපු වෙලාවට ඒ හැමදේම පැත්තකට දාලා ඉස්සර වගේ ඇබරෙන්නේ,බය වෙන්නේ නැතිව හොදට කතා කරනවා.... එකක් කිව්වොත් ඒකට අනිවාර්යයෙන්ම දෙයක් ආපිට කියනවා...
".... "
"නැත්නම් මේච්චර ගිනි කාස්ටකේ දැක දැක ගෙදර තෙමෙනවද කියලා අහන්නේ මොන මෝඩයද.... එහෙම තෙමෙන්න නම් ඉතින් මම වත් වහලෙට නැලා චූ කරන්න ඕනේ...."
YOU ARE READING
විසිරි මල් පෙති || BL
No Ficción"ඔයා නම් හරි නපුරුයි රනුද්... ඔයාට අනිත් මනුස්සයන්ගේ හැගිම් ගැන කිසිම හැගිමක් නෑ...." - දුල්සාරා තෙනුලි වනිගසූරිය - ******** "ඇත්තටම සර් ඔයා නම් මාරම නපුරු මනුස්සයෙක්... ඇයි මිනිස්සුන්ට වැරදි හදාගන්න අවස්තාවක් දෙන්නේ නැත්තේ....." - තත්සිලු සිතිජය - ...
