Lines In My Head

තාමත් මම පරාජිතයෙක්!

නිකමට වගේ මන් අද මගේ නිසදැස් වලින් පිරිච්ච ඒ පොත පෙරලලා බැලුවා...
නිසදැස් 50 කට වඩා වැඩි...
මට නම් ඒක ලොකු ගානක්...
ඒත් ඒ පොත පෙරලන් යන කොට මම එක දෙයක් දැක්කා...
ඒ නිසදැස් වලින් හරි අඩක් විතර...
මන් වෙන්කරලා තියෙන්නෙ ඔහු වෙනුවෙන් සහ මගේ අදුරු මතක හා ඒවා මට දුන්න පුද්ගලයන් වෙනුවෙන්...
මන් සතුටු වෙන්න ඕනිද? දුක් වෙන්න ඕනිද?...
මේ තරම් නිසදැස් ප්‍රමානයක් ලිව්වා කියන එකට මන් සතුටු වෙන්න ඕනිද?...
එහෙමත් නැත්තම් තාමත් ඒ අදුරු මතක එක්ක ජීවත් වෙන මන් ගැන මම දුක් වෙන්න ඕනිද?...

බලන් ගියාම තාමත් මම පරාජිතයෙක්...
ඇයි?
මහ ලොකුවට පුරසාරම් කිව්වට මන් ඒ මතක,ඒ මිනිස්සු අමතක කලා කියලා....
ඇත්තටම මම එහෙම කරලා නැහැ...
එයාලා තාමත් මගේ මතක අතර ජීවමානයි...
මගේ සිතුවිලි අතර ජීවමානයි...

____________________

නොකිව්වට හිනා වෙන ගොඩක් හිත් අස්සේ කදුලු කතා ගොඩයි...